Τώρα,180
«Η αυλαία σηκώθηκε, όπωςλέει ο ΝίκοςΚαζαντζάκης.
Ηώρα της αλήθειας έφτασε. Πρωθυπουργός και αρχηγός της αξιωματικήςαντιπολίτευσης αυτό που αρνήθηκαν να αντιληφθούν μόνοι τους το συνειδητοποίησαν μετά από τις επαφές τους με τηνευρωπαϊκή ηγεσία.Δεν υπάρχει εύκολος δρόμος για την Ευρώπη και, ακόμα περισσότερο, για την Ελλάδα.
Όποιεςκαι αν είναι οι αποφάσεις της Τετάρτης στην συνεδρίαση του ΕυρωπαϊκούΣυμβουλίου, είναι βέβαιον ότι θα είναι δύσκολες και θα πονέσουν. Ο πολύτιμος χρόνοςπροσαρμογής πουκερδίσαμε τον Μάιο του 2010 από τονμηχανισμό βοήθειας μέσω του μνημονίου χάθηκε, γλίστρησε μέσα από τα χέρια μας. Το πρόγραμμα διάσωσης με διαρθρωτικές μεταρρυθμίσειςελάχισταεφαρμόστηκε γιατί η κυβέρνηση, άβουλη, διχασμένη και ανίκανη, δεντόλμησε,ενώ ο λαϊκισμόςαντί για τηνυπευθυνότητα κυριάρχησε στηναντιπολίτευση.
Ανθέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον λαό, η μόνη ρεαλιστική επιλογήπου έχουμεμπροστά μας είναι μεταξύ μιας δύσκολης πορείας που θα έχει σοβαρόκοινωνικόκόστος και μιας εξέλιξης με καταστροφικό κοινωνικό κόστος, που πρέπειπάσηθυσία να αποτρέψουμε.
Αυτήεκφράζεται με ένα απλό αλλά σκληρό πολιτικό δίλημμα: Θα δώσουμε τη μάχηγια τηνπαραμονή της Ελλάδας στο Ευρώ, στον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που σημαίνει ότι θα έχουμεμπροστά μας μιαδύσκολη δεκαετία με χαμηλότεροεπίπεδοζωής από ό,τι έχουμε συνηθίσει, αλλά και την προοπτική- με πολύ δουλειάκαιπροσπάθεια – να σηκώσουμε κεφάλι και να κάνουμε ξανά την Ελλάδα μιαπερήφανηχώρα, μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα, με θεσμούς και κανόνες που θαλειτουργούν.
Ήθα ακολουθήσουμε μια πολιτική βραχυπρόθεσμης δήθεν εθνικής ανάτασης, διάρκειας μερικώνεικοσιτετραώρωνπροεκλογικής ρητορικής, πουόμως θαοδηγήσουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στην επιστροφή στη δραχμή μετάαπόανεξέλεγκτη χρεοκοπία; Γιατίαυτή θαακολουθήσει τότε την ελεγχόμενη χρεοκοπία που αποφασίζεται τώρα, μεκοινωνικέςαναταραχές στο όριο της αγριότητας, άμεση δραματική πτώση του βιοτικούεπιπέδουκαι παγίδευση της χώρας στην κοινωνική και πολιτική παρακμή.
Ηαπάντηση σ’ αυτό το πολιτικό δίλημμα δεν μπορεί να ληφθεί με τουςσυνήθειςτρόπους πολιτικής και κομματικής αντιπαράθεσης με τους οποίουςλειτούργησεμέχρι σήμερα το πολιτικό σύστημα της χώρας. Οι αποφάσεις που πρέπει ναληφθούν θακαθορίσουν την θέση και την πορεία τηςχώρας για τα πολλά επόμενα χρόνια.
Ηεμπειρία των τελευταίων μηνών δείχνει ότι κανένα πολιτικό κόμμα μόνοτου δενέχει τη δύναμη, τηνπολιτική βούληση καιτην ανάλογη νομιμοποίηση να προχωρήσει αποτελεσματικά σε δύσκολες-καισυνήθως επώδυνες-αποφάσεις. Αλλάπεριθώρια για‘’μεσοβέζικες’’ λύσεις δεν υπάρχουν.
Γιαμένα η απόφαση που πρέπει να ληφθεί είναι ξεκάθαρη: Η Ελλάδα του Ευρώείναι ημόνη που μπορεί να διασφαλίσει την προοπτική του λαού και του τόπου. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που επενδύουν στη λογική τηςχρεοκοπίας γιατίδεν αντέχουν πολιτικάκαι κοινωνικά ναυπάρχουν και να λειτουργούν στην προοπτική της Ελλάδας με τους ευρωπαϊκούς κανόνες. Γιατί θέλουν μιανΕλλάδα διαλυμένη,διεφθαρμένη, διασυρμένη, γιανα τηδιαφεντεύουν και να την εκμεταλλεύονται.
Αςμην έχουμε αυταπάτες: τοπλαίσιο τωννέων αποφάσεων απαιτεί ευρύτερη συσπείρωση της ελληνικής κοινωνίας, τωνΕλλήνωνπολιτών, και του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος-αν αποφασίσει ναξυπνήσει,έστω και τη δωδέκατη ώρα. Οιαποφάσειςπρέπει να ληφθούν τώρα, από την παρούσα Βουλή, με αυξημένη πλειοψηφία180βουλευτών. Δεν μπορούν να καθυστερήσουν. Έλαχε σ’ αυτούς τους συγκεκριμένους 300 νατις λάβουν.
Στηνθέση που βρίσκεται η Ελλάδα η ευθύνη δεν μπορεί να διαχέεται μέσα στοπλαίσιοτου κομματικού συστήματος. Η ευθύνη είναι προσωπική για κάθε μέλος της εθνικής αντιπροσωπείαςαπέναντι στη συνείδησή του και την εντολή που έχει λάβει από τον λαό.Αμέτοχοςδεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι κανείς και όλοι έχουν εθνικό χρέοςνα πάρουνκαθαρή θέση.
Οικαθαρές θέσεις-και το να λεχθεί η πλήρης αλήθεια στον λαό- είναι τοζητούμενο,αν θέλουμε να υπάρχει ενότητα, συσπείρωση και συνεισφορά όλων στηνκοινή εθνικήπροσπάθεια. Καιαυτό αφορά όχιμόνον τα πολιτικά κόμματα αλλά και τα μέσαενημέρωσης, τις συνδικαλιστικέςηγεσίες, τονεπιχειρηματικό κόσμο, τηνακαδημαϊκή κοινότητα και, προ πάντων, τους πολίτες που θα είναι και ταμεγάλαθύματα αν τελικά αποτύχουμε. Ενωμένοι και αποφασισμένοι οι Έλληνεςμπορούμε,με την παραγωγήπλούτου και την ενίσχυσητης κοινωνικής αλληλεγγύης, να βγάλουμε το ταχύτερο δυνατόν την Ελλάδααπό τηνκρίση.
Αυτόμπορεί να εκφραστεί από την Βουλή των Ελλήνων μόνο με την αυξημένηπλειοψηφίατων 180 βουλευτών για την έγκριση των αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσηςπουαφορούν και το μέλλον της δικής μας χώρας».
