«Μητέρα, μεγαλόψυχη στον πόνο και στη δόξα, κι αν στο κρυφό μυστήριο ζουν πάντα τα παιδιά σου με λογισμό και μ’ όνειρο, τι χάρ’ έχουν τα μάτια…» Διονύσιος Σολωμός Γιατί να πάει κάποιος σήμερα στην Ξάνθη σε μια έκθεση εικαστικών, όταν αυτή έχει ως σημείο έμπνευσης τον εθνικό μας ύμνο; «Μα τον ξέρουμε! Τον έχουμε ψελλίσει τόσες φορές στο σχολείο, …

«Βεδουίνοι… τα τέκνα της ερήμου… οι πιο φτωχοί και φιλόξενοι άνθρωποι του κόσμου· πεινούν, και δεν τρων να χορτάσουν, για να ‘χουν πάντα λίγο καφέ, λίγη ζάχαρη, μια φούχτα χουρμάδες να φιλέψουν τον ξένο» Νίκος Καζαντζάκης Ο καιρός της πανδημίας γνώρισε ή θύμισε σε πολύ κόσμο την αξία του να περπατάς. Στέλνοντας το σχετικό μήνυμα ή όχι πια, άνθρωποι κυρίως …

«Άγγελε, μόνον στ’ όνειρο μου δίνεις τα φτερά σου; Στ’ όνομα Αυτού που σ’ τα ‘πλασε, τ’ αγγειό τσ’ ερμιάς τα θέλει» Διονύσιος Σολωμός Γη και ύδωρ. Χώμα και νερό, ανακατεμένα, πατημένα, πλασμένα, φτιάχνουν εδώ και χιλιετίες πήλινα αντικείμενα που συντροφεύουν (με την κυριολεκτική έννοια της λέξης) τον άνθρωπο και τον βοηθούν στον κάματο της καθημερινότητας. Σήμερα έχουμε χάσει πολλές …

«Έργα και λόγια, στοχασμοί, -σκέφτομαι και κοιτάζω- λούλουδα μύρια, πούλουδα, που κρύβουν το χορτάρι, κι άσπρα, γαλάζια, κόκκινα καλούν χρυσό μελίσσι» Διονύσιος Σολωμός Η λέξη «πούλουδο», που απαντάται στους στίχους αυτούς του εθνικού μας ποιητή, είναι άγνωστης προέλευσης. Ο πατέρας της ελληνικής λαογραφίας Νικόλαος Πολίτης την καταγράφει σε μια παροιμία «Ηύρες πούλουδο να πάρης μέλι!». Ίσως προέρχεται από την ένωση …

«… από τη μικρότητα του τόπου, ο οποίος παλεύει με μεγάλες ενάντιες δύναμες, θέλει έβγουν οι Μεγάλες Ουσίες» Διονύσιος Σολωμός Τα τζιτζίκια τραγουδούν τον σκοπό που ξέρουν αιώνες τώρα. Η φύση καρποφορεί, φορώντας και προσφέροντας απλόχερα τα δώρα της, σε εργατικά χέρια και σε ερευνητικά μάτια. Η θάλασσα, ακόμα και με ψιχάλες πάνω της, μας καλεί. Ο ήλιος της Μεσογείου …

«Η απόδοση ενός πατρογονικού ελαιόδεντρου δεν είναι το λάδι του αλλά το καθαρό νερό της σοφίας» Οδυσσέας Ελύτης Το να βρίσκεται κανείς κοντά σε παιδιά και γενικά νέους ανθρώπους είναι ευλογία. Πέρα από το ότι βλέπει τη ζωή μπροστά του και το πώς αυτή συνεχίζει, παρά τις όποιες δυσκολίες, πετυχαίνει κάτι ακόμα. Αν έχει μάτια και αυτιά ανοιχτά, μπορεί να …

…τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα, παντού περισσεύεις και παντού ξεψυχάς… Γιάννης Αγγελάκας  Το να γυρνάς μετά από πολύ καιρό σε ένα μέρος που ήταν παλιότερα πολύ δικό σου, φέρνει μπροστά στα μάτια σου πολλά και διάφορα. Ανθρώπους κοντινούς σου που έφυγαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, καταστάσεις που δεν άλλαξαν κι ας έλειψαν λίγο, ανθρώπινες σχέσεις που …

«Μια Αγλαΐα αφτιασίδωτη. Τα μάτια; Αγιοσύνης. Η μεσιανή περήφανη κάθε σπιτιού κολώνα» Δημήτρης Αβούρης  Άλλη μια γιορτή της μητέρας πέρασε. Λουλούδια, δώρα, αγκαλιές, φιλιά, χειροτεχνίες. Και σκέψεις. Κάθε χρόνο οι απαραίτητες σκέψεις, για ένα πρόσωπο σημείο αναφοράς για όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους. Μια σκέψη πάει στις μητέρες που έφυγαν, κάποιες πρόωρα, μετά από πόλεμο με την κάθε λογής αρρώστια. Άλλη …

«Κουράγιο χρειάζεται. Ανάμεσα στον δείκτη του χεριού σου και την άκρη του τετραδίου σου απλώνεται τεραστίου μήκους έκταση που έχεις να διανύσεις» Οδυσσέας Ελύτης Κουράγιο χρειάζεται. Εξωτερικά και εσωτερικά θεριά παραμονεύουν, παντού και πάντα. Περιμένουν τις δύσκολες στιγμές, τα στραβοπατήματα, τις απώλειες, τη λιποψυχία, για να βρουν χώρο, να χωθούν ανάμεσα στα όνειρά μας και να μεγαλώσουν λίγο παραπάνω. Κουράγιο …

«Εσείς είστε τα τόξα απ' όπου τα παιδιά σας σα ζωντανά βέλη θα τιναχτούν μπροστά» Χαλίλ Γκιμπράν

 «Μετρημένο τόπο έχουν οι σοφοί Και στα παιδιά δοσμένος είναι ο ίδιος αλλ’ Απέραντος!» Οδυσσέας Ελύτης  Είναι πάντα τουλάχιστον γοητευτικός ο τρόπος που τα μικρά παιδιά οικειοποιούνται τους ήχους μερικών λέξεων και τους αλλάζουν, τους προσαρμόζουν σε ό,τι κατέχουν κάθε φορά και μας τους προσφέρουν μεταλλαγμένους με βάση την οπτική, την ηχητική, την αισθητική τους ικανότητα. Αν ξεπεράσουμε τους οποιουσδήποτε …

«Πάντα εμείς το φως κι η σκιά Πάντα εσύ τ’ αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο… Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά που μεγαλώνει» Οδυσσέας Ελύτης  Μάρτης γδάρτης… Ο Μάρτιος προελαύνει κατά τα σοφά λόγια της λαϊκής παροιμίας. Χιόνια που εναλλάσσονται με ήλιο, θάνατοι στις ΜΕΘ που εναλλάσσονται με επετειακούς εορτασμούς, σκιές που εναλλάσσονται με …

«Όσο κι αν κανείς προσέχει όσο κι αν τα κυνηγά Πάντα πάντα θα ‘ναι αργά δεύτερη ζωή δεν έχει» Οδυσσέας Ελύτης Ο Ιάσονας της ελληνικής μυθολογίας ήταν ο γιος του βασιλιά της Ιωλκού, Αίσονα. Ήταν αυτός που ξεκίνησε ένα μακρινό ταξίδι, την Αργοναυτική εκστρατεία, για να διεκδικήσει τον θρόνο του πατέρα του από τον Πελία. Για να το καταφέρει, έπρεπε …

«Είπα θα φύγω. Τώρα. Μ’ ό,τι να ‘ναι… Βαθιά στο χώμα και βαθιά στο σώμα μου θα πάω να βρω ποιος είμαι. Τι δίνω, τι μου δίνουν, και περισσεύει το άδικο» Οδυσσέας Ελύτης Να φύγουμε δεν μπορούμε. Τουλάχιστον να πάμε ελεύθερα όπου και όποτε θέλουμε, χωρίς περιορισμούς και με μόνο οδηγό τη διάθεσή μας να ανακαλύψουν τα μάτια και το …

«Προσωπικά νιώθω σαν αποπλανημένο κυπαρίσσι που δεν του ‘μεινε καν μια πλάκα τάφου μόνο άδεια οικόπεδα κοτρόνια μάντρες» Οδυσσέας Ελύτης Αναρωτιέμαι πότε θα βγάλουν ένα εμβόλιο τέχνης. Πώς το φαντάζομαι και γιατί το θέλω; Μου λείπει αυτή η μοναδική και δυνατή αίσθηση που αποκομίζει σε μια θεατρική παράσταση ένας θεατής, όταν μετατρέπεται σε μύστη. Μου λείπουν τα παιχνιδίσματα του χρώματος, …

Τίποτα δεν αρμόζει στις μέρες μας κι επιπλέον συμβαίνει να ‘μαι λυπημένη Οδυσσέας Ελύτης Το γκρι φαντάζει ως χρώμα ουδέτερο. Πάντα όμως μου θύμιζε… την γκρίνια. Την ακούς αλλά αν ακούς μόνο με τ’ αυτιά, δεν φτάνεις ποτέ στα αίτια που τη δημιουργούν. Επικεντρώνεσαι στην ησυχία σου που χάνεις, θυμώνεις, φωνάζεις και νομίζεις ότι επιβάλλεσαι. Χάνεις έτσι την ευκαιρία να …

«… τεντώνεται από τ’ άστρα ο λώρος να κοπεί και χάνεσαι…» Οδυσσέας Ελύτης Το πλοίο που έγινε σύμβολο της ανθρώπινης ματαιοδοξίας και υπεροψίας δεν είναι άλλο από τον Τιτανικό. Ο υγρός τάφος, όμως, εκατοντάδων ανθρώπων έμελλε να γίνει σύμβολο και της δύναμης, της αξίας που έχει η τέχνη και δη η μουσική. «Ἐν μουσικῇ παιδεύειν» έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, …

«…εκεί που δυο φίλοι μιλούν ή και σωπαίνουν – προπαντός τότε – τρίτο τίποτα δε χωρεί» Οδυσσέας Ελύτης Η μοίρα το έφερε να το δούμε κι αυτό. Να ζήσουμε γιορτές χωρίς το συστατικό τους στοιχείο, όχι το φαγητό αλλά τη σύναξη. Σύναξη συγγενών, φίλων. Βέβαια υπήρχαν πάντοτε άνθρωποι που ζούσαν (και) τις γιορτές μόνοι τους αλλά ήταν αμήχανο σε μας …

«Το σπίτι, ας του νοθέψανε το σχήμα και το χρώμα· και ανόθευτο και αχάλαστο, και με προσμένει ακόμα… Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι. Στοιχειό, και σαν απάτητο, με ζει και με προσμένει» Κωστής Παλαμάς Δεκαετία 1990. Σε ένα ορεινό χωριό γιορτάζονται οικογενειακά τα Χριστούγεννα. Έτσι όπως δε θα γιορταστούν φέτος λόγω του ακατονόμαστου. Αφού στρώθηκε …

«Αυτόν τον κόσμο τον καλό άλλοι τον καρτεράνε σκέψου, φίλε μου, την ώρα που θα φεύγεις» Βασίλης Ανδρεόπουλος «Έμεινε άγαλμα!». Η έκπληξη, η απορία, το σοκ και άλλα παρόμοια συναισθήματα συχνά μας προκαλούν την απόλυτη ακινησία ενός αγάλματος, στην προσπάθεια να βγάλουμε εκ νέου άκρη, να κατανοήσουμε τα νέα δεδομένα και να αναπροσαρμόσουμε τη σκέψη και τη συμπεριφορά μας. Στα …