Τιμή σε εκείνους όπου στην ζωή τους όρισαν να φυλάγουν Θερμοπύλες…
Κ. Καβάφης
Σε ύμνο στα γράμματα και την πόλη που έχει σημαδέψει με τα βήματα του, εξελίχθηκε η εκδήλωση τιμής για τα πενήντα χρόνια πνευματικής εργασίας του Θανάση Μουσόπουλου.
Όσα έδωσε στα πενήντα ολόκληρα χρόνια καλλιέργειας του πνεύματος τα εισέπραξε μέσα από λόγια ειλικρίνειας, αγάπης, σοφίας, ευχαριστιών, σε μια εκδήλωση θαυμασμού, ελπίδας, απλότητας.
Ένωσε με τους δικούς του πνευματικούς αγώνες, γενιές, ιδεολογίες, διαφορετικότητες.
Δείγμα και στάση ύψιστου Ανθρωπισμού, τόλμης και ελευθερίας, ενός ανθρώπου που ξέρει να τιμά ,να προσφέρει, να οραματίζεται.
Οι συχνές αναφορές του σε εκείνους που έφυγαν, τους γονείς του, τους δασκάλους, τις μεγάλες πνευματικές μορφές, αποτελούν από μόνες τους διδασκαλία.
Η μνήμη είναι εκείνη η ρίζα που γεννάει Ανθρώπους!
Και οι μνήμες όσων αναφέρει στο έργο του, είναι ο προσωπικός του ανεξάντλητος πλούτος του. Χαρακτηριστικό γνώρισμα των σπουδαίων του πνεύματος.
Στάση ζωής. Στάση τιμής. Στάση ελπίδας.
Ο Θανάσης Μουσόπουλος, αυτός ο Έλληνας, δεν έκανε τίποτα άλλο παρά το αυτονόητο!
Να υψώσει το λόγο και το πνεύμα, μέσα σε καιρούς απρόβλεπτους, σαν παρακαταθήκη και να φιλοσοφεί τα ακριβή, σε καιρούς ολίγων.
Να ανοίγει πόρτες στους νέους για να τους εισάγει στις πύλες των αισθήσεων, της αλήθειας.
Να απλώνει το χέρι, όχι για να πάρει αλλά για να δώσει.
Να εισπράττει σεβασμό και να ανταποδίδει με την απλότητα ενός σοφού, τον λόγο της ανάγκης μας. Λόγο παραμυθίας.
Είναι τιμή για την Πόλη, για την Πατρίδα να φυλάσσεται από τέτοιους ήρωες.
Ο χρόνος που αφαιρεί ένας πνευματικός άνθρωπος από την οικογενειακή θαλπωρή και τον προσφέρει στους δρόμους του κοινού καλού είναι ιερός! Αυτός ο ‘’Σταυρός’’ των γραμμάτων δεν πρέπει ούτε στιγμή να περιφέρεται στους ώμους, για να μη πέσει κάτω.
Και οι πνευματικοί άνθρωποι σαν τον Θανάση Μουσόπουλο, ξέρουν να τον σηκώνουν, για ένα κοινωνικό ’’Εν τούτω Νίκα’’.
Τιμή στην πόλη που έχει έναν Θανάση Μουσόπουλο, καταφύγιο ελπίδας και αναγνώρισης.
Τιμή στην πατρίδα να έχει τέτοιους εργάτες.
Η πατρίδα των γραμμάτων είναι ο άνθρωπος, που με το πνεύμα του δεν αφήνει τίποτα να γονατίσει και ξέρει, πως μόνον όρθιος ο ίδιος θα δώσει το παράδειγμα για την υποχρέωση που λέγετε ευθύνη.
Το πνεύμα μένει ανίκητο στις επάλξεις και στην ανάγκη μας θα είναι εκεί. Όπως τώρα με τον Θανάση Μουσόπουλο.
