Γράφει η Χρύσα Μπαΐρα
Η φωνή σας…
σαν γιασεμιού ευωδιά,
μες στα πηχτά σκοτάδια γύρω…
Η φωνή σας…
σαν ταπεινό, καρποφόρο στάχυ
ανάμεσα σε παράσιτα κι αγριάδες,
φυτρωμένες
ολόγυρα σε καταθλιπτικούς συρμούς
και τρομαγμένες ράγες.
Η φωνή σας…
σαν αρμονία άλλοτε
κι άλλοτε απεγνωσμένη ηχώ,
στην άγρια πάλη μέσα στα τούνελ
της αισχύνης και της αδικίας.
Η φωνή σας…
νυχτερινός θαμώνας
σ έρημους μεθοριακούς σταθμούς
και μέτρημα καθημερνό, εωθινό
στον πόνο δίχως σύνορα.
Η φωνή σας…
τολμηρή δραπέτισσα ελπίδα
μέσα απ’ το βούρκο
μιας δύσοσμης ψευτιάς και υποκρισίας.
Η φωνή σας…
Και εμείς θα την ποτίζουμε
σταγόνα- σταγόνα,
μέχρι να θεριέψει
και να τυλίξει τ άναρθρα γρυλίσματα,
μέχρι ν ανθίσει
και να στεγνώσει η τόση λάσπη.
Η φωνή σας…
κι η σκέψη μας
ένα εκατομμύριο τριακόσιες χιλιάδες λιθαράκια,
για να χτιστεί
και ν αψηλώσει κι άλλο
η δύναμη σας..!
