marianaxan@yahoo.gr
Αλλοίμονο… η σκόνη της λήθης πουεπιφέρει ο χρόνος είναι αμείλικτη όχι όμως για εκείνους που στο πέρασμάτουςέχουν θέσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους και με τα έργα τους, τις ιδέεςτους, τοόραμά τους, ενέπνευσαν και ως ένα μεγάλο βαθμό άλλαξαν και καθόρισαντην μοίρατου τόπου τους. Και σίγουρα ένας απ’ αυτούς που δεν αγγίζει η …σκόνητης λήθηςείναι ο αείμνηστος Δήμαρχος Ξάνθης Φίλιππος Αμοιρίδης. 12 χρόνια μετάτοναναπάντεχο θάνατό του, τησυννεφιασμένηΚυριακή της 5ης Δεκέμβρη του1999, ο Φίλιππος Αμοιρίδης συνεχίζει να ζει στις καρδιές των Ξανθιωτώνπου τονέχουν εντάξει στο υψηλότερο βάθρο του πάνθεον των δημάρχων της πόλης, συνεχίζει να ζει στονπαλμό της πόλης μέσααπό τα έργα και τους θεσμούς που δημιούργησε.
12χρόνια χωρίς τον Φίλιππο Αμοιρίδη
Πέρασαν 12 χρόνια και όμως ηΞάνθη τον θυμάται σαν τον Δήμαρχο που την ξεκόλλησε από το τέλμα τηςμιζέριαςμιας επαρχιακής πόλης. Που έβαλε τη λίθο της πολιτιστικής τηςαναγέννησης. Πουτην έκανε γνωστή στο πανελλήνιο μέσα απότους θεσμούς που δημιούργησε. Που οραματίστηκε και εργάστηκε μεσυνέπεια γιαμια σύγχρονη πόλη με υποδομές. Που ενεργοποίησε όλους τους δυναμικούςπυρήνεςτης πόλης και τους συσπείρωσε στο κοινό στόχο της ποιότητας τηςκαθημερινότηταςτου πολίτη. Οραματιστής, εμπνευστής, χαρισματικός, εμβληματικήφυσιογνωμία,αποφασιστικός, ακούραστος, δημιουργικός και κυρίως ηγετικό πρότυποαυτοδιοικητικού με υπερκομματικά χαρακτηριστικά, άφησε βαριάπαρακαταθήκη πίσωτου…
Αναφορά στο έργο του…
Η δική του σφραγίδα στηνκαθιέρωση των Γιορτών Παλιάς Πόλης, των Γιορτών Νεολαίας και τουΚαρναβαλιούπου εκτόξευσε στα ύψη την επισκεψιμότητα στην πόλη καθιστώντας τηνπρώτη στη Β.Ελλάδα αυξάνοντας. Υλοποιώντας τον προγραμματισμό του ολοκλήρωσε ταέργαυποδομών, ανάπλασης που άλλαξαν την εικόνα της πόλης. Άνθρωπος ανοιχτώνοριζόντων επεδίωξε συνεργασίες με άλλους δήμους άλλων χωρών όπως τηςΓερμανίαςκαι της Βουλγαρίας και μέσα από τις αδελφοποιήσεις δημιούργησε έναπεδίοσυνεργασίας που λειτούργησε ως πρότυπο και για άλλους δήμους. Τοτελευταίομεγάλο του έργο, το Κλειστό Γυμναστήριο που όμως δεν πρόλαβε να τοεγκαινιάσεικαι εις μνήμην του πήρε το όνομάτου…
«ΕΜΠΡΟΣ» Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου1999 – Τι γράφαμε
«Η Κυριακή 5 Δεκεμβρίου ξημέρωσεσυννεφιασμένη για τους ξανθιώτες. Μολυβένιος ουρανός. Μολυβένια και ηδιάθεση.Η πόλη ξυπνούσε σιγά-σιγά και οι περισσότεροι μάθαιναν ένα αναπάντεχονέο. Οδήμαρχος Ξάνθης, ο αγαπημένος Φίλιππος Αμοιρίδης, πέθανε από ανακοπήκαρδιάς.(…) Η Ξάνθη, που ευδοκίμησε να γνωρίσει ως δήμαρχο το Φίλιππο Αμοιρίδηκαι ναδιαπιστώσει τη διαφορά, είχε την ατυχία να τον χάσει ξαφνικά καιάκαιρα. Σε μιαχρονική περίοδο που οραματιζόταν τη νέα χιλιετία, που ετοίμαζε τηνολοκλήρωσηέργων και προγραμμάτιζε νέα μεγάλα». 10 χρόνια χωρίς το ΦίλιπποΑμοιρίδη, 10χρόνια χωρίς το δήμαρχο που ερωτεύτηκε την Ξάνθη και ανέδειξε τα χίλιατηςχρώματα. 10 χρόνια χωρίς το δραστήριο, ικανό και άξιο επικεφαλής τηςΑυτοδιοίκησης, για τον οποίο, μέχρι και σήμερα, η Ξάνθη μιλά με σεβασμόκαιπερηφάνια, για την τύχη να έχει έναν τέτοιο άνδρα. Δεν ήταν μόνο ταέργα πουυλοποιούσε, δεν ήταν μόνο οι τολμηρές του ιδέες, δεν ήταν η αγάπη τουγιαπροσφορά, αλλά πάνω απ’ όλα το όραμα η πόλη μας να γίνεται συνεχώςκαλύτερη, ναευδοκιμεί και να αναπτύσσεται. Το όνομα ‘Φίλιππος Αμοιρίδης’ είναιπλέονταυτισμένο με την Ξάνθη και την αναπτυξιακή της πορεία. Κι αυτό γιατί οΦίλιππος Αμοιρίδης υπερκομματικά, ενωτικά, με πείσμα, μεράκι και όρεξηανέδειξεκαι συστράτευσε και άλλους στο κοινό καλό της πόλης και όχι στομεμονωμένο καιεφήμερο όφελος του καθενός. Οι μεγάλοι, οι συμπολίτες και οι φίλοι του,θυμούνται με νοσταλγία και οι μικρότεροι σέβονται και έχουν γαλουχηθείμε τοπαράδειγμα του ανθρώπου που έδωσε την ψυχή του στην Ξάνθη που σήμεραμεγαλώνουμε εμείς και τα παιδιά μας. Ο εκδότης του «Ε», ΓιάννηςΔιαφωνίδης, στοφύλλο που κυκλοφόρησε την ημέρα της κηδείας γράφει: «η Ξάνθη ορφάνεψεκαι ηαπώλεια θα φανεί στο μέλλον (…) Δεν είναι σήμερα η στιγμή να’αποτιμηθεί τοέργο και η προσφορά του Αμοιρίδη κάτω από μια έντονη συναισθηματικήφόρτιση. Οχρόνος θα το πράξει αυτό. Και είναι βέβαιο ότι θα τον τοποθετήσει στηνυψηλότερη βαθμίδα όλων των διατελεσάντων δημάρχων (…) Έφυγε για τομεγάλοταξίδι, αλλά τα έργα του θα τον θυμίζουν και θα αποτελούν την‘παρουσία’ του».
