Τα Ελληνικά βιβλία είναι περιουσία του έθνους μας.
Κώστας Ε. Τσιρόπουλος
Δεν αποτελεί βίτσιο και ξόδεμα χρόνου να διαβάζεις και να γράφεις.
Είναι ιερό καθήκον κάθε πολίτη που θέλει να είναι σκεπτόμενος, άρα ελεύθερος, να μελετάει και όχι απλώς να διαβάζει και ενίοτε να καταγράφει τις σκέψεις του.
Πόσο μάλλον, να σημειώνει τα σοφά των προηγούμενων. Κάτι σαν οδοδείκτες για την προσωπική και κοινωνική μας πορεία, αλλά και ένα λιθαράκι στην πνευματική αποστολή της Ελλάδας στον σημερινό κόσμο που μεταβάλλεται διαρκώς και τρώει τις σάρκες του.
Τα καλύτερα μυαλά εδώ γεννιούνται, συνηθίζουμε να λέμε και ψέμα δεν είναι.
Να ‘ναι καλά το φως, και το DNA των παραδόσεων που κατέγραψαν την γνώση των προγόνων.
Να ’ναι καλά οι αιματοβαμμένοι αγώνες του λαού για την Ελευθερία, την κάθε Ελευθερία.
Ουδείς σώφρων παγκοσμίως αμφιβάλει για όλα αυτά.
Και ξαναήρθε η ώρα να δώσουμε στην πατρίδα μας, την πολιτικά χαμένη της αξιοπρέπεια, την επιβολή, την δύναμη που προέρχεται από τους πνευματικούς της καρπούς, μέσα από τον ορθό λόγο. Αλλά πως; Όταν η επίσημη πολιτεία πολεμάει με λύσσα ό,τι το πνευματικό!
Μας αποκεφαλίζουν καθημερινά!
Ποια κίνηση έχει γίνει τις τελευταίες δεκαετίες για να ενισχυθεί και να αναδειχθεί ο σύγχρονος πολιτισμός;
Ποια κίνητρα δίνονται σε όσους προσπαθούν να κρατήσουν το πνεύμα όρθιο;
Αντιθέτως! Οι βαθύτατα ανάλγητες και κοινωνικά και ηθικά ετοιμόρροπες, πολιτικές (κομματικές) δυνάμεις (κλίκες) για να κρύψουν την ευτέλεια, την ιδιοτέλεια και την υποτέλεια τους, ασελγούν απέναντι σε ό,τι το πνευματικό. Το χρησιμοποιούν κατά το δοκούν, όποτε τους συμφέρει, όποτε χρειάζονται μια φωτοβολίδα εντυπωσιασμού για να τυφλώσουν τα μάτια του κοσμάκη, ή παραμονές εκλογών για να υφαρπάξουν(κλέψουν) ψήφους ευαίσθητων πολιτών. Πνευματοκάπηλοι δηλαδή!
Ποιός πιστεύει πως δεν υπάρχουν ταλέντα και άξιοι δημιουργοί στην Ελλάδα σήμερα;
Ποιος πιστεύει πως το πνεύμα σε τούτον τον Άγιο τόπο σταμάτησε να εργάζεται;
Ποιος πιστεύει πως οι ακάματοι εργάτες του πνεύματος απεργούν;
Ποιος δεν τους αφήνει να φανούν;
Ποιος τους καταδικάζει σε αργό θάνατο με πείνα και πενία;
Ποιος θεωρεί δημοκρατικά λογικό οι τέχνες να φορολογούνται, όταν τα δικαιώματα των δημιουργών λεηλατούνται στο διαδίκτυο προς όφελος των πολυεθνικών;
Πώς να βγάλεις, ένα βιβλίο σήμερα, να το χρυσοπληρώσεις από το υστέρημα σου και για ποιο όφελος; Ποιος μπορεί να το αγοράσει;
Πώς να καταθέσεις εντύπως έστω τα εσώψυχα σου, για να μη τρελαθείς;
Πώς να πάρεις μια ικανοποίηση και να συνεχίσεις το έργο σου;
Πώς να εκδώσουν βιβλία οι νέοι συγγραφείς;
Πώς να μη ξεσηκωθείς για να μη νοιώθεις «λαπάς» όπως πριν χρόνια ειπώθηκε στην βουλή… των Ελλήνων;
Το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε σε μια χώρα που θέλει να είναι ελεύθερη να πάψει κάθε φορολογία γύρω από το βιβλίο.
Να μπορεί ο καθένας να διακινεί ελεύθερα τα βιβλία του, όταν τα βιβλιοπωλεία κλείνουν, οι μικροί εκδοτικοί οίκοι εξαφανίζονται και αφήνουν και χρέη παντού και οι μεγάλοι οίκοι λειτουργούν με κανόνες μόνο εμπορικής κερδοφορίας για να μη σβήσουν από το χάρτη.
Ο φόρος στο βιβλίο είναι φόρος υποχρεωτικής βλακείας και υποτέλειας. Φόρος πνευματικού αφανισμού. Είναι εσχάτη προδοσία του πνεύματος και του Έθνους.
Κάποτε τα βιβλία τα έκαιγαν, τώρα τα φορολογούν.
Κάποτε ήταν φάροι, τώρα ανακυκλώσιμα υλικά στους κάδους απορριμμάτων.
Και μη μου πείτε: είναι ελάχιστος ο φόρος! Είναι όσος χρειάζεται για να σε κρατάνε στο χέρι, να σε ελέγχουν, να μην είσαι ελεύθερος να εκδώσεις. Όπου να’ ναι θα υποχρεωθούμε να πάρουμε τους δρόμους και να διακινούμε μόνοι μας τα βιβλία μας και ας μας συλλάβουν για …παράνομη διακίνηση βιβλίων, σε παγκόσμια πρώτη !
Τώρα είναι η ώρα, που το πολιτικό σώμα εμπνέει απιστία, δολιότητα, αποθάρρυνση και μυρίζει σήψη, υποκρισία και καταστροφή, να σκεφτούμε από μόνοι μας για την παιδεία και τον πολιτισμό και να πράξουμε, διαφορετικά η Ιστορία θα φωνάξει: Ανάξιοι!
Και ο πνευματικός, εγκεφαλικός θάνατος, ολοένα γίνεται καθεστώς που άλλη θεραπεία δεν έχει παρά τα γράμματα και τις τέχνες.
Είναι ανάγκη για πάρουμε τους δρόμους… ’’με λογισμό και μ’ όνειρο’’(Διονύσιος Σολωμός), αλλιώς η βία θα είναι πολλή.
Η πενία τέχνας κατεργάζεται… και… η πολιτική φτιασίδι!
Δημήτρης Αβούρης
Συγγραφέας-αφηγητής παραμυθιών
