Σχόλια 13/05/15

Νέα αρνητική απόφαση σε βάρος της Ξάνθης απεργάζεται η διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας μας. Πρόθεση της διοίκησης είναι η υπάρχουσα και λειτουργούσα θυρίδα αυτής επί της Γεωργίου Σταύρου να καταργηθεί.

Η απόφαση κρίνεται αδικαιολόγητη τόσο για την Ξάνθη όσο και για το γειτονικό νομό Ροδόπης, όπου επίσης υπάρχει σκέψη κατάργησης της θυρίδας.

Η εφημερίδα μας αναγνωρίζοντας τη σημασία και σπουδαιότητα της σημερινής θυρίδας, προτείνει τουλάχιστον να συνεχίζει η λειτουργία σε επίπεδο Πρακτορείου. Για την αποφυγή δε των όποιων εξόδων ενοικίου κλπ, προτείνουμε το πρακτορείο να στεγαστεί στο κτίριο της ΔΟΥ επί της Μεσολογγίου.

Έτσι, η Τράπεζας της Ελλάδος θα συνεχίσει ως θεσμός να υφίσταται στο νομό μας έστω κουτσουρεμένη και στεγαζόμενη σε κτίριο του δημοσίου. Το όλο θέμα είναι σοβαρό και οφείλουν να το δουν και αντιμετωπίσουν αλλά και λύσουν οι βουλευτές του νομού συνεργαζόμενοι μεταξύ τους. Τώρα μάλιστα μπορούν να έχουν και τη βοήθεια και συνδρομή του υφυπουργού Παναγιώτη Σγουρίδη.

-Ιδού λοιπόν ευκαιρία συνεργασίας για τη λύση ενός θέματος που έχει για την Ξάνθη το ειδικό βάρος και την ανάλογη προέκτασή του.

«Ε»

---

» Στις 17-2-2015 ο κ. Τσίπρας, επιλέγοντας ως ΠτΔ τον κ. Προκοπή Παυλόπουλο, είχε δηλώσει, μεταξύ άλλων, και τα εξής: «Σήμερα, είναι αναγκαία όσο ποτέ η ενότητα του λαού μας. Η ενότητα στην κοινωνία, αλλά και σε επίπεδο πολιτικό και πολιτειακό. Η ευρύτερη κοινωνική και πολιτική συναίνεση είναι προϋπόθεση να αντεπεξέλθουμε κάθε δυσκολία. Η επιλογή του προσώπου δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι ανεξάρτητη από τη συγκυρία και τις επιτακτικές της ανάγκες».

Πόσο, άραγε, έχει επιτευχθεί μια minimum ενότητα του λαού στα παραπάνω; Στην κοινωνία οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι, ενώ οι πλούσιοι παραμένουν άθικτοι από την κρίση (και το φορολογικό). Σε πολιτικό επίπεδο, όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η «αριστερή» κυβέρνηση δεν κερδίζει νέους ψηφοφόρους (μάλλον χάνει), ενώ και η καθημερινότητα του πολίτη γίνεται, πιο ανυπόφορη. Ο λαός αδημονεί για μια «έντιμη συμφωνία», ώστε να φύγει ο βραχνάς του αγνώστου και αχαρτογράφητου τοπίου των διαπραγματεύσεων που θυμίζει περισσότερο κινούμενη άμμο. Αν δε η συμφωνία θα είναι έντιμη, για ποιο λόγο η κυβέρνηση να μην έχει τότε την «ευρύτερη κοινωνική και πολιτική συναίνεση»;

Σ.Κ.

---

» Κύριε διευθυντά, τα χρονικά περιθώρια για το κλείσιμο της συμφωνίας με τους δανειστές όλο και στενεύουν, ακούμε κάθε λίγο ότι τελειώνει η διαπραγμάτευση, αλλά υπάρχουν εκείνες οι κόκκινες γραμμές από τη μια και η ρευστότητα στο «μηδέν» από την άλλη, με τον χρόνο να πιέζει εξουθενωτικά. Παρ’ όλα αυτά η διελκυστίνδα συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και μένει να βρούμε την αχίλλειο πτέρνα του θηρίου για να τα καταφέρουμε. Λίγες οι ελπίδες, μα για να δούμε τι θα φέρει εκείνο το… «οσονούπω» του κλεισίματος της συμφωνίας, που ακούγεται απ’ όλες τις μεριές.

Ι.Β.

---

Επελέγησαν την Παρασκευή από το υπουργείο Επικρατείας ο συνθέτης Διονύσης Τσακνής για πρόεδρος της νέας ΕΡΤ και ο Λάμπης Ταγματάρχης για διευθύνων σύμβουλος. Παρά το σημαντικό βιογραφικό του καθενός στον τομέα του, είναι εμφανή τα πολιτικά κριτήρια στην επιλογή τους, καθώς και η ανακύκλωση των ίδιων προσώπων σε διευθυντικές θέσεις. Αντιδράσεις υπάρχουν και εντός του ΣΥΡΙΖΑ για την επιλογή Ταγματάρχη στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου, αφού σε προηγούμενη θητεία του υποστήριζε ότι οι περιφερειακοί σταθμοί της ΕΡΑ δεν έχουν θέση στο σώμα της ΕΡΤ. Για την επιλογή Τσακνή (χωρίς Μαχαιρίτσα), παρά την καλλιτεχνική του αξία, θα ήταν πιο λογικό να προτιμηθεί κάποιος με εμπειρία στην διαχείριση ενός τηλεοπτικού σταθμού. Άλλο η τέχνη, άλλο η διοίκηση. Και αυτό έχει αποδειχθεί πολλές φορές. Πού να τολμήσεις όμως να μιλήσεις για κάποιον μάνατζερ στην θέση; Αυτές οι λέξεις απαγορεύονται από την αριστερή φιλοσοφία. Θα μπορούσε ένας καλλιτέχνης να αναλάβει π.χ. την διεύθυνση του προγράμματος. Όπως πολύ εύστοχα επεσήμανε μια φίλη, ενθυμούμενη την παρακάτω ‘’εκδήλωση’’ στήριξης και διαμαρτυρίας: «Διονύσης Τσακνής – Νίκος Ζιώγαλας στη συναυλία στην ΕΡΤ την Κυριακή 16 Ιουνίου 2013. ‘’Νίκο Ζιώγαλα, κουράγιο. Για όλους έχει ο Θεός’’».

Χ.Δ.

---

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όχι μόνο δεν έχει βρει τα ‘’πατήματά’’ της ακόμη, αλλά δεν δείχνει να ξέρει τι θέλει να κάνει σε πολλά θέματα. Μπορεί κάποια ζητήματα να μην είναι ουσίας, αλλά δείχνουν το αγεφύρωτο χάσμα φιλοσοφίας των δύο κομμάτων της κυβέρνησης. Με τιμές αρχηγού κράτους διεξήχθη η υποδοχή του ιερού λειψάνου της Αγίας Βαρβάρας από τη Βενετία με δορυφορική μετάδοση μέσω της Hellas Sat (όπως είπε και ο Ν. Φίλης, δεύτερος ‘’αρχηγός κράτους’’ μετά το Άγιο Φως). Από την άλλη, το κανάλι της Βουλής μετέδιδε προχθές ζωντανά την «Μεγάλη Παρέλαση στη Μόσχα για τα 70 χρόνια από την μεγάλη αντιφασιστική νίκη του 1945». Ταυτόχρονα, (εδώ μπορεί και να συμφωνούν βέβαια) έχει ξεκινήσει η προβολή διαφημιστικού μηνύματος στους σταθμούς του μετρό, που προωθεί το αίτημα της κυβέρνησης για διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου. Με απόφαση τεσσάρων υπουργείων και του Εθνικού Συμβουλίου για τη Διεκδίκηση των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, οι επιβάτες του μετρό ενημερώνονται για το περιεχόμενο του ελληνικού αιτήματος, παρακαλώ! Μόλις σκάει μύτη στην Αθήνα ο Γερμανός τουρίστας, του δείχνουμε σκηνές από όσα αίσχη έκανε στην χώρα μας. Η ελπίδα ήρθε.

Χ.Δ.

---

Ο αγαπητός αναγνώστης, Φίλιππος Στεργίου, μας απέστειλε απόσπασμα κειμένου του τραγουδοποιού, Αλκίνοου Ιωαννίδη, με τίτλο ‘’Ελεύθεροι Κατακτημένοι’’. Διαχρονικό και άρα επίκαιρο, ενόψει και των γραπτών εξετάσεων των παιδιών μας. «Τα καλύτερα παιδιά μας τα πουλήσαμε. Τα αφήσαμε να σπαταλούν τη ζωή τους σε λογιστικά βιβλία, σε γραφεία εταιρειών, σε άψυχους λογαριασμούς. Τα κάναμε σκλάβους με τίτλους διευθυντικού στελέχους. Τα ταΐσαμε χρήματα, τα σπουδάσαμε χρήματα, τα μάθαμε να σκέφτονται χρήματα, να υπηρετούν χρήματα, να ονειρεύονται χρήματα, να παντρεύονται χρήματα, να γεννάνε χρήματα, να είναι χρήματα. Όταν τα χρήματα λείψουν, από πού θα κρατηθούν; Αντικαταστήσαμε το γλέντι στην πλατεία του χωριού με το σκυλάδικο. Τον έρωτα με το στριπτιζάδικο. Τα αναγκαία για την επιβίωση με ένα τζιπ γεμάτο άχρηστα ψώνια. Τον ελεύθερο χρόνο με την υπερωρία. Κάναμε το παιχνίδι των παιδιών υπερπαραγωγή, σε πάρτι γενεθλίων κατά παραγγελία. Ξεχάσαμε ποια είναι τα βασικά συστατικά της ύπαρξής μας, ως ατόμων και ως κοινωνίας, αντικαθιστώντας τα με ό,τι μας γυάλισε στη βιτρίνα».

---

Τέλειωσε και η ενδιάμεση εαρινή εκπτωτική περίοδος του Μαΐου και τα αποτελέσματα για τους επαγγελματίες της πόλης ήταν… απελπιστικά. Τίποτα το καινούριο δηλαδή, αφού ήταν κάτι αναμενόμενο. Αυτό είχε προβλέψει και ο Εμπορικός Σύλλογος της πόλης, που διατύπωσε την αντίθεσή του στο εφεύρημα αυτό. Ο επιχειρηματικός κόσμος, που εμπλέκεται στις εκπτώσεις, κόλλησε και ξεκόλλησε τις ειδοποιήσεις για μείωση των τιμών με την ίδια δυσαρέσκεια, σαν να έκανε αγγαρεία. «Οι μόνοι που δουλεύουν και επωφελούνται είναι οι μεγάλες αλυσίδες», λένε απηυδισμένοι. Και είναι λογικό, αφού το περιθώριο κέρδους είναι ήδη μικρό πλέον (πάνε οι χρυσές εποχές) και η νέα κολεξιόν παραλαμβάνεται μόλις τώρα. Πώς να κάνει ελκυστικές εκπτώσεις ένα κατάστημα; Και ποιόν να ελκύσει; Αυτόν που πασχίζει να βγάλει τον μήνα; Νομοθετήματα χωρίς καμία επαφή με την πραγματικότητα, από ανθρώπους που δεν έχουν εργαστεί ποτέ, ούτε έχουν σχέση με την αγορά.

Χ.Δ.

---