Αρχική ΓΝΩΜΕΣ Για τον άδικο χαμό του Αντώνη…

Για τον άδικο χαμό του Αντώνη…

0

Του Βασίλειου Παπαδόπουλου

Πέτρα που ασπάζεται
το φίλημα του φεγγαριού

γλυφό νερό που ξεδιψάει
το κύμα

κι ο ουρανός που ομολογάει
την ιστορία του κόσμου

σ’ ένα αργό, απατηλό ξημέρωμα
που ολοένα και ξεφεύγει

Θολώνει ο χρόνος τη ματιά μου
τόσο
που ξεθαρρεύει ο νους μου

Έσπασε το φεγγάρι
ράγισε ο βράχος
ο τραχύς

Σε άλλα μονοπάτια
– αλαργινά –
βυθίζεται η σιωπή μου
η κοφτερή
σαν των παθών τα λάθη

Και πνίγεται ο ουρανός
στο πέλαο
του αγνώστου

 

Περισσότερα Σχετικά Άρθρα
Περισσότερα άρθρα από Βασίλης Παπαδόπουλος
Περισσότερα άρθρα από ΓΝΩΜΕΣ
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Προτομές και προτιμήσεις

Ο προβληματισμός μου ξεκίνησε για πλάκα. Σε μια βόλτα με τον οκτώ μηνών γιο μου στο χώρο τ…