elenidfn@yahoo.com
Τούτοτον κόσμο αντίκρισε για τελευταία φορά την Πρωτομαγιά του 2001 οβραβευμένοςξανθιώτης λογοτέχνης Στέφανος Ιωαννίδης, μα όμως η Ξάνθη 10 χρόνια τώρααντικρίζει το έργο του κάθε μέρα, αφού άφησε ανεξίτηλη για τουςσυμπολίτες τουτη δημιουργική του «πνοή», ως κληροδότημα πολιτισμού και πνευματικήςδραστηριοποίησης.
ΟΣτέφανος Ιωαννίδης που έζησε στην πόλη του, την Ξάνθη, μέχρι την ηλικίατων 78του χρόνων, ήταν αυτός που αναγέννησε τη Δημοτική Βιβλιοθήκη, αυτό πουσηματοδότησε την ίδρυση της Φιλοπρόοδης Ένωσης Ξάνθης και έφερε τηνελληνικήδιανόηση και τη θρακιώτικη λογοτεχνία κοντά στους ξανθιώτες μέσα απότην έκδοσητων Θρακικών Χρονικών. Οι ραδιοφωνικές του εκπομπές και τα βιβλία πουσυνέγραψε, αποτελούν πέρα από τη λογοτεχνική τους αξία πουαναγνωρίστηκε μεσειρά βραβεύσεων, πολύτιμο εργαλείο ιστορίας, λαογραφίας και ηθογραφίαςτωνθρακιωτών. Το έργο του για όσους θέλησαν να «ακούσουν», μιλάει από μόνοτου καιαποτελεί απόδειξη της καθοριστικής παρουσίας του στην Ξάνθη για τηδιαμόρφωσητης πολιτιστικής και πνευματικής της φυσιογνωμίας.
Δέκαχρόνια από το θάνατό του συμπληρώνονται τη φετινή Πρωτομαγιά και το«Ε», μέσααπό τα λόγια της αγαπημένης του συζύγου Αθηνάς, καθώς και των ΘωμάΕξάρχου καιΘανάση Μουσόπουλου, δύο ανθρώπων των Γραμμάτων, που γνώρισαν τονΣτέφανοΙωαννίδη, αποδίδει φόρο τιμής στο έργο του, θυμίζει σε αυτούς πουξέχασαν,νοσταλγεί μαζί με αυτούς που δεν θέλησαν να ξεχάσουν και μαθαίνει σεόσους δενγνωρίζουν για την εμβληματική του παρουσία στην πολιτιστική διαδρομήτης πόλης.
Γιατην κ. Αθηνά Ιωαννίδου ο χρόνος δεν έχει περάσει και ο Στέφανος είναιακόμαεδώ. «Εκείνο μόνο που μπορώ να πω είναι ότι είμαι πολύ συγκινημένη.Τίποτεπερισσότερο απ’ όσα γνωρίζουν οι συμπατριώτες και οι φίλοι του πουασχολήθηκανμε το έργο του», αναφέρει η κ. Αθηνά που χαρακτηρίζει «άσβηστη λαμπάδα»τηνανάμνηση του συζύγου της μιας και παραμένει ολοζώντανη και συνεχώςπαρούσα στηζωή της όλα τα χρόνια μετά το θάνατό του. «Νομίζω ότι δεν έφυγε, ηπαρουσία τουείναι παντού, έτσι νιώθω», λέει η ίδια, που αφιερώνοντας λίγο χρόνοστηνπεριγραφή μερικών αναμνήσεων μας διηγείται: «δεν προσπάθησε να κάνειπεριουσία,ότι έπαιρνε τα έδινε σε βιβλία, αλλά κι εγώ ποτέ δε δυσανασχέτησα γι’αυτό.Νιώθω απεριόριστη χαρά όταν βλέπω την πτέρυγά του στη δημοτικήβιβλιοθήκη, τογραφείο και τη γραφομηχανή του, όπου μέρες ολόκληρες αντέγραφα κι εγώ,στηδημοτική βιβλιοθήκη».
«Δάσκαλο»τον χαρακτηρίζει ο φιλόλογος- συγγραφέας Θανάσης Μουσόπουλος, ο οποίοςέχειασχοληθεί εκτεταμένα με το έργο του Στέφανου Ιωαννίδη και μόλις πέρυσιεξέδωσετο βιβλίο- λεύκωμα: «Στέφανος Ιωαννίδης: ένας λογοτέχνης γεννιέται»,όπουπεριλαμβάνονται νέα στοιχεία για τη ζωή και το έργο του. Στο «Ε» ο Θ.Μουσόπουλος σημειώνει: «Η αξία ενός ανθρώπου φαίνεται από τον τρόπο πουπεθαίνει και τι ακολουθεί το θάνατό του. Πέρασαν 10 χρόνια κιόλας καιείναι σανμια μέρα. Εμείς μεγαλώσαμε κατά 10 χρόνια, εκείνος και το έργο του,έμεινεορθό. Δεν υπάρχει μέρα που να μην τον σκεφτώ και να μην τονσυμβουλευτώ. Είναιμεγάλο πράμα να είσαι δάσκαλος και είμαι τυχερός που είχα τέτοιοδάσκαλο. Ηπόλη που οφείλει τόσα πολλά στο Στέφανο Ιωαννίδη, ακόμη δεν του έχειανταποδώσει σχεδόν τίποτε. Ποτέ δεν είναι αργά…».
Στηνπολυποίκιλη προσφορά του στην πόλη της Ξάνθης στέκεται ο ιστοριοδίφηςΘωμάςΕξάρχου, ο οποίος υπογραμμίζει ότι με το λογοτεχνικό του έργο, για τοοποίοδιακρίθηκε, άφησε σημαντικά ιστορικά ντοκουμέντα για την Ξάνθη. «Ησυμβολή τουείναι πραγματικά σπουδαία. Προσέφερε στο Λαογραφικό Μουσείο και ηθητεία τουστη Δημοτική Βιβλιοθήκη είναι θετική και αναγνωρισμένη. Ο ΣτέφανοςΙωαννίδηςυπήρξε επίσης ένας ευπατρίδης, ένας άνθρωπος πειθαρχημένος που δενέθιξε ποτέκανένα, αλλά και άνθρωπος δημοκρατικός και γι’ αυτό κατάφερε κανείς ναμην έχεινα του προσάψει τίποτα ή να τον κατηγορήσει».
Τρισάγιοτελέστηκε την Πέμπτη το πρωί στην εκκλησία του Ακάθιστου Ύμνου.
