Όπως γνωρίζουμε από την παγκόσμια ιστορία, κάθε κρίση είναιαντιμετωπίσιμη, μόνον όταν όμως είναι γνωστά τα πραγματικάαίτια που την έχουν προκαλέσει. Οιαιτίες μίας κρίσεως εάν είναι γνωστές σε ένα καλώς πληροφορημένο λαό, ή εάν αυτό δεν συμβαίνει, τότεείναι ευθύνη τηςπολιτικής ηγεσίας και του συνόλου των κομμάτων και όλων των άλλωνφορέων,συμπεριλαμβανομένων και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, να ενημερώσουντουςπολίτες για τα πραγματικά αίτια αυτής. Ώστε το σύνολο της κοινωνίας νααποδεχθεί όλα εκείνα τα ριζικά μέτρα που χρειάζονται για νααντιμετωπισθεί ηκρίση και ο κίνδυνος που διέρχεται η χώρα. Με λίγα λόγια, χωρίς τηνσυστράτευσηόλης της κοινωνίας,όλων των πολιτικώνκαι κοινωνικών φορέων, δεν είναι αντιμετωπίσιμη η κρίση που διέρχεται ηχώραμας. Φαίνεται όμως δυστυχώς, αυτό όχι μόνον δεν είναι κατανοητό απόόλους μας,αλλά παράλληλα διεξάγεται και μία άνευ προηγουμένου παραπλανητικήπροπαγάνδα, ηοποία όχι μόνον επιδεινώνει την κατάσταση, αλλά επαυξάνει και τονκίνδυνο μίαςξαφνικής κατάρρευσης της χώρας μας με τεράστιες και καταστρεπτικέςσυνέπειες.
Δεν με αρέσει η καταστροφολογία. Εχθρός όμως αυτής είναι ηκαλώς και πλήρης ενημερωμένη κοινωνία, ο κάθε πολίτης αυτής. Ακούμεκαθημερινώςγια την κρίση χρέους που διέρχονται πολλά κράτη του κόσμου και ιδίωςτηςΕυρώπης. Δυστυχώς αυτοί που παραπλανούν τον Ελληνικό Λαό, εντάσσουν καιτηνΕλλάδα σε αυτή την κατηγορία. Είναι τεράστιο ψέμα το οποίο σκόπιμα όχιμόνονπαραπλανά τον Λαό μας , αλλά ταυτόχρονα τον εμποδίζει να κατανοήσει τηνπραγματικότητα, για να μπορέσει από μόνος του και με δικές του δυνάμειςναεπιλέξει τα κατάλληλα μέτρα για να αντιμετωπίσει την κρίση άμεσα καιαποτελεσματικά, με λιγότερες επώδυνες συνέπειες.
Η αλήθεια, η οποία όμως συστηματικά αποκρύπτεται από τονΕλληνικό Λαό, είναι ότι η χώρα μας εδώ και 30 και πλέον χρόνιαδιέρχεται μίασοβαρότατη κρίση διαφθοράς και όχι κρίση χρέους. Αυτή η διαφθορά ηοποία επίδεκαετίες παρασκευαζόταν συστηματικά ως ένα γλειφιτζούρι, του οποίου οεξωτερικός φλοιός ήταν γλυκύτατος και απολαυστικός, εις την ουσία τοεσωτερικότου εμπεριείχε ένα οξύτατο δηλητήριο. Αυτό το ύπουλο δηλητήριο του γλειφιτζουριού, τοοποίο όλοι μαςαπολαμβάναμε επί δεκαετίες, διαμόρφωσε μία κοινωνία πολιτών που πίστευεκαιακόμη πιστεύει ότι αυτονόητο και δίκαιο είναι η διασπάθιση του δημόσιουχρήματος και πλούτου, αυτού του ιδρώτα πολλών γενεών, αλλά ταυτόχρονααυτονόητοκαι αρεστό σε όλους μας η φοροκλοπή, η εισφοροδιαφυγή σε βάθος καιπλάτος. Όλααυτά και πολλά άλλα κατέστησαν τον Λαό μας παγκόσμιο πρωταθλητή, πουχρησιμοποιεί τα αναβολικά χάπια της ατιμωρησίας, της ανευθυνότητας, τηςανομίας, της μονιμότητας, της ασυδοσίας,, της προκλητικότητας και αλαζονείας. Αυτή ηκρίση της διαφθοράςδημιούργησε όχι μόνον ένα τεράστιο χρέος προς τους δανειστές μας, εντόςκαιεκτός της χώρας μας, αλλά ευθύνεται και για την άνευ προηγουμένουκοινωνική εξαθλίωσηκαι υστέρηση της χώρας μας, σε σύγκριση με άλλους οικονομικώς καικοινωνικώςπροηγμένους λαούς της Ευρώπης. Επηρεασμένοι όμως από το γλειφιτζούρι του πρωταθλητισμού τηςδιαφθοράς και της ασυδοσίας δεν βλέπαμε τον ολισθηρό και καταστροφικόδρόμο πουοδεύαμε κατά τα τελευταία 30 χρόνια. Αυτή είναι η οδυνηρήπραγματικότητα.
Εις την ουσία το πραγματικό γενικό χρέος της χώρας μας, πουκατασπαταλήθηκε από το 1980 και εντεύθεν, πλησιάζει το μυθώδες ποσό των 900 δισεκατομμυρίων ευρώ,το οποίο όμωςδυστυχώς δεν αποτυπώνεται σε καμία περίπτωση σε έργα υποδομής,ανάπτυξης,,παραγωγής, εσωτερικού και εξωτερικού εμπορίου, κοινωνικά, δημόσιαςεκπαίδευσης,υγείας και φαρμακευτικής περίθαλψης και πολλά άλλα, αντίστοιχα καιισότιμαεκείνων των άλλων λαών της Ευρώπης. Δεν αποτυπώνονται σε έργα καιπράξεις πουνα αναδεικνύουν τον ζήλο, την συστηματική εργασία με πραγματικά καιουσιώδηαποτελέσματα και δραστηριότητες, τηνγνήσια φιλοπατρία,τον σεβασμό, τηναγάπη και πίστη εις τα εθνικά μας ιδεώδη, ώστε διαχρονικά να ίσταται οΛαός μαςόρθιος απέναντι στους άλλους λαούς, όμως με υπερηφάνεια, με αξιοπρέπειακαιδύναμη.
Όλα αυτά δεινά που αντιμετωπίζουμε τώρα τα οφείλουμε εις τηνκρίση της διαφθοράς και όχι εις την κρίση χρέους, όπως διατείνονται ναμαςπαραπλανούνε διάφοροι επιτήδειοι. Κρίση χρέους διέρχονται άλλες χώρες.Όχιμόνον η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, προσεχώς και η Ισπανία, αλλά το σύνολοτωνπερισσοτέρων χωρών της Ευρώπης και του αναπτυγμένου κόσμου. Όμως σεκαμίαπερίπτωση δεν διέρχονται κρίση χρέους οι χώρες του Τρίτου Κόσμου, κάτιτο οποίοείναι άγνωστο σε αυτές. Τεράστια είναι τα δημοσιονομικά ελλείμματα τωνπλουσίωνκαι προηγμένων χωρών, προς όφελος όμως της αξιοπρεπούς διαβίωσης τωνκοινωνιώντων. Φέτος οι προηγμένες χώρες της Ευρώπης και αυτής της Ευρωζώνης θα δανειστούν περισσότερααπό 3,5 τρισεκατομμύριαΕυρώ, π.χ. η Γερμανία περισσότερα από 280 δις, η Γαλλία 290δις, η Ιταλία 350δις, και ούτω καθεξής. Το δε δημοσιονομικό έλλειμμα των ΗΠΑ ανέρχεταιστομυθικό ποσό των 14 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, ο δε δανεισμός αυτού τουέτους θαυπερβεί τα 3 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Όμως τα τεράστια αυτά ποσά χρησιμοποιούνται για την ανάπτυξητων κοινωνιών των, την εξασφάλιση μίας αξιοπρεπούς διαβίωσης των λαώντων, όσοαυτό είναι εφικτό. Δεν κατασπαταλούνται όμως σε καμία περίπτωση όπωςαυτόσυνέβη κατά τα 30 τελευταία χρόνια εις την χώρα μας. Αυτός ο δανεισμόςγια τηνεξασφάλιση μίας, κατά μέγιστο τρόπο, αξιοπρεπούς διαβίωσης των πολιτών,αυτονόητα δημιουργεί μία κρίση χρέους, η οποία κάποτε πρέπει ναμετριασθεί. Ταδημοσιονομικά ελλείμματα των προηγμένων χωρών καλύπτουν και εξυπηρετούναποκλειστικώς και μόνον τις ανάγκες της κοινωνίας, τη βελτίωση τηςδιαβίωσηςτων πολιτών. Αυτό είναι πάγια τακτική της παγκόσμιας οικονομίας μετάτον 2οΠαγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό το «πρόβλημα» είναι κατανοητό σε όλους τους άλλους λαούς, και εφόσονείναι κατανοητό,τότε είναι και καλύτερα αντιμετωπίσιμο όταν θεριεύει η κρίση χρέους τωνδημοσιονομικών ελλειμμάτων. Έτσι λειτουργεί και δρα η παγκόσμιαοικονομία των600 και πλέον τρισεκατομμυρίων δολαρίων σε παράγωγα και Founds, με διεθνείς όμως κανόνες καιόρους.
Δυστυχώς μόνον εμείς δεν θέλαμε να προσαρμοσθούμε εις το νέοπνεύμα της παγκόσμιας οικονομίας και κατασπαταλούσαμε ως κουρελόχαρτατουςπόρους του Έθνους και τα δανειζόμενα κονδύλια για ιδιοτελείς σκοπούς,πάνταόμως εις βάρος του συνόλου της κοινωνίας, εις βάρος της υγιούςανάπτυξης.
Καθήκον όλων των πολιτικών ηγεσιών, θεσμών και κοινωνικώνφορέων είναι να αλλάξουν επιτέλους πολιτική. Να αναλογισθούν όλοι τουςτηνμεγάλη ευθύνη απέναντι ολοκλήρου του ‘Έθνους. Μετά από μία αυτοκριτικήεκμέρους όλων, για όλα τα τερατώδη πεπραγμένα του χθες, που περιμένει ναακούσειο Ελληνικός Λαός. Διότι όλοι τους ανεξαιρέτως έχουν ένα ανάλογο μερίδιοευθύνης. Επιτέλους, να συναινέσουν και να ενώσουν τις δυνάμεις τους σε μία εθνική πολιτικήεξόδου της χώρας απότην κρίση της διαφθοράς με όλα τα επακόλουθα. Αυτό απαιτεί ό ΕλληνικόςΛαός οοποίος δεν ανέχεται πλέον να αισθάνεται και να τον μεταχειρίζονταιδιαχρονικάως ένα φέουδο τους. Τότε μόνον ηκρίσηαυτή θα γίνει πιοκατανοητή και από τοσύνολο της ελληνικής κοινωνίας, η οποία ενωμένη θα αντιμετωπίσει μεδέουσαυπομονή, αποτελεσματικά και με λιγότερες επώδυνες συνέπειες την μεγάληκρίσηπου διέρχεται η Πατρίδα μας.
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
