Δέκα παρά δέκα. Το κουδούνι χτυπάει. Είναι η ώρα για το πρώτο διάλειμμα σ’ όλα τα σχολειά, παντού στη χώρα. Ευκρινής, ξεκάθαρος ο ήχος  όπως πάντα χρόνια τώρα, σκορπιέται τριγύρω στις τυχερές γειτονιές. Σαν ένα σύνθημα-απ’ τα λιγοστά αξιοπρόσεχτα-για τη συνέχεια, απαρατήρητο όμως μέχρι τώρα μέσα στη φούρια μιας βέβαιης καθημερινότητας. Σαν ένα σύνθημα για μιαν υπόσχεση ανώτερη και διακυβευμένη …

Και καθώς κατακάθεται ο κονιορτός απ τον εκλογικό ανεμοστρόβιλο κι όπως ξέρουμε απ’ το Σχολειό στο βόρειο ημισφαίριο συνήθως η φορά του ανεμοστρόβιλου είναι δεξιόστροφη, σε αντίθεση με το νότιο ημισφαίριο, όπου η φορά είναι αριστερόστροφη, απομένει ν αποφασίσουμε σε ποιο… ημισφαίριο ανήκουμε.  Όπου κι αν ανήκουμε, οι… “δαίμονες κονιορτού” παραμένουν και θα παραμένουν κομμάτι της φύσης μας. Πριν εκπνεύσει …

Καθαρή Δευτέρα στην  όχι τόσο καθαρή-δικαιολογημένα-μικρή μας πόλη, με μια ερμαφρόδιτη-ωστόσο λαχταριστή-λιακάδα για τις εκατοντάδες των επισκεπτών μας. Εκείνων που σκέφτηκαν να καλωσορίσουν τη Σαρακοστή κάτω απ το εμβληματικό ρολόι,  στους πρόποδες της παλιάς πόλης, στα φιλόξενα σοκκάκια της, με τον αντίλαλο ενός ακόμα εποχικού μεταίχμιου πάνω στα υπομονετικά πλακόστρωτα. Τραπεζάκια παντού. Τραπεζάκια νόμιμα, τραπεζάκια παράνομα. Ζευγάρια παντού. Ζευγάρια νόμιμα, …

Παραθαλάσσια με φοίνικες, με γοργόνες και προτομές του Ποσειδώνα, με τη ρεκλάμα “πωλείται” πέριξ του κτίσματος. Εξοχικά σε πλαγιές με πράσινο, με θέα και “προσοχή σκύλος”. Τριώροφα σε κεφαλοχώρια, δίκαια μοιρασμένα με κλήρωση μεταξύ τριών συννυφάδων. Διώροφα με περίτεχνα ερεισίνωτα, κληροδότημα μιας άλλης εποχής, άλλης πατρίδας μα και γι άλλο στήριγμα. Ισόγεια με υπομονετικές κληματαριές ανέξοδη σκιά για τους καύσωνες …