Αρχική ΓΝΩΜΕΣ Χωρίς αυτές

Χωρίς αυτές

0

«Γυναίκες λυγμών

των ιδρώτων γυναίκες

υδάτινο φως»

Δημήτρης Αβούρης

Οι γυναίκες στη ζωή του καθενός παίζουν σημαντικότατο ρόλο. Από την πρώτη και μοναδική που μας κουβάλησε στον κόσμο τούτο, που μας έφερε στο φως και μας έδωσε τη μητρική και την ηθική γλώσσα, ως τις φίλες, γιαγιάδες, ερωμένες, αδερφές, συζύγους, κόρες, συνοδοιπόρους, οι γυναίκες αποτελούν την ήρεμη δύναμη, την πηγή της ζωής.

Οι Ελληνίδες γυναίκες, στο διάβα της ιστορίας, αποτέλεσαν, μεταξύ άλλων, έμπνευση. Από τη Σαπφώ ως την Αντιγόνη, από την Παναγία του Χάρου ως τη γυναίκα της Ζάκυθος, από το αδειανό πουκάμισο της Ελένης ως τη Μαρία Νεφέλη.

Ακάματες, ερωτικές, αυστηρές, δοτικές, απαιτητικές, συντριπτικές, αποτέλεσαν κι αποτελούν τη μήτρα, την κιβωτό μέσα στην οποία προφυλάσσονται και ξαναγεννιούνται αέναα οι λέξεις, τα όνειρα και οι πράξεις.

Τι γίνεται όμως όταν ένα Λύκειον συναντά τις Ελληνίδες; Ο Λύκειος Απόλλωνας, προστάτης απ’ τους κάθε είδους λύκους, η σοφία της σχολής του Αριστοτέλη, γυναίκες πρωτοπόροι του φεμινιστικού κινήματος, όλα συνέδραμαν ώστε σήμερα το Λύκειον των Ελληνίδων να μετρά 111 χρόνια.

Μετά από 111 χρόνια έντονης παρουσίας στα γράμματα και τις τέχνες, στη διαφύλαξη και προβολή της παράδοσης, στη διατήρηση της έννοιας και της δράσης της κοινότητας, συνεχίζει να πρωτοπορεί. Συνεχίζει σε πάμπολλες πόλεις της Ελλάδας να αποτελεί φάρο και οδηγό των γυναικών και όχι μόνο.

Οι χιλιάδες χορευτές που βγήκαν απ’ τα τμήματά του και βάδισαν σε δρόμους χορευτικής μέθεξης, οι εκατοντάδες σύλλογοι γυναικών που δρουν στη χώρα μας, οι χιλιάδες γυναίκες που βρήκαν μια φωλιά και κατανόηση στις ομάδες στήριξης, όλοι μας οφείλουμε πολλά στον θεσμό των Λυκείων των Ελληνίδων.

Όλοι μας οφείλουμε στις γυναίκες που πέρασαν απ’ τη ζωή μας και τη γονιμοποίησαν και συνεχίζουν να τη γονιμοποιούν. Με έναν καλό λόγο, μια πράξη κατανόησης, ένα σιωπηλό άγγιγμα. Τι θα κάναμε χωρίς αυτές; Ποιοι θα ήμασταν χωρίς αυτές;

Το κείμενο αφιερώνεται στη μνήμη της Α.Α. και στο αρχοντικό της πέρασμα από αυτήν τη ζωή. Μαζί με ένα κλαδί δαφνόφυλλα και δυο άνθη βοκαμβίλιας.

 

Περισσότερα Σχετικά Άρθρα
  • Δεν μπορώ να περιμένω

    Γράφει η Νατάσα Μιχαηλίδου Αρχαιολόγος-μουσειολόγος-ξεναγός «Αν οι άνθρωποι και οι δημιουρ…
  • Κρυφακούγοντας το παρελθόν της Ξάνθης

    Οι αρχαιογνωστικές επιστήμες, όπως η ιστορία και η αρχαιολογία, έχουν ως στόχο την έρευνα …
  • Ψηφιδωτά λάμποντα!

    «…είχε στα μάτια ψηφιδωτό τον καημό της Ρωμιοσύνης, εκείνου του πέλαγου τον καημό σαν ήβρε…
Περισσότερα άρθρα από Νατάσα Μιχαηλίδου
Περισσότερα άρθρα από ΓΝΩΜΕΣ
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Κώστας Βάρναλης, Εμμανουήλ Ροΐδης και Περιρρέουσα Ατμόσφαιρα

Αφιέρωμα στα 50 χρόνια από τον θάνατο του Κώστα Βάρναλη (1884-1974) Το 2024 τιμούμε τα 50 …