Δύσκολεςοι εποχές για την ελληνική οικονομία, δύσκολες όμως και για τηνΠαιδεία. Ποιεςδυσκολίες αντιμετωπίζετε στην εφαρμογή ενός καινοτόμου εκπαιδευτικούσυστήματοςστην Ελλάδα; Πόσο εφικτό είναι ένα τέτοιο όραμα την στιγμή αυτή;
Σεαυτή την εξαιρετικάδύσκολη εποχή ο κάθε υπουργός πρέπει να κινηθεί σε δύο επίπεδα: τοπρώτο είναιμε τις συγκεκριμένες οικονομικές δυσκολίες να εκσυγχρονίσει και νασυμμαζέψεισε πολύ μεγάλο βαθμό όλες τις δομές οι οποίες και στον χώρο τηςΠαιδείας όπωςκαι σε πολλούς άλλους χώρους είχαν φτάσει στα όριά τους. Ενώ λοιπόνπρέπει ναγίνεται αυτή η δουλειά που είναι δύσκολη, πρέπει ταυτόχρονα νααναπτύσσονταικαι οι αλλαγές, οι μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα. Είναι δυνατήηεφαρμογή νέων πολιτικών στο χώρο της Παιδείας με τις συγκεκριμένεςδυσκολίες;Θα σας απαντήσω πως ναι. Πρώτον διότι παρουσιάσαμε ένα σχέδιομεταρρυθμίσεωντον Ιανουάριο του 2010, δηλαδή στο υπουργικό συμβούλιο είπα τι θακάνουμε ταεπόμενα τέσσερα χρόνια, και αυτό σημαίνει Νηπιαγωγείο, Γυμνάσιο,Λύκειο, Πανεπιστήμιο.Στόχος μας είναι να ολοκληρώσουμε τις θεσμικές αλλαγές, ώστε όσαχρήματα έχουμεαπό το ευρωπαϊκό πλαίσιο να επικεντρωθούν στην εφαρμογή των καινοτόμωνπρογραμμάτων. Άρα, από πλευράς στρατηγικής και θεσμών είναι όλαπρογραμματισμένα και από πλευράς χρηματοδότησης θα χρησιμοποιήσουμε τους πόρους της ΕΕ.
Μαθητές,φοιτητές, δάσκαλοι και καθηγητές διαπιστώνουν από κοινού ότι με τοπέρασμα τωνχρόνων παρά τις όποιες προσπάθειες τίποτε ουσιαστικό δεν έχει αλλάξειστηνεκπαίδευση. Τουναντίον παρουσιάζεται το ίδιο φαινόμενο χαώδουςκατάστασης σταελληνικά σχολεία και τα Πανεπιστήμια. Τι σκέφτεται το υπουργείο για τηναλλαγήαυτής της κατάστασης;
Ηκατάσταση είναιπράγματι δύσκολη και την αντιλαμβάνεται ο κάθε μαθητής, ο κάθε γονιός,ο κάθεφοιτητής. Νομίζω πως όλοι καταλαβαίνουμε ότι ένα σύστημα που έχει200.000εκπαιδευτικούς, 1.300.000 μαθητές, 300.000 φοιτητές και εκατομμύριαγονείς,είναι ένα σύστημα για το οποίο ό,τι και να κάνεις, δεν μπορεί νααλλάξει απότην μια μέρα στην άλλη. Αντίθετα, κάθε αλλαγή συναντά τέτοιες δυσκολίεςπουείναι σα να ρίχνεις ένα βότσαλο και να δημιουργείται τσουνάμι. Ηαλλαγή,λοιπόν, δεν είναι ένα μαγικό ραβδί που λες κάτι και γίνεται, ο υπουργόςπου θαπιστέψει ότι επί των ημερών του, και μόνο, θα αλλάξει η Παιδεία, είναιτουλάχιστοναφελής. Αυτό που φιλοδοξώ είναι να ξεκινήσουν όλες αυτές οι αλλαγές μεσυγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα έτσι ώστε όλοι, μαθητές και φοιτητές, νατιςκατανοήσουν. Επομένως, όλαμε μέθοδο και σε όλα τα επίπεδα για να κάνουμε το νέο ξεκίνημα πουχρειάζεται ηΠαιδεία. Διότι, αλλάζοντας την Παιδεία,αλλάζουμε την ίδιατην Ελλάδα και αυτό είναι το μείζον ζητούμενο των σημερινών καιρών. Ο δρόμος για την Ελλάδαπου θα μας κάνειόλους περήφανους περνάει μέσα από την Παιδεία. Είναι υποχρεωτική ηκατεύθυνσηκαι δεν γίνεται bypass. Αυτόπρέπει νατο συνειδητοποιήσουν όλοι.
Ένασοβαρό θέμα που αφορά την εκπαιδευτική κοινότητα στο σύνολό της έχει νακάνειμε την ενοποίηση – συγχώνευση των σχολείων. Σύμφωνα με το υπουργείο,αυτόγίνεται για εκπαιδευτικούς λόγους. Η συγχώνευση όμως αυτή έχειπροκαλέσειαναστάτωση στις τάξεις των δασκάλων αλλά και των γονέων. Τι λέτε γιααυτό;
Ονέος σχολικός χάρτηςτης χώρας εντάσσεται μέσα σε ένα σχέδιο βελτίωσης των προϋποθέσεων τουεκπαιδευτικού έργου και στοχεύει στην δημιουργία ενός καμβά πάνω στονοποίο θαχτισθεί η εκπαιδευτική αλλαγή. Πέρυσι κάναμε μια πολύ μεγάλη προσπάθειαγια μιασωστή διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού. Σας θυμίζω ότι 6 χιλιάδεςαποσπασμένοι εκπαιδευτικοί γύρισαν στα σχολεία τους. Διότι σχολείοχωρίς δάσκαλοδεν μπορεί να εφαρμόσει καμία αλλαγή. Αυτό έγινε την πρώτη χρονιά, ότανασχοληθήκαμε με την σωστή διαχείριση του εκπαιδευτικού δυναμικού. Τηνδεύτερηχρονιά, έπρεπε να ασχοληθούμε με τον σωστό σχολικό χάρτη της χώρας.Φθάσαμε στοσημείο να έχουμε τον μεγαλύτερο αριθμό μονοθέσιων, διθέσιων καιτριθέσιωνσχολείων. Θέλω να απευθυνθώ στους γονείς λέγοντάς τους να σκεφθούν αν έχουν το δικαίωμα να αφήνουντο παιδί τους σε μια τάξη όπου έξι τάξεις μαζί κάνουν μάθηματαυτόχρονα. Νασκεφθούν αν το παιδί που είναι στο διθέσιο έχει τις ίδιες δυνατότητεςμε αυτόπου είναι στο εξαθέσιο. Να σκεφθούν οι γονείς, αν τα παιδιά που δενέχουν τηνδυνατότητα να μπουν στα πιλοτικά προγράμματα, πρέπει να στερηθούν απότηνεκμάθηση της γλώσσας, της πληροφορικής κλπ.
Πρώτα,λοιπόν, είναι ομαθητής! Πρέπει να ασχοληθούμε με το τι δίνουμε στο παιδί. Είπατε ότιτουπουργείο έχει προτάξει τα εκπαιδευτικά επιχειρήματα. Όμως δεν είναιμόνο αυτά- είναι και τα οικονομικά επιχειρήματα. Αναρωτιέμαι, όταν ένα γυμνάσιολειτουργεί με 15 ή 16 παιδιά και έχει 14 καθηγητές, κατά πόσο έχουμεάραγε τηδυνατότητα να έχουμε την αναλογία ένα μαθητή προς έναν καθηγητή; Καιαυτόβέβαια το κάνουμε στο Καστελόριζο όπου έχουμε 13 μαθητές και 13καθηγητές –εκεί πρέπει να γίνει, το κάνουμε στην Καρυά Ολύμπου, γιατί το σχολείοείναιστην κορυφή ενός βουνού και να το κάνουμε στην Οξύνεια που είναι μενκοντά στηνΚαλαμπάκα αλλά υπάρχουν ειδικές οδικές συνθήκες. Όπου, λοιπόν, είναι οιγεωγραφικές συνθήκες που δεν γίνεται αλλιώς, προέχει ο μαθητής και δενκοιτάμετο οικονομικό κόστος. Όπου όμως μπορούν να ενωθούν δύο γυμνάσια πουαπέχουν10-20 χλμ και νακάνουμε ένα σωστόΓυμνάσιο, δεν υπάρχει δεύτερη σκέψη.
Πωςθα αντιμετωπίσετε τις παρενέργειες από την συγχώνευση – κατάργησηκάποιων«ιστορικών σχολείων» σε συνάρτηση με την επίδραση που θα έχει αυτό στιςτοπικέςκοινωνίες; Δεν πλήττεται με αυτόν τον τρόπο η πολιτιστική κληρονομιάτους;
Πρώτα– πρώτα ναξεκινήσουμε από το ότι στη χώρα υπάρχουν σημαντικά σχολεία με ιστορικήδιαδρομή, δηλαδή έχουμε σχολεία που ξεκινούν από την περίοδο τηςΤουρκοκρατίας.Στην περίοδο εκείνη ήταν άλλη η δομή της χώρας. Έχουν περάσει πολλέςδεκαετίεςαπό τότε. Τα ιστορικά σχολεία έχουν μια ιστορική δύναμη και πολλά απόαυτάέχουν σημαντική αρχιτεκτονική αξία, κάποια δε από αυτά είναι σεπεριοχές μεεπαρκή πληθυσμό, κάποια άλλα όχι. Το πρώτο και σημαντικό είναι ότιανεξάρτητααπό πού είναι το κάθε παιδί, πρέπει να είναι σε ένα σχολείο για ναμάθειγράμματα. Δεύτερον, οργανώνουμε για τον σημαντικό θεσμό του ιστορικούσχολείουένα δίκτυο με σχολεία από την Κωνσταντινούπολη μέχρι την Δημητσάνα καιτοΤσοτύλι και ορισμένα ενδιαφέροντα σχολεία που είναι στα νησιά. Τοδίκτυο αυτόθα το υποστηρίξει το Υπουργείο Παιδείας, ώστε να μπορούν ναχρησιμοποιηθούν ταεν λόγω σχολεία είτε ως summer school των Πανεπιστημίων σε μόνιμη βάση,είτε ναγίνονται καλοκαιρινά μαθήματα των τεχνικών σχολείων με καινοτομίες,είτε ναδιοργανώνονται ειδικές εκδηλώσεις που αφορούν την εκπαίδευση, τηνπαρουσίασητης αξιολόγησης και την σύνδεσή τους με την τεχνολογία, δηλαδή την διαβίουεκπαίδευση. Όλα αυτά λοιπόν τα σχολεία, θα αποτελέσουν ένα πολιτισμικόκαιπαιδαγωγικό δίκτυο. Ανεξαρτήτως αν έχουν ή όχι παιδιά, θαχρησιμοποιηθούν ωςεκπαιδευτικά κύτταρα. Το υπουργείο θα τα υποστηρίξει ώστε να αναπτύξουνμιασειρά από εκπαιδευτικές δραστηριότητες.
Ηεικόνα των κτιριακών υποδομών και γενικότερα η εμφάνιση των σχολείωνδενπροδιαθέτουν τον μαθητή να αφιερωθεί με ενδιαφέρον στην μάθηση. Έχουμελοιπόνένα βασικό έλλειμμα που μάταια πολλές φορές προσπαθούν να καλύψουν οιφιλότιμεςπροσπάθειες δασκάλων και καθηγητών. Δεν πιστεύετε ότι έφτασε ο καιρόςγια ναδοθούν επιτέλους σοβαρά κονδύλια για την Παιδεία;
Καλόείναι, πιστεύω, ναμην είμαστε δογματικοί. Έχουν γίνει πολλές σοβαρές υποδομές στην χώρα,όχι όμωςμε τον ορθολογισμό που θα έπρεπε. Για παράδειγμα έχουμε πολύ μεγάλασχολεία σεμικρά χωριά. Πολλές φορές ο σχεδιασμός γινόταν υπό την πίεση τωντοπικώνπαραγόντων και όχι με έναν συνολικό σχεδιασμό σε περιφερειακό επίπεδο ήέστω σεεπίπεδο Δήμου, ώστε να ξέρουμε που θα έχουμε συγκεντρώσεις. Ο κάθεΔήμος,λοιπόν θα παρουσιάσει την επόμενη χρονιά τον δημοτικό σχολικό χάρτη,πουσημαίνει ότι θα έχουμε μια πλήρη καταγραφή των κτηρίων και τωνεργαστηρίων.Πρέπει να σας πω ότι την δεκαετία του ΄90 εγκαταστάθηκαν εργαστήριαφυσικήςαξίας 150.000 ευρώ. Αυτά τα εργαστήρια πρέπει να είναι αντικείμενα 5-6σχολείων, ομάδας σχολείων. Πρέπει ό,τι έχουμε να το χρησιμοποιούμε μετοσωστότερο δυνατό τρόπο.
Δεναρνούμαι ότι υπήρχανπροβλήματα. Ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα, επειδή δεν υπήρχε ούτεγη ούτεοικόπεδα, και υπήρξε ταυτόχρονα και μεγάλη έλευση πληθυσμού, υπήρξανσοβαράπροβλήματα. Όμως πρέπει να κάνουμε ένα εξορθολογισμό, γι’ αυτό και λέωνακάνουμε το δημοτικό σχολικό χάρτη, όπου να γίνει η σωστή χρήση τωναιθουσών,των εργαστηρίων και του ψηφιακού εξοπλισμού και να προχωρήσουμε σε νέασχολείαόπου προκύπτει ανάγκη και υπάρχει τεκμηρίωση. Πέρυσι ξεκινήσαμε με τουςδιαδραστικούς πίνακες σε 100 γυμνάσια και τον Σεπτέμβριο θέλουμε ναολοκληρώσουμε αυτό το έργο, ώστε ο διαδραστικός πίνακας να είναι μία σοβαρή υποδομή που αλλάζει τομάθημα στο Γυμνάσιο.
Άσχημηκατάσταση επικρατεί και στα Πανεπιστήμια. Εκεί βέβαια τα προβλήματασχετίζονταιπολλάκις και με τον άχαρο ρόλο των κομμάτων που εγκλωβίζουν τουςφοιτητές στηνλογική του ακραιφνούς συνδικαλισμού, με στόχο την ιδίαν εξυπηρέτηση…Πωςσκέφτεστε να αλλάξετε σταδιακά την εικόνα τους;
Θααλλάξει αυτή ηκατάσταση και στα πανεπιστήμια και στα τεχνολογικά ιδρύματα. Η ελληνικήανώτατηεκπαίδευση έχει πολύ σημαντικές δυνάμεις και στους καθηγητές και στουςφοιτητές, δυνάμεις που είναι όμως εγκλωβισμένες. Οι φωνές πουακούγονται δενείναι της επιστήμης, ούτε της καινοτομίας ή της δημιουργίας. Είναι κραυγές πουουσιαστικά θέλουν νασταματήσουν τον χρόνο στη δεκαετία του ΄60 και του ’70. Θεωρώ ότισήμεραυπάρχει μία απαίτηση από την πανεπιστημιακή κοινότητα για αλλαγή τουθεσμικούπλαισίου. Ξεκίνησε μία διαβούλευση που κρατάει ήδη 7 μήνες. Έχουμε ένασύνολοπροτάσεων από το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας και περιμένουμε και μιαέκθεση απόμία επιτροπή Σοφών που είχαμε κάνει. Έχουμε ζητήσει απόψεις από όλα ταπανεπιστήμια και από τη Σύνοδο των Πρυτάνεων, ίσως ένα από ταμεγαλύτερα βήματαείναι αυτό που αφορά το μοντέλο διοίκησης: θα αλλάξει ο τρόπος με τονοποίολειτουργεί, θα έχουμε συμβούλιο διοίκησης και αλλαγή του τόπου εκλογήςτουπρύτανη. Αλλάζει όλο το σύστημα σπουδών, από τη διδασκαλία μέχρι τηναξιολόγησητου καθηγητή και του φοιτητή, και βέβαια η εξωστρέφεια, δηλαδή με ποιοτρόπο ταπανεπιστήμια και τα τεχνολογικά ιδρύματα θα συνταχθούν με τον υπόλοιποκόσμο.
Έναθέμα που παρουσιάστηκε τον τελευταίο καιρό και συζητείται έντονα στηνπανεπιστημιακή κοινότητα και όχι μόνο αφορά την καθυστέρηση στονδιορισμό τωνεκλεγμένων μελών ΔΕΠ. Δώστε μας ένανχρονικό ορίζοντα των διορισμών αυτών από εδώ και στο εξής. Γιατί καθυστερούν;
Μέχρινα αλλάξει τοθεσμικό πλαίσιο ο διορισμός εξαρτάται από τις πιστώσεις του υπουργείου.Ανάλογαμε τις πιστώσεις που μας δίνει το υπουργείο οικονομικών κάνουμε τηνκατανομήτων πιστώσεων στα πανεπιστήμια. Για φέτος δεν έχουμε πάρει ακόμα τοναριθμό,άρα δε θα μπορέσουμε να καλύψουμε το σύνολο των εκλεγμένων. Μετά τοθεσμικόπλαίσιο, το κάθε πανεπιστήμιο θα έχει το δικό του προϋπολογισμό και θαμπορείνα ορίσει αυτό τις προτεραιότητές του. Αυτόνομα δηλαδή. Εάν θέλει ναορίσει ότιείναι πιο σημαντικό να πάρει πέντε καθηγητές, σημαίνει ότι θα κάνειμείωσηδαπανών σε άλλους κωδικούς. Δεν θα είναι στην αρμοδιότητα του υπουργούόπωςείναι σήμερα. Γιατί σήμερα ο υπουργός αποφασίζει πόσοι και πότε θαδιοριστούν.
Αυτόθα ξεκινήσει να γίνεται από πότε;
Μόλιςψηφιστεί το θεσμικό πλαίσιο.
Περικοπές,απ ΄ότι ακούω, έχουμε και στα ερευνητικά προγράμματα λόγω μη συμμετοχήςτηςΕλλάδας στο κοινό ταμείο που τα χρηματοδοτεί. Ερευνητές κάλεσανπρόσφατα τοΥπουργείο σας και το Υπουργείο Οικονομικών να κινητοποιηθούν άμεσα,ώστε νακατατεθούν τα χρήματα για να μην ματαιωθεί η υλοποίηση των ερευνητικώναυτώνέργων. Υπάρχει όντως πρόβλημα στην πορεία των ερευνητικών προγραμμάτων;
Στηνέρευνα υπάρχουν τρίαζητήματα. Το πρώτο είναι η ανάγκη να έχουμε έναν εντελώς νέο τρόποχρηματοδότησης στην Ελλάδα. Μέχρι τώρα δόθηκαν περίπου δύο δισ. ευρώστηνέρευνα μέσω των ευρωπαϊκών προγραμμάτων. Αποτέλεσμα ήταν να αποκτήσουμεμίακρίσιμη μάζα ερευνητών, να έχουμε δηλαδή ερευνητές και δημοσιεύσεις.Δεν έχουμεόμως απτά αποτελέσματα της έρευνας στην κοινωνία, στην παραγωγή καιστηνοικονομία. Πρέπει, λοιπόν, τα χρήματα που έχουμε για την έρευνα – πουδεν είναιπολλά – να κατανεμηθούν με τρόπο που να πιάνουν τόπο. Αυτό, έχεισυζητηθείαρκετά, είναι το νέο θεσμικό πλαίσιο που πιστεύω μέσα στο ΄11 θαμπορέσουμε νατο παρουσιάσουμε. Έχω κάνει ήδη την πρώτη παρουσίαση στη Βουλή.
Τοδεύτερο πρόβλημα είναιη λειτουργία των υπαρχόντων προγραμμάτων και η χρηματοδότηση τωνερευνητικώνκέντρων και των πανεπιστημίων, τα οποία έχουν αρκετά χρόνια που δενέχουνχρηματοδοτηθεί και αυτό αποτελεί ένα πραγματικά μεγάλο πρόβλημα.Υπήρχανπράγματι καθυστερήσεις από το υπουργείο, που οφείλονται όμως στο ότιαλλάξαμεόλο το σύστημα αξιολόγησης, το οποίο γινόταν με όρους της δεκαετίας του΄90.Βάλαμε τις προδιαγραφές του 2000 που είναι αναγκαίες, δηλαδή ευρωπαϊκέςπροδιαγραφές, αλλάξαμε όλο τον τρόπο αξιολόγησης. Τώρα όμως είναι όλασεεξέλιξη. Μόλις ανακοινώσαμε και μία μεγάλη προκήρυξη που αφορά τησυνεργασίαπανεπιστημίων και επιχειρήσεων και λέγεται «Συνεργασία» και ανέρχεται στο ποσό των 85εκατομμυρίων. Τοτρίτο σοβαρό θέμα είναι η λειτουργία των ερευνητικών κέντρων. Έχουμεπολλάκέντρα και πολλά ινστιτούτα. Χρειαζόμαστε, λοιπόν, έναν νέο ερευνητικόχάρτηστη χώρα. Γι’ αυτό τίθενται μπροστά οι διαδικασίες αξιολόγησης, ώστε ναέχουμετα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα, χωρίς να σκορπίζουμε δυνάμεις,ανθρώπους καιπόρους.
Τελικάοδεύουμε σε ιδιωτικοποίησητης Παιδείαςή απλά σε μια σύνθεση – τρόπον τινά σύμπραξη – της ιδιωτικής με τηνδημόσιαπρωτοβουλία;
Λυδίαλίθος της ανάπτυξης μίας χώρας είναι το δημόσιο εκπαιδευτικόσύστημα. Γι’αυτό και όλος οσχεδιασμός μας αφορά στην ποιότητα στο δημόσιο δημοτικό, στο δημόσιογυμνάσιο,στο δημόσιο λύκειο στο δημόσιο πανεπιστήμιο. Είναι όμως άλλο το δημόσιοσύστημακαι άλλο το κρατικό σύστημα. Το κρατικό, όπως πολλοί το φαντάζονται,είναι ένασύστημα το οποίο δουλεύει γι’ αυτούς που το υπηρετούν και όχι γι’αυτούς στουςοποίους πρέπει να προσφέρει τη γνώση. Γι’ αυτό και λέμε ότι πρώταπροέχει ομαθητής. Ένα δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα με υψηλού επιπέδου παρεχόμενημόρφωσηστο οποίο θα έχουν πρόσβαση όλοι. Όση ώρα μιλάμε, δεν αναφέραμε κάτιγια τοιδιωτικό. Υπάρχουν λοιπόν δόγματα, φαντάσματα, σκιάχτρα τα οποίαβγαίνουν απότα ντουλάπια για να μην επιτραπεί καμία κίνηση προς τα εμπρός. Δεν θα αφήσουμε να γίνουν η Παιδείακαι τα παιδιά μαςόμηροι των φαντασμάτων. Θα σπάσουμε τις αγκυλώσειςπου υπήρχαν στο παρελθόν.
Θα προσπαθήσουμε να κάνουμεένα πανεπιστήμιοανοιχτό, ένα σχολείο ανοιχτό. Το σχολείο πρέπει να μιλήσει με τουςτοπικούςπαράγοντες, πρέπει να μιλήσει με τα στελέχη της κοινωνίας της οποίαςβρίσκεται,πρέπει να ανοίξει στην επιστήμη, στον πολιτισμό, σε εθελοντικέςοργανώσεις, σεεπιχειρήσεις. Να μπορούν να μπούνε άνθρωποι μέσα να μιλήσουν με ταπαιδιά, νατους μεταδώσουν το τι γίνεται στην κοινωνία. Αλήθεια, πώς προκύπτειιδιωτικοποίηση; Μιλήσαμε ποτέ για δίδακτρα; Μιλήσαμε για ιδιωτικάσχολεία;Είναι ο μόνιμος τρόπος ώστε συγκεκριμένες μειοψηφίες με πραγματικήκενολογίακαι ψεύδη να δημιουργούν συνεχώς φοβίες.
Έμφασηλοιπόν στην Δημόσια Παιδεία και στην ποιότητα, λέτε. Υπάρχει πάντωςφόβος στονκόσμο…
Όχι,ο φόβος του κόσμουδεν είναι μήπως γίνει το σχολείο ιδιωτικό. Ο φόβος του κόσμου είναι ότιδενείναι καλό το δημόσιο σχολείο. Το θέμα λοιπόν είναι να το βελτιώσουμε.Γι΄ αυτόπροτείναμε το νέο Λύκειο, τα νέα προγράμματα σπουδών στο σχολείο, γι΄αυτόξεκινήσαμε τα 800 ολοήμερα δημοτικά, με ενιαίο αναμορφωμένο πρόγραμμα,γι΄ αυτόβάζουμε το ψηφιακό σχολείο http://digitalschool.minedu.gov.gr/ ως κεντρική ιδέα τουδημόσιου σχολείου,για αυτό κάναμε το ψηφιακό φροντιστήριο, http://www.study4exams.gr/index.htmlώστε το κάθε παιδί να έχει την δική του βοήθεια. Όλααυτά αφορούν το Δημόσιο σχολείο για αυτό και οι λίγοι που φωνασκούνεναντίοντων αλλαγών, είτε το συνειδητοποιούν, είτε όχι, το μόνο που κάνουνείναι ναπυροβολούν τη δημόσια παιδεία με σφαίρες λαϊκισμού και υποκρισίας.
Καιμια τελευταία ερώτηση: Πριν από λίγους μήνες και συγκεκριμένα τονΙούνιο του2010 εγκαινιάσατε στα Χανιά τι Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου (ΙΕΤ), πουστόχοέχει την επιμόρφωση των δημοσιογράφων της Περιφέρειας. Υπογράφηκεμάλιστα τότεκαι σύμφωνο συνεργασίας του Υπουργείου σας με το ΙΕΤ. Έκτοτε όμως δενέγινεκάτι. Πως σκέφτεστε να ενισχύσετε το εν λόγω Ινστιτούτο, με δεδομένοότι δεναρκούν ενίοτε οι μεμονωμένες προσπάθειες όταν η κρατική υποστήριξηείναιαπούσα;
Θεωρώ ότι το ΙνστιτούτοΕπαρχιακού τύπου μπορείνα παίξει έναν πολύ σημαντικό ρόλο και μάλιστα σε μια εποχή όπουυπάρχουνσοβαρότατα προβλήματα στον χώρο των Μέσων. Το υπουργείο Παιδείας μπορείναβοηθήσει στην κατεύθυνση της εκπαίδευσης, της επιμόρφωσης και της δια βίου εκπαίδευσης.Προς αυτή την κατεύθυνσηέχουν γίνει κάποια πράγματα. Εδώ και λίγους μήνες έχουμε υπογράψει ένασύμφωνοσυνεργασίας ως Υπουργείο Παιδείας, η Γενική Γραμματεία Δια Βίου Μάθησηςμέσωτου ΙΔΕΚΕ και με το Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου, που στόχο έχει ναδιευρύνειτις μαθησιακές δυνατότητες και τις ευκαιρίες κατάρτισης που παρέχει τοΙνστιτούτο σε θέματα Μέσων μέσω e-learning σε κάθε ενδιαφερόμενο.Αντίστοιχα τοΙνστιτούτο παρέχει τους χώρους προς τη ΓΓΔΒΜ προκειμένου ναπραγματοποιείπρογράμματα γενικής εκπαίδευσης ενηλίκων.
