του ΘΑΝΑΣΗ ΜΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ
φιλόλογου– συγγραφέα
Απότην πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε τονεοελληνικό κράτος τα ίδια και τα ίδια. Δάνεια, εξαρτήσεις, ξενοκρατία,τούνελχωρίς φως, καταστροφή.
Τοκράτος μας – τονίζω, άλλο κράτος άλλοέθνος – δημιουργήθηκε (μετά από ένα σκληρό λαϊκό αγώνα) κατά ένανπερίεργοτρόπο, από παραχώρηση, τα κόμματά μας δημιουργήθηκαν κατά έναν επίσηςπερίεργοτρόπο, από προσκόλληση στις μεγάλες δυνάμεις και ως παράρτημά τους, ηπολιτικήκαι οικονομική ζωή του κράτους ήταν αντανάκλαση και απόρροια αυτών τωνσχέσεωνεξάρτησης. Συχνά μάλιστα καλλιεργήθηκε ένα πνεύμα εθελοδουλίας. Ο λαόςεργάζεται, δημιουργεί και μοχθεί, το αποτέλεσμα όμως δεν είναι ανάλογο.
Αυτόπου απαιτείται και ουσιαστικάπροηγείται, αυτό που μας λείπει είναι ο αυτοκαθορισμός. Τι θέλουμε, τιμαςσυμφέρει, τι μας χρειάζεται. Με ετεροκαθορισμένους στόχους δεν είναιδυνατό ναπαραχθεί γνήσιο έργο.
Συχνότεραλειτουργούμε με το θυμικό και όχιμε το λογικό. Νομίζουμε ότι είμαστε μόνοι στον κόσμο, μόνοι στον κόσμο.Όλαγίνονται σωστά μόνο από εμάς, όλοι οι άλλοι θέλουν να μας καταστρέψουν. Φυσικά αυτές τις απόλυτεςαπόψεις τιςπληρώνουμε, μυαλό δε βάζουμε και συνεχίζουμε. Όταν αποτυγχάνουμε,φταίνε οιάλλοι.
Ναθυμόμαστε, άλλο κράτος άλλο έθνος. Άλλοπολιτεία άλλο κοινωνία. Πάσχει ο τρόπος που το έθνος εκφράζεται μέσααπό τοκράτος, πάσχει ο τρόπος που η πολιτεία λειτουργεί εν ονόματι τηςκοινωνίας.Σαφέστατα υπάρχει έλλειμμα δημοκρατίας, εκπροσώπησης και δημοκρατικήςουσιαστικής νομιμοποίησης. Τα δημοκρατικά αυτονόητα τα έχει καταπιεί τοιδιότυπο συμφέρον ομάδων και ατόμων, όλων των αποχρώσεων.
Υπάρχειένα σκηνοθετημένο ψευδεπίγραφο κράτοςόπου κατέχουν ένα μαγαζάκι γωνιακό όλοι, που τους βολεύει και δενθέλουν να τοαλλάξουν με τίποτε. Υπάρχει μια αλληλεγγύη των συμμετεχόντων σ’ αυτό τοκατ’επίφασιν νομιμοποιημένο δημοκρατικό σύστημα. Μετά τον αείποτενεοελληνικόδικομματισμό που απέτυχε, δείχνει ότι αποτυγχάνει και το γενικότεροπολιτικόσύστημα. Το πολιτικό σύστημα από τις τοπικές εκπροσωπήσεις ως τιςεθνικές καιδιεθνείς μας ως έθνους με τις κατάλληλες αναδιαρθρώσεις είναι σε θέσηνααναταχθεί. Η δημοκρατία είναι το μόνο σύστημα που μπορεί να λύνει μετιςλιγότερες θυσίεςκαι απώλειες ταπροβλήματα του ατόμου και του συνόλου, αν στηρίζεται στην κοινωνική,πολιτικήκαι οικονομική δικαιοσύνη.
Εκείνοπου ενοχλεί ιδιαίτερα στη σημερινήεποχή είναι ότι πραγματικά υπάρχουν πολλά και σωρευμένα προβλήματα,εσωτερικάκυρίως και εξωτερικά. Κάποια πράγματα πρέπει να γίνουν, ανεξάρτηταποιος έχειτην εξουσία, ποιος είναι υπεύθυνος. Ό,τι δεν έγινε στα τελευταίαδιακόσιαχρόνια, πρέπει ούτως ή άλλως να γίνει. Δεν χρειάζεται να σκέφτεται οκαθέναςτον εαυτό του, το μαγαζί τουή τομαγαζάκι του.
Αςλάβουμε υπόψη μας το δημιουργικό τσαγανότου λαού μας. Ας λάβουμε υπόψη τη δύναμη που κρύβουμε μέσα μας. Αν τοκοινωνικόκαι οικονομικό είναι στον πάτο, βρίσκεται πολύ ψηλά η ψυχή των Ελλήνωνκαι τωνΕλληνίδων. Αυτό μπορεί να τραβήξει από τον πάτο το κοινωνικό, πολιτικόκαιοικονομικό χάος. Δεν πρέπει πια, επιτέλους, όλα να τα βλέπουμε μόνο απότουλιστικό πρίσμα.
Υπάρχειη ψυχή και το πνεύμα. Υπάρχει αυτόπου μας κράτησε ορθούς σε χαλεπούς καιρούς και σε μακραίωνες περιόδουςσκλαβιάς. Όταν δεν βάλουμε μπροστά την ψυχή και το πνεύμα μας, τοείδαμεπαγκόσμια στα χρόνια του Μεσοπολέμου, τότε γεννιόνται εκτρώματα.
Δενκαταλάβαμε ότι η Παγκοσμιοποίησηδημιουργεί μιαμεταβατική κατάσταση σεόλη την Ανθρωπότητα, που ή θα την οδηγήσει πιο βαθιά στο Μεσαίωνα πουδιέρχεταιο Άνθρωπος ή θα την οδηγήσει στο χαμένο δρόμο που ψάχνει εδώ καιαιώνες· τοδρόμο του ανθρωπισμού, της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας;
Αςξαναδούμε πια ολόκληρο τον Άνθρωπο,ολόκληρο τον εαυτό μας και το διπλανό μας. Τότε θα ξαναπιάσουμε τοκομμένονήμα. Θα το κάνουμε όχι μόνο για τον Έλληνα, θα το κάνουμε για τονΆνθρωπο.
ΦΩΤΟ:mousopoulos(ΠΡΟΣΩΠΑ)
