Σταμέσα του 2011, καλοκαίρι, με τακρουαζιερόπλοια να πηγαινοέρχονται, τον κόσμο να ετοιμάζεται γιαδιακοπές, οΚαραγκιόζης είχε άλλα να σκεφτεί.
Άνεργοςο ίδιος, άνεργη και η Αγλαΐα, τακολλητήρια σε ηλικία για σπουδές, αλλά στεγνό το σύμπαν. Η παράγκαήθελε κιαυτή κάποιες επισκευαστικές εργασίες, αλλά μπορούσε να περιμένει. Τοστομάχιπροηγείται.
Καιο Καραγκιόζης στόμα είχε, αλλά στομάχιδεν είχε. Ευτυχώς υπήρχε η τράπεζα της αγάπης. Μια μερίδα φαγητό, δενέλυνε ταπροβλήματα όλα, του επέτρεπε όμως να ζει. Τον ίδιο και τη φαμίλια.
Τρόϊκα,Δ.Ν.Τ. Ε.Ε. με σαγόνια καρχαρία,έκαναν βόλτες μέρα – νύχτα γύρω από την παράγκα.
Απόδω, από κει, επιστρατεύοντας όλες τιςδιπλωματικές του ικανότητες, μια μέρα, ο Καραγκιόζης κάλεσε τουςπιστωτές τουνα διαπραγματευτούν. Τα παζάρια έγιναν στην πλατεία του χωριού, κάτω από ένα πλατάνι, πουφύτεψε πολλά χρόνιαπριν, όταν ήταν αντιδήμαρχος πρασίνου. Την εποχή εκείνη, έπεισε καιτουςομογενείς της Αμερικής να συμβάλλουν με χρήματα, να πρασινίσει ηπεριοχή τηςΜάνδρας.
-Θέλωνα ζήσω, να χαρώ, να παίξω στοτσάμπιονς – λίγκ, να τινάξω το σεντόνι, να τρέξω στους ολυμπιακούςαγώνες, νατραγουδήσω στο διαγωνισμό της Γιουροβίζιον, να φορέσω ρούχα Αρμάνι, ναπαρελάσωσημαιοφόρος με τη σημαία του Δήμου Αβδήρων, να οδηγήσω φερράρι,ξεκίνησε οΚαραγκιόζης.
Αντέτεινανοι πιστωτές και ο διάλογοςσυνεχίστηκε.
-Μπορείςνα κάνεις ό,τι θέλεις, φτάνει ναμας δώσεις αυτά που μας χρωστάς. Να σταματήσεις να ζητάς και κάθε μέραδανεικά.
-Δενσας χρωστάω τίποτα. Μπαμπέσικα μου τηφέρατε και με χρεώσατε.
-Εμείςσε βάλαμε να κάνεις ολυμπιακούςαγώνες;
-Νασας δώσω όλα μου τα χρυσά μετάλλια, ναξοφλήσω. Και τιςσυνταγές του Τζέκου.
-Ναμας δώσεις τα καλλυντικά της Αγλαΐας,την προίκα όλη από το γάμο σας και την παράγκα, με την κρεβατοκάμαράσας.
-Αυτόδεν γίνεται. Να σας δώσω την ΕλληνικήΠοδοσφαιρική Ομοσπονδία και όλες τις παράγκες που έστησε.
-Ναμας δώσεις την Ακρόπολη των Αθηνών, τοσμαραγδένιο νησί τη Ρόδο, την Επίδαυρο, τους Δελφούς.
-Τίλέτε ορέ θεομπαίχτες. Δεν σας φτάνουνόλα τα κλεμμένα που γεμίσατε τα μουσεία σας και μαζεύετε του κόσμου ταλεφτά;Απορώ μαζί σας, πως τόσα χρόνια εσείς κλέβετε, εγώ χρωστάω, εσείς μερημάξατε,εμένα κράζουν. Εσείς είστε οι τζαναμπέτηδες, εμένα τρέχουν σταδικαστήρια.Αλήθεια πώς τα καταφέρνετε κοτζάμ Ευρωπαίοι να ξεσπιτώνετε τους πάντεςκαι ταπάντα και στο τέλος να είναι και όλα δικά σας.
-Είμαστεδιπλωμάτες.
-Ταμυαλά σας και μια λίρα. Λήσταρχοιείσαστε. Λαιστρυγόνες.
-Καραγκιόζηδώσε τη χώρα να τελειώνουμε. Ηυπομονή μας εξαντλήθηκε.
-Ανάθεμάσας πιστωτές και μυριανάθεμά σας.Ούτε οξυγόνο να ανασάνω δεν μου αφήσατε.
-Καραγκιόζη,θα το μετανιώσεις.
-Όξω.Όξω. Όξω. Ο βρεγμένος το νερό δεν τοφοβάται, ούτε ο καμένος τη φωτιά. Ούτε και εγώ τα χρέη και τις μουτσούνες σας. Να πάμε σταδικαστήρια, να δούμεποιός χρωστάει σε ποιόν. Εγώ σε σας ή εσείς σε μένα.
Κάπωςέτσι είχε ο διάλογος του Καραγκιόζημε τους πιστωτές του.
Ταπερισσότερα θα τα μάθουμε στοδικαστήριο. Της Χάγης. Από όπου βγήκε η έκφραση: άγιασε η γάτα μας, πουέτρωγετους ποντικούς.
ΟΓΡΥΠΑΣ
