Η λέξη περιέγραφε “τη δεκάτη πληγή κατά των Αιγυπτίων, όπου, σύμφωνα μετηβιβλική παράδοση ο άγγελος προσπερνούσε τις πόρτες των Ιουδαίων, πουήτανβαμμένες με αίμα αρνιού και δε σκότωνε τα πρωτότοκα παιδιά τους, (πβ,εξοδ 12,23)”*οι Χριστιανοί γιορτάζουν την ανάσταση του Σωτήρα και τη διάβασηαπό τοθάνατο στη ζωή
Σταυρός: Η λέξη σταυρός αρχικάδήλωνε τον όρθιο πάσσαλο ή οτιδήποτεχρησιμοποιούσαν για να στηρίζουν κάτι. Παράγεται από το ρ, ίστημι< θ. -στα.Στα Λατινικά αποδόθηκε και με τη σημασία του in-staurare (: αποκαθιστώκάτιστην αρχική του θέση). Στην Καινή Διαθήκη αντί για τη λέξη σταυρόςχρησιμοποιείται, εναλλακτικά και η λέξη “ξύλον” (π.χ. κρεμάσαντες επίξύλου,Πραξ. 5,30)
Αβγό ή αυγό: Η ορθή γραφή είναι τοαβγό. Από την κράση τα ωά (πληθ.του αρχ. ωόν ) > ταωγά (με ανάπτ. μεσοφ. [γ] για αποφυγή τηςχασμωδίας) >tauγa (τροπή του φθόγγου /o/, μεταξύ δύο α, σε ημίφωνο u για αποφυγήτηςχασμωδίας) > μεσαίων. [t-avγa] > τ’ αβγά > αβγό.(βλ. Γ. Χατζιδάκη,Μεσαιωνικά και Νέα Ελληνικά, τόμος Β΄, σ.322, Ν.Π.Ανδριώτη, ΕτυμολογικόΛεξικότης Κοινής Νεοελληνικής, Γ.Μπαμπινιώτη, Λεξικό της Νέας ΕλληνικήςΓλώσσας,).
Οβελός και οβελίας: Ο οβελός είναιη σιδερένια ράβδος, η σούβλα,στην οποία περνιόνταν κομμάτια κρέατος για ψήσιμο. Με τη λέξη Οβελίαςδηλώνεταιτο αρνί που ψήνεται στη σούβλα, παρόλο που αρχικά προσδιόριζε οτιδήποτεψήνεταιστη σούβλα. Από τη λέξη οβελός παράγεται και η λέξη οβολός που καλείστεναπροσφέρετε στην εκκλησία ή και αλλού
Σούβλα:Η σούβλα προέρχεται από ταΛατινικά (subula< suere,συρράπτω, συναρμόζω). Η λέξη από τους πρώτους Χριστιανικούς αιώναςμαρτυρείταιως όργανο βασανιστηρίων και, τελικά, θα επικρατήσει εκτοπίζοντας τηνελληνικήλέξη “οβελ. Παράγωγα: σουβλάκι, σουβλερός, σουβλί, σουβλιστό
Χριστός: Το όνομα Χρίστος παράγεταιαπό το χριστός (<κεχρισμένος < ο φέρων το χρίσμα < αρχ. ελλ. ρήμα: χρίω).Χρησιμοποιήθηκεως επιθετικός προσδιορισμός της λέξης Ιησούς (Ιησούς Χριστός). Άρχικά,η λέξη“χριστός” προσδιόριζε οτιδήποτε έχει επαλειφθεί με μύρο ή αλοιφή καιχρησιμοποιήθηκε για να μεταφραστεί η εβραϊκή λέξη masiha<Μεσσίας (: μτφχριστός, ο αλειμμένος με ειδικό έλαιο, που προέβλεπε ο εβραϊκός νόμοςγια τουςιερείς). Έτσι η ελληνοεβραϊκή φράση Ιησούς Χριστός δηλώνει τονκεχρισμένο απότο Θεό, τον Σωτήρα (πβ. Ιωάνν. 1,41: ευρήκαμεντον Μεσσίαν, ό εστίνερμηνευόμενον τον Χριστόν). Η λ. Ιησούς προέρχεται από την εβραϊκήYesuah καιείναι συντετμημένη μορφή του Yehosuah (μτφ: ο Γιαχβέ είναι σωτηρία). ΤοόνομαΧρίστος είναι η φυσική κατάληξη της λ. Χριστός (με αναβιβασμό τόνου)
Η ελληνική λέξη Χριστός (: αλειμμένος) είναι η πιο δημοφιλής λέξη στονπλανήτη,επειδή ονομάστηκε έτσι ο ιδρυτής της Χριστιανικής θρησκείας (<Cristo,Christ, Crist, ???????, Kristu…)
Μαρία η Μαγδαληνή: Το επίθετοΜαγδαληνή προσδιορίζει την καταγωγήτης. Καταγόταν, δηλαδή, από το χωριό Μάγδαλα. Το mighdal, στα εβραϊκά,σημαίνει“πύργος”.
Θωμάς: Ένας από τους Δώδεκα μαθητέςτου Χριστού, που έμεινε γνωστόςως άπιστος. Στην αραμαϊκή η λέξη Te’oma σημαίνει ο “δίδυμος”
Γιώργος Δαμιανός
