Κατά τον Αριστοτέλη η ολιγαρχία αποτελεί εκτροπή του πολιτεύματος της αριστοκρατίας. Και στην αρχαιότητα και σήμερα η λέξη συνοδεύεται από δυσφημιστικά συμφραζόμενα και σημαίνει το πολίτευμα, όπου κυβερνούν οι λίγοι και δυνατοί σε βάρος των πολλών και αδυνάτων. Συνήθως μία ολιγαρχική ομάδα αποφεύγει να ενημερώνει υπεύθυνα το λαό, χαρακτηρίζεται από διαφθορά στη διαχείριση των κοινών και γι αυτό προκαλεί την …

Κυριακής βράδυ κι αστραποβόλησε ο ουρανός της          πόλης μας. Να ‘ταν από γιορτή, από χαρά..; Να ΄ταν διαμαρτυρία, συμπαράσταση..; Να ‘ταν ένα δίκτυο αλληλεγγύης στον “απαστράπτοντα” ουρανό της Ουκρανίας..; Πόσο κοντά είναι τελικά οι ουρανοί..! Χ.Μ.

Γνώριμο πια το σκηνικό… Από πρώτο χέρι γνωρίζουμε, πως οι περισσότεροι απ’ αυτούς τους 5.000 περίπου πολίτες (3.000 αυτοκίνητα) που κόλλησαν στην περιλάλητη Αττική οδό-και όχι μόνο-δεν βγήκαν για σκι, ούτε για χιονοπόλεμο. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς κίνησαν για το μεροκάματο στον δημόσιο πολύ δε περισσότεροι στον ιδιωτικό τομέα, αφού δεν τους απαγορεύτηκε η μετακίνηση με σχετική επίσημη ανακοίνωση. Ποιός …

Με μια διττή υπόσταση της αξιοπρέπειας, μέσα απ’ την αρετή της γυναίκας, την αρετή του πολιτικού κατάφερε να υποτάξει την εξωτερική φύση και να τη θέσει στην υπηρεσία της ζωής. Μα πιο πολύ κατέκτησε τον πνευματικό πολιτισμό και με αποκορύφωμα την παιδεία που κληρονόμησε η ίδια και κληροδότησε στα παιδιά της-γνωρίζοντας προφανώς πως… “οι νέοι τω ήθι ζώσιν μάλλον ή …

“ Πίσω εις τις πλάκες, επάνω εις ένα βράχον ριζωμένον εις την θάλασσαν, εκεί ήτο το σπιτάκι της θειά-Σκεύως Γιαλινίτσας. Ο βράχος έβλεπε προς μεσημβρίαν, και από το έν μέρος επρόβαλλε το πρωί ο ήλιος, ανάμεσα από τρία νησάκια και από μιαν υψηλήν λευκήν κορυφήν, χρυσώνων με τας ακτίνας του όλα, το πράσινον της θαμνοσκεπούς και σχοινοφύτου ακτής, κλειούσης ανατολικώς …

“…Άς φανή καθαρά η μικρότης του τόπου, και ο σιδερένιος και ασύντριφτος κύκλος οπού την έχει κλεισμένη. Τοιουτοτρόπως από την μικρότητα του τόπου, ο οποίος παλεύει με μεγάλαις ενάντιαις δύναμες, θέλει έβγουν οι Μεγάλαις Ουσίαις”. Διονύσιος Σολωμός Από τους στοχασμούς του ποιητή στους “Ελεύθερους πολιορκημένους” Δύο επιβλητικά πανό κοσμούν τις δυο γωνιές βόρεια-βορειοδυτικά του κτιρίου της Νομαρχίας, για να θυμίζουν …

Ένα χάραμα σαν κι αυτό ήταν πριν τρία χρόνια, έντεκα του Οκτώβρη που μας αποχαιρέτησε για πάντα ο φίλος μας ο Δημήτρης Σταθόπουλος. Και η γιορτή στη θύμησή του σεμνή κι απέριττη, όπως ταίριαζε στις συνήθειες, τη θέση και στάση του για τη ζωή. Ουσιώδης και ξεχωριστή μαζί, όπως ήταν όλη του η προσφορά στο πολιτιστικό γίγνεσθαι αυτής της πόλης. …

Δέκα παρά δέκα. Το κουδούνι χτυπάει. Είναι η ώρα για το πρώτο διάλειμμα σ’ όλα τα σχολειά, παντού στη χώρα. Ευκρινής, ξεκάθαρος ο ήχος  όπως πάντα χρόνια τώρα, σκορπιέται τριγύρω στις τυχερές γειτονιές. Σαν ένα σύνθημα-απ’ τα λιγοστά αξιοπρόσεχτα-για τη συνέχεια, απαρατήρητο όμως μέχρι τώρα μέσα στη φούρια μιας βέβαιης καθημερινότητας. Σαν ένα σύνθημα για μιαν υπόσχεση ανώτερη και διακυβευμένη …

Και καθώς κατακάθεται ο κονιορτός απ τον εκλογικό ανεμοστρόβιλο κι όπως ξέρουμε απ’ το Σχολειό στο βόρειο ημισφαίριο συνήθως η φορά του ανεμοστρόβιλου είναι δεξιόστροφη, σε αντίθεση με το νότιο ημισφαίριο, όπου η φορά είναι αριστερόστροφη, απομένει ν αποφασίσουμε σε ποιο… ημισφαίριο ανήκουμε.  Όπου κι αν ανήκουμε, οι… “δαίμονες κονιορτού” παραμένουν και θα παραμένουν κομμάτι της φύσης μας. Πριν εκπνεύσει …

Καθαρή Δευτέρα στην  όχι τόσο καθαρή-δικαιολογημένα-μικρή μας πόλη, με μια ερμαφρόδιτη-ωστόσο λαχταριστή-λιακάδα για τις εκατοντάδες των επισκεπτών μας. Εκείνων που σκέφτηκαν να καλωσορίσουν τη Σαρακοστή κάτω απ το εμβληματικό ρολόι,  στους πρόποδες της παλιάς πόλης, στα φιλόξενα σοκκάκια της, με τον αντίλαλο ενός ακόμα εποχικού μεταίχμιου πάνω στα υπομονετικά πλακόστρωτα. Τραπεζάκια παντού. Τραπεζάκια νόμιμα, τραπεζάκια παράνομα. Ζευγάρια παντού. Ζευγάρια νόμιμα, …

Παραθαλάσσια με φοίνικες, με γοργόνες και προτομές του Ποσειδώνα, με τη ρεκλάμα “πωλείται” πέριξ του κτίσματος. Εξοχικά σε πλαγιές με πράσινο, με θέα και “προσοχή σκύλος”. Τριώροφα σε κεφαλοχώρια, δίκαια μοιρασμένα με κλήρωση μεταξύ τριών συννυφάδων. Διώροφα με περίτεχνα ερεισίνωτα, κληροδότημα μιας άλλης εποχής, άλλης πατρίδας μα και γι άλλο στήριγμα. Ισόγεια με υπομονετικές κληματαριές ανέξοδη σκιά για τους καύσωνες …