Γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα Λευτέρης Παπαδόπουλος  Όπου και να κοιτάξεις μαύρα τα σύννεφα, και όλο πυκνώνουν. Το μόνο ξέφωτο είναι το γέλιο ενός παιδιού. Το γέλιο του παιδιού είναι το δείγμα για το πού βαδίζει σήμερα η ανθρωπότητα. Και αντί για γέλιο προάγεται, με κάθε τρόπο, η βία και η νοθεία. Η βία που μπορεί να ηττηθεί …

Την σκιά του άντρα, με τις μεγάλες μνήμες, υμνώ. Τον πρώτο ξυπόλητο πρόσφυγα απ’ τον καιρό της Τροίας. Τους άθλους του, την καμπούρα του, το κεφάλι το γυμνό… Σύμβιος και υπόχρεος της κάθε Αγλαΐας. Δ.Α. Κι όμως, στις δύσκολες στιγμές που ζούμε υπάρχει ένα μακρύ χέρι, που μπορεί να κρατήσει την ελπίδα μας για γέλιο. Το γέλιο που είναι το …

Με φωτιά και με τσεκούρι πάντα ο κόσμος προχωρεί Νίκος Γκάτσος Είμαστε μάρτυρες μιας καθημερινής πολύμορφης βίας, πρωτόγνωρης και στοχευμένης! Τα δελτία ειδήσεων, έχουν βρει αρκετή τροφή, για να υπάρχουν, να τρομοκρατούν και να συνεχίζουν να τη διδάσκουν. Ιατρικό και δικαστικό απόρρητο δεν υπάρχει και κάθε φρικιαστική λεπτομέρεια, γίνεται σήριαλ στο αδηφάγο και Αδηφάγο τραπέζι των ειδήσεων. Τα εμπιστευτικά έγγραφα …

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία Παροιμιακή ρήση Τι φρούδα, τι φλούδα το ίδιο είναι, αφού είναι δύσκολο με τα ελληνικά μας να καταλάβουμε τη διαφορά. Το ίδιο συμβαίνει και με τη λέξη «Ελπίδα». Κάποτε, αυτονόητα ήταν για καλό, τώρα το μέλλον της είναι εντελώς αβέβαιο. Κάποτε, η Ελπίδα πέθαινε τελευταία, κάποτε δεν πέθαινε ποτέ, μα σήμερα πεθαίνει κάθε μέρα, αν δεν …

Φως το χέρι, φως το πόδι, κι όλα γύρω σου είναι φως Διονύσιος Σολωμός   Το φως είναι το πνεύμα που νικάει το σκοτάδι. Όταν όμως δε φαίνεται πουθενά φως, τότε υπάρχει σκοταδισμός. Και το να ζεις στο σκοτάδι είναι κάτι που συνηθίζεται κι αρχίζει η εξάρτηση, που γίνεται συνήθεια και το φως φοβάσαι. Βολεύεσαι εμμονικά στο σκοτάδι σου και …

Φείδου χρόνου Χίλων ο Λακεδαιμόνιος   Υπάρχει μία αίσθηση, που συνήθως αμελούμε να συνειδητοποιήσουμε. Αυτή του χρόνου. Είναι αυτός που μας βάζει τα ακριβή όρια, στην καθημερινότητα αλλά και στην προοπτική. Ξεχνάμε ότι ο χρόνος είναι η ίδια η ζωή. Ότι μας δωρήθηκε για να αξιοποιηθεί καθ’ ολοκληρία. Ξεχνάμε ότι η ποιότητά του εξαρτάται κυρίως από μας, από το πόσο …

Μη μου γράφεις γράμματα Γιατί γράμματα δεν ξέρω Και με πιάνουν κλάματα Παραδοσιακό τραγούδι Πώς θα ζήσουμε δίχως γράμματα; Όσο περνάει ο καιρός λιγοστεύουν τα γράμματα που γνωρίζουμε και η κατανόηση λέξεων γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Έτσι μικραίνει καθημερινά κι ο συναισθηματικός μας κόσμος, αφού δεν έχουμε τα εργαλεία-λέξεις για να τον εκφράσουμε. Η κατανόηση ενός κειμένου, βάσει ερευνών, …

Η οθόνη βουλιάζει σαλεύει το πλήθος εικόνες ξεχύνονται με μιας πού πας παλληκάρι ωραίο σαν μύθος κι ολόισια στο θάνατο κολυμπάς Διονύσης Σαββόπουλος Ζούμε, για τα καλά, μια εικονική πραγματικότητα. Κάθε μέρα, όλο και πιο πολύ, εξαρτόμαστε από κάθε είδους οθόνη. Τα καλά νέα, δεν είναι πια νέα, ούτε ειδήσεις. Λες και τίποτα καλό δε συμβαίνει. Με κάθε τρόπο βουλιάζουμε …

«Απ’ το ογδόντα και μετά να δεις τι σου ‘χω για μετά» Λ. Μαχαιρίτσας Σαράντα χρόνια ακριβώς, είναι που ο λαός ήρθε στην εξουσία, το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και η Δεξιά μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας! Η αλλαγή που μας υποσχέθηκε ο Ανδρέας ήταν προφητική! Ήταν κλιματική. Ο ίδιος, ο προφήτης Ανδρέας, στο συμβόλαιο με τον λαό υπέγραψε ισότητα, αξιοκρατία, …

Και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες παιχνίδια παίζουν οι αργυραμοιβοί… Μάνος Ελευθερίου Ξεχάσαμε τα παιδικά παιχνίδια. Πού κρυφτό, πού κυνηγητό, πού αμπάριζα και τόσα άλλα. Τα παιδιάς μας αποβλακώνονται, κάθε μέρα, στα ηλεκτρονικά παιχνίδια με τη συναίνεση και πολλές με την παρότρυνση των γονιών! Έτσι ετοιμάζονται για τη φασιστική διακυβέρνηση όπως ακριβώς την εννοούν. Πού καιρός για συζητήσεις, για αστεϊσμούς, …

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα Μου τα πες με το πρώτο σου το γάλα Νίκος Γκάτσος  Ξέρω, κυρά Δημοκρατία, ότι κάπου εδώ γεννήθηκες, χιλιάδες χρόνια πριν και σε αναστήσανε ανάγκες κι άνθρωποι σοφοί. Ξέρεις, τα παιδικά χρόνια είναι εκείνα ου σε στιγματίζουν. Ξέρω, πέρασες πολλά. Φιμώθηκες, εκδιώχθηκες, εξορίστηκες, βασανίστηκες, μα στο όνομά σου οι λαοί έχουν τη μόνη τους …

Θες δε θες θα προχωρήσεις στα παραμύθια Κατακαλόκαιρο. Οι νύχτες μαγικές κάτω από τον έναστρο θόλο. Κάποτε, οι άνθρωποι είχαν ανάγκη να ακούσουν, να μυρίσουν, να φανταστούν, να μάθουν, κάτω από την αυλή των αστεριών και σήκωναν κεφάλι να δουν. Και μεγάλωναν όλοι και όλα μέσα από τα παραμύθια. Η σοφία των αιώνων γινόταν, με τον προφορικό λόγο των ηλικιωμένων, …

Βρέθηκα σε κύκλο σκοτεινό Στ΄όνειρο που είδα χτες το βράδυ, Κι ήμουν απ΄τη μια του κύκλου εγώ Κι εγώ από την άλλη! Δήμος Μούτσης Μπορούν τα όνειρα να δώσουν ζωή κι ας είναι θερινής νυκτός! Μπορούν τα όνειρα να ενώσουν ανθρώπους, αρκεί να υπάρξουν. Άλλωστε, δίχως το όνειρο, τι είν’ ο άνθρωπος; Και τα όνειρα πιάνονται τη μέρα, παρουσιάζονται τη …

Τους παλιούς μου φίλους καλώ με σημαίες και με αίματα… Οδυσσέας Ελύτης Ήρθε ο καιρός να υψώσουμε το δικό μας ανάστημα απέναντι σε αυτήν την ανηθικότητα και τη διαστρέβλωση των πάντων που μας έχει επιβληθεί. Ήρθε ο καιρός να λειτουργήσουμε με βάση τον άνθρωπο και τις πανανθρώπινες διαχρονικές του αξίες. Δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα από την Πολιτική, που μικροσκοπικά …

Κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα σε κίτρινα φύλλα». Γιώργος Σεφέρης Χάσαμε τη ζωή μας ανεπιστρεπτί, χάσαμε για πάντα το «κατά τας γραφάς»; Γενικώς χάσαμε; Μοιάζει πολλά πράγματα να οδεύουν προς το τέλος. Δίχως ιδεολογία, δίχως καμιά συνέπεια λόγων κι έργων, οδηγηθήκαμε σε ορατές κι αόρατες πανδημίες. Νοσούμε! Χάσαμε τον αναστοχασμό, τον σεβασμό προς οτιδήποτε μας περιβάλλει κι εμείς, αναλώσιμα …

«Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον, στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε… κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου συνένοχο στον φόνο δε θα με έχετε» Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας Μία φορά κι έναν καιρό ήταν ο πλανήτης Γη. Εκεί ζούσαν κάτι μικρόβια που ονομάζονταν άνθρωποι και φυσικά είχαν μικρό βίο. Η φύση τα είχε προικίσει με νου και αυτό …

Κάγκελα παντού Και τα μυαλά στα κάγκελα Του αόρατου εχθρού Τζίμης Πανούσης Θα ρθει η ανάκαμψη, πού θα πάει; Το έχουμε εμπεδώσει. Βέβαια, μπορεί να πάρει κάμποσα χρόνια αλλά καλό είναι να προετοιμαζόμαστε. Θα φάμε όλοι με χρυσά κουτάλια. Οι δουλειές θα περισσέψουν και θα τρέχουμε και δεν θα προλαβαίνουμε. Η κλιματική αλλαγή θα σταματήσει από μόνη της και τα …

Κείνο που με τρώει κείνο που με σώζει είναι π’ ονειρεύομαι σαν τον Καραγκιόζη. Διονύσης Σαββόπουλος Πραγματικά, σε τούτες τις πρωτοφανείς εποχές, παγκόσμιας οικονομικής δικτατορίας ψάχνουμε από κάπου να πιαστούμε. Άλλοι προσπάθησαν, άλλοι προσπαθούν κι άλλοι, οι πιο πολλοί, εγκατέλειψαν κάθε αισιόδοξη σκέψη και πράξη και αφέθησαν στα απατηλά και εξαρτησιογόνα δίχτυα του διαδικτύου και κάθε οθόνης. Η βλακεία, η …

Ακόμα τούτη την άνοιξη, ραγιάδες, ραγιάδες… Ρήγας Φεραίος  Η ανάκαμψη δεν ήρθε ακόμα. Αναμένεται. Ωστόσο, στη χώρα του Μένιου, ουδείς ανησυχεί. Συνηθίσαμε να βόσκουμε στις οθόνες. Τούτος ο Μάης του ’21 δεν έφερε τίποτα απ’ ό,τι ονειρευόμαστε. Ούτε ελευθερία, ούτε ανάκαμψη, ούτε μνήμες από άλλους Μάηδες. Στεφάνια πρωτομαγιάτικα δεν πλέξαμε, ούτε τα ήθη και τα έθιμα των Παθών και της …

Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος να ‘ν’ ήμερος να ‘ναι άκακος λίγο φαΐ λίγο κρασί Χριστούγεννα κι Ανάσταση Οδυσσέας Ελύτης   Όλα βρίσκονται πλησίον. Όπως και ο πλησίον. Πλησίον μας, βρίσκονται οι ποιητές, οι μελωδοί, οι ζητιάνοι των λέξεων και των ευγενειών φωτισμένοι από αγάπη. Πλησίον οι φτωχοί και οι πένητες. Εκείνοι που απλώνουν το χέρι, για την ευλογημένη βοήθεια …