Δυο πρόσωπα σε δυο θέματα …στην Ξάνθη του 2023
Καθηγητής
Οι Κινέζοι φέτος υποδέχονται το 2023 ως την «χρονιά του Κουνελιού», μετά από παρελθοντικούς δράκους, πίθηκους, λιοντάρια κι ότι άλλο ωραίο και παραδοσιακό μας έχουν συνηθίσει οι Ασιάτες. Εμείς εδώ στα «βόρεια προάστια» της Ψωροκώσταινας αναμένουμε για μια ακόμη φορά τα ίδια. Φυσικά άκρως αναγκαία και πολυπόθητα: και πάλι λοιπόν υγεία εν όψει κορωνοϊού, ευτυχία εν όψει δυστυχίας, τύχη εν όψει γκαντεμιάς, χαρά εν μέσω γκρίνιας και –φυσικά- Παγκόσμια ειρήνη (που λένε και οι διαγωνιζόμενες Μiss και Star. Κι εκεί που λες για αβεβαιότητα, δυσκολίες, αφραγκίες και καθόλου όρεξη, την ίδια στιγμή είσαι έτοιμος για αισιοδοξία, βόλτες, εκδρομές και ξεφάντωμα μέχρι πρωίας («σε είδον την μεσημβρίαν» που λέει κι η φετινή TV). Κι όλα αλλάζουν κι όλα τα ίδια μένουν, στην «ανατολή» της Ξάνθης του 2023. Έτσι όπως αυτή «μας μπήκε» και μάλιστα χωρίς να μας ρωτήσει. Σε μια Ξάνθη που έχει ήλιο χειμωνιάτικα, έχει πολιτικούς που φαίνονται, έχει πολιτισμό που δεν φαίνεται, έχει espressάδικα δόξα τω Θεό, έχει «Αβγό» στην είσοδο, έχει κολυμβητήριο (επιτέλους), έχει και Δήμαρχο που «καλά κρατεί» και μια χαρά τα πάει, έχει 4μελή «σύσσωμη» Αντιπολίτευση, έχει τελικά…..κέφια κι όρεξη. Σ’ αυτή την πόλη λοιπόν συμβαίνουν πολλά και καλά. Αλλά και άσχημα….
Κώστας Κουρτίδης (βλ. πολιτική και ελληνο – τουρκικά)
Για μένα, είναι ένα απ’ τα πιο αθόρυβα, πετυχημένα και άκρως αποτελεσματικά πρόσωπα της χρονιάς. Ο «Νομάρχης» Ξάνθης ήταν να μην κάνει την αρχή, κι αυτό -θυμηθείτε το- σ’ ένα μέλλον που τον αφορά, καθώς εκτιμώ ότι τα καλά και σπουδαία γι’ αυτόν είναι μπροστά και θα ‘ρθουν σύντομα. Εκτιμώ επίσης ότι είναι θέμα χρόνου να συνδυαστεί η χαρισματική πολύπλευρη και πολυθεματική του ικανότητα με την συγκυριακή ευκαιρία που θα του δοθεί μέσω κάποιων τυχαίων ή προγραμματισμένων -ίσως- αναπτυξιακών εργαλείων. Αυτά που κάποτε λεγόταν ΕΟΚ, μετέπειτα ΜΟΠ, Leader και σήμερα «Φιλόδημος», ΣΑΤΑ κι ότι άλλο εφεύρουν οι φωστήρες – σωτήρες μας. Κάπως έτσι λοιπόν κι οι πολιτικοί αναδεικνύουν την εποχή και το πέρασμα τους. Κι είναι ζήτημα χρόνου αυτό να έρθει και για τον Κώστα Κουρτίδη. Ικανότατος, αποτελεσματικός, οργανωτικός, ενωτικός, οικουμενικός, άκρως νηφάλιος και διορατικός σε σκέψεις κι αποφάσεις. Ωφελημένη θα είναι στο τέλος μόνο η Ξάνθη μας, καθώς ο ίδιος μάλλον δεν έχει και δεν χρειάζεται να αποδείξει τίποτα.
Τα ελληνο-τουρκικά τα σχετίζω, καθώς τον έχω δει και βιώσει να τα διαχειρίζεται, στην μικρογραφία που εκτυλίσσεται στην περιοχή μας κι η οποία έχει πολλά κοινά γνωρίσματα με την παραπέρα εξωτερική πολιτική. Και μάλλον θα πρέπει αρκετοί να παραδειγματιστούν από αυτή την εύρυθμη διαχείριση. Πάντως ο «σεβντάς» κι ο καυγάς με τους γείτονες καλά κρατούν, σ’ ένα κόσμο που οι άλλοι άνθρωποι έχουν καταλάβει κατά που πρέπει να κοιτούν. Και τι να περιμένουν. Όλοι οι άλλοι….εκτός από εμάς. Σε μια περιοχή (βλ. Θράκη) που εάν την άφηναν ήσυχη ίσως και να ‘ταν απ’ τις πλουσιότερες (τουλάχιστον της πατρίδας μας). Είμαστε «κόμβος» που ποτέ δεν ρευστοποιήθηκε, κεφάλαιο που ποτέ δεν αύξησε το «μετοχικό του». Τις ίδιες χαζομάρες συνεχίζουμε αμφότεροι, με τον Τούρκο να φωνάζει για πόλεμο, αποτρέποντας εν τέλει οποιονδήποτε επενδυτή θέλει να έρθει και να φτιάξει κάτι, όπως και τον τουρίστα που θέλει να γνωρίσει, να περάσει καλά, να μείνει. Αλλά και τον
Έλληνα που έχοντας το δίκιο του, την Ευρώπη και την ποιότητα ζωής που τον ξεχωρίζει, συνεχίζει να δείχνει κάθε μέρα στις ειδήσεις τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ κι όποιον άλλο πηγαίνει σε ακριτικό νησί της χώρας (λες κι αυτό θα έπρεπε να αποτελεί είδηση). Στο παιχνίδι κι ο κάθε Κωστίδης, Εγκολφόπουλος και βλ. αναλυτής / παρουσιαστής κι ότι άλλο που θέλει να μας πείσει για το δίκιο, το αξιόμαχο, την υπεροπλία και την υπεροχή. Την οποία όχι ότι δεν την έχουμε, αλλά όποιο κράτος την έχει σήμερα στον κόσμο, το μόνο που δεν κάνει είναι να μιλά και να την επιδεικνύει. Κανένας δεν αμφιβάλει για το δίκιο, την άμυνα και την πατρίδα μας. Ας εμπιστευτούμε τους ειδικούς και γνώστες να ασχολούνται. Ας πιστέψουμε ότι αυτοί ξέρουν και γνωρίζουν καλύτερα. Ο υπόλοιπος κόσμος είθισται να στρέφεται στην προκοπή, ευμάρεια, ανάπτυξη, εκτός κι αν ζει σε χώρες τύπου Β. Κορέας και Ιράν, όπου τον έχουν μάθει να αναζητά άρτους και θεάματα, όπως και «άπιστους» για να σκοτώσει, βαφτίζοντας αντιπάλους τρομοκράτες (ή Γκιουλενιστές).
Μανώλης Τσέπελης (βλ. πολιτική και….κολυμβητήριο)
Όλοι ήταν διστακτικοί. Ακόμη κι αυτοί που τον ήξεραν. Ο κ. Τσέπελης δεν ήταν αυτό που λέμε «χθεσινός», αλλά λίγοι θα έβαζαν το «χέρι στη φωτιά» για το εάν και τι μπορέσει να κάνει σαν Δήμαρχος Ξάνθης. Σ’ ένα τοπικό πολιτικό κόσμο που κι εγώ ο ίδιος πίστεψα ότι «όλοι το καλό της Ξάνθης θέλουμε» δεν νομίζω ότι αξίζει να καταναλωθούμε στο να βάζουμε το μυαλό μας κάτω στην εύρεση εμποδίων, προβλημάτων, μονότονης κριτικής και γκρίνιας (και δεν αναφέρομαι μόνο σε αντιπολίτευση). Κάποτε ο Φίλιππος Αμοιρίδης έδειξε ότι οι Ξανθιώτες μπορεί να ενωθούν, όταν το καλό και το τρένο της ανάπτυξης περνά απ’ το σπίτι τους. Αφού λοιπόν ο Μανώλης τον επικαλείται και αυτοπροσδιορίζεται (μάλλον το δικαιούται) ως «παιδί / μαθητής του Αμοιρίδη», ας τον αφήσουμε να μας δείξει τι μπορεί να κάνει ως το τέλος κι ας τον κρίνουμε. Και σας μιλά ένας άνθρωπος που ήταν και προέρχεται από «απέναντι». Που σε καμιά περίπτωση όμως δεν πρόκειται να μην βάλει την Ξάνθη πάνω απ’ όλους κι όλα. Κι έχω την αίσθηση προσωπικά ότι ο κ. Τσέπελης μάλλον έχει κερδίσει τον α’ γύρο, για να μην πω και τον αγώνα ολόκληρο. Δεν άκουσα για μεγάλη «πατάτα», δεν διαπίστωσα ότι «δεν θέλει», όπως κι ότι οι Ξανθιώτες δείχνουν να αποδέχονται αυτό το πρόσωπο, την αμεσότητα, τον αυθορμητισμό ή ακόμη και την καλοπροαίρετη υπέρμετρη υπερβολή, στην οποία κατά περίπτωση άθελα και συναισθηματικά υποκύπτει.
Ας πούμε για παράδειγμα για το κολυμβητήριο Ξάνθης. Ένα χαρακτηριστικό δείγμα του παραπάνω συλλογισμού. «Μελέτη περίπτωσης», που λένε οι ακαδημαϊκοί. Σε μια λοιπόν κατάσταση που περιμέναμε ότι θα περάσουν κι άλλα 12 «πέτρινα χρόνια» χωρίς πισίνα, το Δημοτικό κολυμβητήριο Ξάνθης άνοιξε. Και μάλιστα στην χειρότερη οικονομική χρονιά για την ενέργεια και οικονομία. Μοιάζει σαν ανέκδοτο…κι όμως είναι αληθινό. Ένα παλιό και πολύπαθο κτίριο, μια ακατάλληλη για αγώνες πισίνα, μια άκρως αντιοικονομική δεξαμενή. Ο ορθόδοξος ενδεδειγμένος δρόμος έλεγε νέο οικόπεδο-μελέτη- κατασκευή – λειτουργία – εγκαίνια. Μια κατάσταση μ’ όλα αντίθετα που χρειάζονταν κάποιον ολίγον «τρελό» να προΐσταται, να παθιαστεί με τον στόχο, να πάει κόντρα στο ρεύμα, να το βάλει σκοπό κι εν τέλει να το ανοίξει πανηγυρικά ! Κι έχουμε κι άλλα να πούμε….προσεχώς !
Χρόνια πολλά σε όλους.
Ευτυχισμένο και με υγεία το 2023.
Με λαγούς, κουνέλια, δράκους κι ότι άλλο μας έρθει….
