Αρχική ΓΝΩΜΕΣ Εμβόλιο τέχνης

Εμβόλιο τέχνης

0

«Προσωπικά
νιώθω σαν αποπλανημένο κυπαρίσσι
που δεν του ‘μεινε καν μια πλάκα τάφου
μόνο άδεια οικόπεδα κοτρόνια μάντρες»
Οδυσσέας Ελύτης

Αναρωτιέμαι πότε θα βγάλουν ένα εμβόλιο τέχνης.

Πώς το φαντάζομαι και γιατί το θέλω;

Μου λείπει αυτή η μοναδική και δυνατή αίσθηση που αποκομίζει σε μια θεατρική παράσταση ένας θεατής, όταν μετατρέπεται σε μύστη. Μου λείπουν τα παιχνιδίσματα του χρώματος, της σκιάς, του σχεδίου και της σκέψης ενός ζωγράφου σε μια έκθεση. Μου λείπουν οι όγκοι ενός γλυπτού, όταν τριγυρίζω γύρω του να το ανακαλύψω, λες και περιμένω να μου μιλήσει. Μου λείπουν η ζεστασιά, η μοναξιά, ο πόνος του στιχουργού, του συνθέτη, κι όλα τα συναισθήματα που κουβαλά η φωνή ενός τραγουδιστή, όταν πάλλονται οι φωνητικές του χορδές και μαζί τους ανταριάζεται η ψυχή μας.

Αυτή η αίσθηση ότι κάποιος απλά καθαρίζει την ψυχή μας απ’ όλα τα περιττά που την φορτώνουμε (δουλειές, εγωισμούς, υποχρεώσεις) έρχεται μόνο από τη θεία επαφή με την τέχνη. Κι ας μη σκεφτούμε ότι επειδή χαρακτηρίζεται «θεία», είναι προορισμένη μόνο για λίγους κι εκλεκτούς. Το νανούρισμα της μάνας, το παιχνίδισμα του παιδιού με τις λέξεις, το παραμύθι είναι τέχνη στο ύψιστο σημείο της.

Ή αλλιώς «ο Ουρανός βρέχει για όλους, η Γη βλασταίνει για όλους» κατά τα λόγια του ανώνυμου Έλληνος της Ελληνικής Νομαρχίας.

Τώρα που έξω και μέσα ο βοριάς φυσάει και μας έχει περιορίσει απάνθρωπα, ας θυμηθούμε αυτήν τη ζεστασιά που προσφέρει η τέχνη, η όποια τέχνη, από το κέντημα της γιαγιάς ως τα γκράφιτι στους τοίχους. Εκεί άλλωστε, σε όρθιους ή γκρεμισμένους τοίχους, μπορεί να διαβάσουμε και κάτι σοφό, σε έναν περίπατο μετά από το απαραίτητο μήνυμα:

«Η αδιαφορία σκοτώνει πιο πολύ απ’ το πιστόλι».

Γυρνώντας από τον περίπατο, αν ανοίξουμε κι ένα βιβλίο και βυθιστούμε σε αιώνια και πανανθρώπινα λόγια και σκέψεις, που σαν έμβολο θα μας χτυπήσουν στο στομάχι για όσα καθημερινά ξεχνάμε ή ξεπουλάμε, θα καταλάβουμε ότι το εμβόλιο της τέχνης, της όποιας τέχνης, υπάρχει ήδη. Οι κάθε είδους καλλιτέχνες τουλάχιστον έχουν πάρει όλες τις δόσεις του. Μαζί με την αδιαφορία μας.

Νατάσα Μιχαηλίδου
Αρχαιολόγος-μουσειολόγος-ξεναγός

Περισσότερα Σχετικά Άρθρα
  • Ψηφιδωτά λάμποντα!

    «…είχε στα μάτια ψηφιδωτό τον καημό της Ρωμιοσύνης, εκείνου του πέλαγου τον καημό σαν ήβρε…
  • Ψηφιδωτά λάμποντα!

    «…είχε στα μάτια ψηφιδωτό τον καημό της Ρωμιοσύνης, εκείνου του πέλαγου τον καημό σαν ήβρε…
  • «Μην αναρωτιέσαι για πολύ»

    «Όπου, φωνάζω, και να βρίσκεστε, αδελφοί όπου και να πατεί το πόδι σας ανοίξετε μια βρύση …
Περισσότερα άρθρα από Νατάσα Μιχαηλίδου
Περισσότερα άρθρα από ΓΝΩΜΕΣ
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Προτομές και προτιμήσεις

Ο προβληματισμός μου ξεκίνησε για πλάκα. Σε μια βόλτα με τον οκτώ μηνών γιο μου στο χώρο τ…