Στη σκιά χειροπιασμένες,
στη σκιά βλέπω κι εγώ
κρινοδάκτυλες παρθένες
οπού κάνουνε χορό.
Διονύσιος Σολωμός
Δεν ήταν μόνο η παρουσίαση μιας ολοκληρωμένης πρότασης, πρωτοπόρας, αυτή που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση την Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου στο ΙΘΤΠ, με θέμα: Ξάνθη η πόλη του Καραγκιόζη.
Ήταν μια χαρά, για τους παρευρισκόμενους, μια ανάταση και ένα άνοιγμα του νου. Ήταν ένα όραμα πολυποίκιλτο που φάνηκε σε τόσο κοντινό ορίζοντα. Ήταν χειροπιαστό τόσο που παρασυρθήκαμε άθελά μας, σε ένα χορό αισθήσεων, τεχνών, Ιδεών, στον χώρο της ευγενούς πραγματικότητας.
Ήταν μια συνεύρεση επιστημόνων, ανθρώπων του πνεύματος, επαγγελματιών της πόλης και εκπροσώπων δημοτικών παρατάξεων, πλην Λακεδαιμονίων. Η συνάντηση αυτή εξελίχθηκε σε ιστορική, καθώς με τη συμβολή των παρευρισκομένων και των συζητήσεων που ακολούθησαν, αντιληφθήκαμε μια άλλη ταυτότητα της πόλης για την εξέλιξή της που μπορεί να την καθορίσει.
Η απλότητα, το πάθος και οι ουσιαστικές προσεγγίσεις του θέματος από τους ομιλητές, φώτισαν την σκιά της Ξάνθης απ’ όλες τις πλευρές, ώστε να μπορεί να νοιώθει ήδη ότι μπορεί να αξιωθεί ως: Η πρωτεύουσα των σκιών!
Στην ουσία προέκυψε ένα πάρκο μελέτης, ψυχαγωγίας, πανεπιστημιακού ενδιαφέροντος και εξέλιξης των τεχνών. Ήταν μια ανακάλυψη.
Όταν έχεις την τύχη τόσο υπεύθυνοι εργάτες του πνεύματος και των επιστημών να συνδιαλέγονται για το Πάρκο του Καραγκιόζη, αντιλαμβάνεσαι πώς δημιουργούνται τα ανθρώπινα επιτεύγματα. Πού φτάνει ο νους μετά από ώριμη σκέψη. Πώς η παράδοση, σε αυτήν την περίπτωση το θέατρο σκιών, μας κατοικεί από τα χρόνια του Πλάτωνα. Πώς μπορεί να ενώσει τους πάντες μόνο και μόνο επειδή είναι η κληρονομιά μας, το πνεύμα μας. Πώς επέλεξε, σαν από μηχανής θεός, να παρέμβει σε στιγμές αλλεπάλληλων κρίσεων, για την ελπίδα του ευ ζην.
Ξανανιώσαμε τι σημαίνει σκέψη, ευθύνη, κοινή λογική, μέσα από το παιγνίδι των σκιών της ζωής μας.
Τίποτα τελικά δεν μπορεί να αφαιρέσει την αισιοδοξία, όταν οι ιδέες προέρχονται από την πείρα του παρελθόντος, πατάνε στο σήμερα και χαμογελάνε στο αύριο.
Η Ξάνθη καθ’ όλα έτοιμη για αυτό το μεγάλο άλμα-επίτευγμα που μπορεί να την καθιερώσει σαν: Η πρωτεύουσα των Σκιών. Ήδη έχει στο βιογραφικό της: Το σπίτι της σκιάς, του Τριαντάφυλλου Βαΐτση.
Είναι στην κυριολεξία η ανεπανάληπτη χρυσή της ευκαιρία, για να κάνει την υπέρβαση κάθε φαντασίας. Να γράψει ιστορία!
Ποιος μπορεί να σταματήσει τον νου, την παράδοση, την φυσική εξέλιξη της ανθρώπινης δημιουργίας;
Ποιος μπορεί να αντισταθεί σε αυτό που ενώνει τους ανθρώπους;
Είναι ανάγκη βιολογική απέναντι στην σήψη και την παρακμή.
Η κάθε Αναγέννηση φυτρώνει και ξεχωρίζει με σιγουριά όσο πιο επικίνδυνη γίνεται η παρακμή. Είναι κανόνας.
Ποιος μπορεί να της αντισταθεί;