Παλιά Ξάνθη… κάποιες δεκαετίες πιο πριν.
Η εκκλησία του Τιμίου Προδρόμου είχε αρχίσει να δείχνει τα γερασμένα σημάδια της.
Η πρόσοψη ήταν ξύλινη και ο χρόνος απειλητικός μαζί της.
Οι εποχές ήταν πενιχρές οικονομικά και το έργο της αναστύλωσης φάνταζε δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο.
Ο τότε μητροπολίτης Ιωακείμ Μαρτινιανός έδειχνε στο ποίμνιο της Ξάνθης ότι τα χρόνια δεν τον βαστούν.
Συνήθως ξεχνιόνταν να τελειώσει τους Κυριακάτικους λόγους του, συνεπαρμένος από τους πιστούς και αναγκάζοντάς τους να παραμένουν ώρες μετά την λειτουργία. Ο μετέπειτα Αντώνιος ήταν απασχολημένος με την κατασκευή και αποπεράτωση της Αγ. Ειρήνης και το παγκάρι της Μητρόπολης δεν επαρκούσε για περαιτέρω έξοδα.
Κάπως έτσι 4 κυρίες από την παλιά πόλη ξεκίνησαν την πρωτοβουλία ανακαίνισης του ιερού ναού. Κουτσουρίδου Χ, Παυλίδου Ε, Σεβαστοπούλου Μ, Μιχάλογλου – Μιχαλοπούλου Β.
Η ενορία Τιμίου Προδρόμου έφτανε μέχρι τον «Ασά μαχαλά» (Νότιος συνοικισμός) και οι αποφασισμένες κυρίες πήγαιναν από πόρτα σε πόρτα για να συγκεντρώσουν χρήματα. Σε κάθε ετήσιο εορτασμού του Πολιούχου στεκόταν πρώτες και καλύτερες στην είσοδο της εκκλησίας καρφιτσώνοντας στο πέτο των πιστών το χαρτάκι και εκμαιεύοντας με επιδέξιο τρόπο την συνεισφορά τους.
Ότι δεν κατάφερναν οι άντρες πολιτικοί και οι αρχές του τόπου το μπόρεσαν οι κυρίες με όπλα το τακτ, την διπλωματία και τους αριστοτεχνικούς ελιγμούς. Σε περίοδο που το έργο σκόνταφτε έβρισκαν τρόπο να συνεχίζουν. Ο τότε Ξανθιώτης υπουργός άμυνας Γ. Ροδίου μπόρεσε και διέθεσε κάποια μικρή κρατική επιχορήγηση, αφήνοντας θετικό στίγμα στην προσπάθεια.
Οι «κυρίες της παλιάς Ξάνθης» φαινόταν πως γνώριζαν από δημόσιες σχέσεις. Σε μια επίσκεψη του τότε υπουργού πολιτισμού Ανδριανόπουλου (κυβέρνηση Κ. Καραμανλή) και με την βοήθεια του παπά Δημήτρη (μορφή στην ιστορία του Τιμίου Προδρόμου) κατάφεραν και «κουβάλησαν» τον πολιτικό επισκέπτη στην εκκλησία προκειμένου να διαπιστώσει την φθορά του χρόνου. Με λίγη πίεση και πολύ μαεστρία πήραν και πάλι την κρατική βοήθεια και συνέχισαν το έργο της αναστύλωσης.
Στο τέλος η εκκλησία φτιάχτηκε όπως πρέπει και οι «κυρίες της παλιάς Ξάνθης» πέτυχαν τον στόχο τους.
Μαζί με αυτές είχαν κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένοι και οι ενορίτες, που καμάρωναν την ιστορική εκκλησία της πόλης.
Τελικά αυτές οι γυναίκες έχουν κάτι το διαχρονικό : Είναι να μην το βάλουν σκοπό…..
Δημήτρης Γκαγκαλίδης
