Γιατί είναι εξαιρετικά δύσκολη η συγχώνευση των ανά την Ελλάδα ΑΕΙ και ΤΕΙ
του Θωμά Βουγιουκλή
Η λέξη «Αθηνούλα» προκύπτει από τη συνένωση των λέξεων «Αθηνά» και «νούλα·. Το πρώτο συνθετικό, το-Αθηνά-, είναι η γνωστή κόρη του Δία, το όνομα της έχει άπειρες χρήσεις και, τελευταία. χρησιμοποιείται ως κωδική ονομασία του σχεδίου συνένωσης ΑΕΙ και ΤΕΙ. Το «νούλα» δηλώνει το κενό, σημαίνει και τζίφος. Όταν ενωθούν τα δύο προκύπτει η «Αθηνανούλα» και. ύστερα από διαδικασία απλοποίησης, παίρνουμε την «Αθηνούλα».
Έτσι, με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να ξεκινά ένα ευθυμογράφημα στο οποίο-πάσα ομοιότης με την πραγματικότητα είναι εντελώς συμπτωματική» ή εξίσου, «πάσα ομοιότης με την πραγματικότητα είναι εντελώς… πραγματική».
Με άρθρα μου στα «ΝΕΑ» (23/8/2012, «Εφαρμογή του ανεφάρμοστου» και 27/11/2012, «Άνευ οίκτου προς το ανέφικτο»), ισχυρίζομαι ότι ο νόμος – πλαίσιο, ο οποίος ψηφίστηκε με ευρεία πλειοψηφία, γνωστός και ως «νόμος Διαμαντοπούλου», όπως συμπληρώθηκε από τον νόμο τον γνωστό ως του «Αρβανιτόπουλου», είναι από μόνος του ανεφάρμοστος. Και νομίζω ότι ως μαθηματικός, αποδεικνύω τον ισχυρισμό μου, δείχνοντας πως ο νόμος – πλαίσιο δεν αποτελεί μια μαθηματική δομή, ένα συνεπές σύνολο κανόνων.
Δεν επαναλαμβάνω όλα τα επιχειρήματα, διότι το άρθρο μου θα ξεφύγει από τον μέγιστο αριθμό λέξεων. Μία επισήμανση μόνο: στο άρθρο της 23/8/2012 επισήμαινα ότι «πρώτα γίνεται η συνένωση ΑΕΙ, ΤΕΙ και σχολών και μετά η εκλογή διοικήσεων. Πώς μπόρεσαν να σκεφτούν το αντίστροφο; Πώς θα ξεμπλέξουν τώρα; Ποιος τους φταίει; Ποιο μικρό ΑΕΙ θα ζητήσει να συνενωθεί με ένα μεγάλο; Χωρίς να αναφέρομαι σε μικρά και νέα ρουσφετολογικά και για πολιτικούς λόγους ιδρυθέντα ΑΕΙ και ΤΕΙ, όπου αναφέρονται κάθε φορά υποδεικνύοντας προτάσεις συνένωσης. Θέλω να ρωτήσω: υπάρχει περίπτωση το Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Πανεπιστήμιο του Πειραιά, το Πάντειο, για να μην αναφερθώ σε μικρότερα ΑΕΙ του κέντρου, να ζητήσουν τη συνένωσή τους με το ΕΚΠΑ;».
Αυτά και άλλα είναι γραμμένα, για να μη λέει κανείς ότι δεν ειπώθηκαν έγκαιρα και με σαφήνεια. Στα συγκεκριμένα άρθρα, λοιπόν, υποδεικνύω μέτρα τα οποία καθιστούν τον νόμο εφαρμόσιμο. Βέβαια, για να υλοποιηθούν οι υποδείξεις μου απαιτείται η λήψη πολιτικών αποφάσεων, αποφάσεων σαν αυτές που λέμε περί αυγών που πρέπει να σπάσουν για να γίνει ομελέτα.
Τους τελευταίους μήνες γράφτηκαν και γράφονται στον Τύπο εκατοντάδες άρθρα τα οποία μας τρομάζουν με τις φημολογούμενες τεράστιες αλλαγές, μας απελπίζουν με τις ελάχιστες αλλαγές, μας αποδιοργανώνουν με την προβολή απίθανων νέων παραμέτρων, θα καταλήξουμε όμως στο κλασικό «ώδινεν όρος και έτεκεν μυν», αφού επεμβαίνουν και οι… σταθμητοί παράγοντες, όπως πολιτικοί, τοπικοί, παραδοσιακοί κ.ά. Συμφωνούν και διαφωνούν οι πάντες για τα πάντα, ειδικοί και μη, αρμόδιοι και αναρμόδιοι. Στο μεταξύ, βλέπουμε να χτίζεται ένας ουρανοξύστης με κολόνες από πλίνθους, λάσπη σκέτη. Κρεμαστός ουρανοξύστης. Έτσι, για παράδειγμα, αν δούμε τα ΑΕΙ, τα ΤΕΙ, τις Σχολές και τα Τμήματα ως ορόφους, ξεκινάμε να χτίσουμε χωρίς να γνωρίζουμε πόσα είναι, τη διαρρύθμισή τους, πώς συνδέονται, πώς λειτουργούν και πώς συλλειτουργούν. Γνωρίζουμε όμως το συνολικό κόστος: στο 20% του μεγίστου! Παράλληλα. αξιολογούμε το έργο και ελέγχουμε την πορεία κατασκευής του. Λέμε ότι προχωράμε.
Βέβαια, δεν εξαφανίζονται τα πάντα. Κάποια μορφή θα έχει το κτίσμα. Ακόμη και μετά έναν σεισμό αναζητούμε και βρίσκουμε επιζώντες.
Πετάμε παραδίπλα τα μπάζα και ακολουθούμε τους απεγνωσμένους ήχους τους. Περιμένουμε λοιπόν που θα… κάτσει το νούμερο, ο αριθμός των Σχολών και των Τμημάτων, για τον αριθμό των ΑΕΙ, ΤΕΙ δεν γυρίζει η μπίλια τώρα. Θα δούμε πόσους φοιτητές θα πάρουμε φέτος και βλέπουμε.
Άρα, προς το παρόν, θα πάρουμε Αθηνούλα. Την Αθηνά την αφήνουμε για του χρόνου. Ξέρετε, του ελληνικού «του χρόνου!». Δυστυχώς, επιμένω, ο νόμος είναι ανεφάρμοστος. Ψάχνουμε όμως στα χαλάσματα… Ό,τι περισωθεί κέρδος είναι Σε κάθε διάσωση θα χειροκροτούμε και θα ευφραινόμαστε.
*Ο Θωμάς Βουγιουκλής είναι καθηγητής Μαθηματικών στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, πρόεδρος του ΠΤΔΕ
