Γράφει ο Δημήτρης Αβούρης
Συγγραφέας-αφηγητής παραμυθιών
Δεν πολεμιέται μάτια μου
η ανθρώπινη βλακεία
σκότωσε το αυτονόητο
και γράφει ιστορία.
Είναι μεγάλη η ανάγκη για χιούμορ, να γελάσουμε, να ευφυολογήσουμε πριν η μαζική κατάθλιψη γίνει καθεστώς τρόμου με απρόβλεπτες συνέπειες.
Και που να βρεις το γέλιο όταν οι καπνοί και τα σκοτάδια έχουν μαυρίσει κάθε ορατότητα για το μέλλον;
Όταν ο καθένας μοιάζει αδύναμος να σταθεί όρθιος στα πλαίσια της λογικής.
Όταν τα καταστροφικά γεγονότα δεν αφήνουν περιθώριο για άλλες σκέψεις.
Αναζητώντας το χιούμορ στις μέρες μας οδηγείσαι αναγκαστικά στο μαύρο χιούμορ.
Είναι η λαϊκή σάτιρα που αντιδρούσε πάντοτε στις αυθαιρεσίες των ηγεμόνων, στα ψεύδη τους και στην καταπάτηση των ελευθεριών και των δικαιωμάτων του λαού.
Άλλοτε ήταν η σάτιρα που δημιουργούσαν οι ποιητές και από στόμα σε στόμα έφτανε παντού. Ήταν ένα φως μέσα στο σκοτάδι για να γελάσει το χειλάκι κάθε πικραμένου και να γελοιοποιηθεί κάθε ανόητος άρχων. Κάθε δυνάστης.
Σοφές επίσης παροιμίες βγήκαν μέσα από τον λαό σαν αυτοσαρκασμός.
Το χιούμορ είναι προσόν και λύτρωση του ευφυούς, του υγιούς, που αντιδρά πρώτα για την ψυχική του υγεία.
Ο Αριστοφάνης το δίδαξε με σοφία μέσα από τις κωμωδίες του διαχρονικά. Το ίδιο και το λαϊκό θέατρο και το δημοτικό τραγούδι.
Το χιούμορ είναι απαραίτητο εφόδιο στις δύσκολες στιγμές που ζούμε για αφύπνιση. Είναι μια πνευματική διαδικασία που διευρύνει τους πνευματικούς ορίζοντες. Πού ανακαλύπτει συνεχώς τρόπους για λίγο γέλιο. Αλήθεια, τι θα ήταν ο άνθρωπος δίχως το γέλιο;
Και το μεγάλο ερώτημα: Γιατί θέλουν με κάθε τρόπο να μας το κόψουν;
Εκείνος που μπορεί να μιλήσει εκ μέρους όλων μας σήμερα, όπως έκανε πάντα, είναι ο Καραγκιόζης! Μπορεί να μιλήσει ορατός ή αόρατος με την δική μας φωνή, με το δικό μας χιούμορ όπου σταθεί και όπου βρεθεί.
Μπορεί να μιλήσει κάπως έτσι:
Μορφονιός: Κύριε Καραγκιόζη, τόσες φωτιές και δεν σας κάηκε η παράγκα.
Καραγκιόζης: Είναι εκτός σχεδίου Μορφονιέ!
