Μέτρο είναι ο φράχτης με την ψηλή αυλόπορτα στο σπίτι που πηγαίνεις συχνότερα. Ο φράχτης ορίζει πού αρχίζει και πού τελειώνει η ιδιοκτησία, συχνά τοποθετημένος και μισό μέτρο προς τα μέσα, έτσι για τη σιγουριά ότι αφήνεις και λίγο χώρο για τους ξένους. Πάντως κι ο φράχτης μετράει και μετριέται – θ’ ακούσεις ανθρώπους να λένε πως πήγαν πέρα απ’ τον φράχτη. Τότε είναι που ένα από τα δύο γίνονται: είτε το ύψος του φράχτη ορίζει πόσο ψηλά πηδήξανε, είτε το ότι μπόρεσαν να τον περάσουν, δείχνει πόσο ψηλός ήταν.
Όλοι οι φράχτες δεν είναι ίδιοι, διαφέρουν στο ύψος και το σχήμα. Ο φράχτης είναι το όριο, πριν απ΄ αυτόν υπάρχει κάτι που είναι και σημαίνει, μετά από αυτόν είναι κάτι άλλο. Κι αυτό το άλλο δεν είναι δικό σου. Μπορεί να ανήκει σε έναν ή περισσότερους ανθρώπους. Μπορεί να τον έβαλες εσύ, κάτι σαν την δική σου γραμμή στην άμμο: από δώθε ‘σεις, κι από κείθε ‘γω κι οι δικοί μου. Μπορεί να τον έβαλαν οι άλλοι. Μπορεί και να το συμφωνήσαμε όλοι μαζί: μέχρι εδώ εσείς κύριε, μέχρι εκεί κι εμείς.
Φυσικά, δεν έχει του καθενός το κτήμα τον ίδιο φράχτη, αλλά υπάρχει κάτι κοινό σε όλους τους φράχτες, κι αυτό είναι η αυλόπορτα. Η αυλόπορτα, μόνιμα απροσπέλαστη από πάνω, με τα μυτερά της κοντάρια και πάντα στη διάθεση του ιδιοκτήτη της κλειδωμένη ή ανοιχτή, ορίζει ποιος μπαίνει και πότε. Σε πολλά μέρη υπάρχουν υπηρεσίες καθορισμού ύψους αυλόπορτας, συμφωνήσαμε όλοι μαζί πως τις χρειαζόμαστε, αφού δεν συμφωνούσαμε σε τίποτα άλλο.
Η αυλόπορτα πάντα κοιτάει προς τον δρόμο, ενώ ο φράχτης προς όλες τις κατευθύνσεις. Οι φράχτες παίρνουν χίλια σχήματα, οι αυλόπορτες είναι αυστηρές από την φύση τους. Οι περισσότερες κλειδώνουν από μέσα, αν και μπορεί να συμφωνήσουμε καμία φορά όλοι μαζί ότι της δικής σου, ειδικά της δικής σου, θα της βάλουμε ένα λουκέτο εμείς απ’ έξω. Η αυλόπορτα είναι η απόφαση να υπάρχει φράχτης κι ο μόνος τρόπος να τον περάσεις χωρίς να παρανομείς. Αλλά η αυλόπορτα, όσο και να τρίζει, φράχτης δεν είναι. Οι αληθινοί φράχτες έχουνε τρύπες.
Σηκώνεσαι και φέρνεις τα εργαλεία σου: σφυρί, καρφιά και την πιο παχύρευστη μπογιά που μπόρεσες να βρεις. Αρχίζεις και φτιάχνεις τον φράχτη σου, εκεί που το έδαφος σου ανήκει, όπως θες. Δεν βάζεις συρματοπλέγματα αν αγαπάς τους ξένους και τις εκπλήξεις. Βρίσκεις την αυλόπορτα και την φράζεις κι εκείνη, σε αυτό τον δρόμο δε θες να βγεις όπως σου λέει εκείνη. Παίρνεις και χώμα, σε κάποια σημεία κάτω από τα ξύλα χωράνε και περνάνε ζωάκια, ή κρύβονται οι άνθρωποι που φοβούνται να διαλέξουν από ποια μεριά του φράχτη θέλουν να ζούνε. Και κλείνεις όλες τις τρύπες του φράχτη σου.
Πας φράχτης άριστος. Παίρνεις το πινέλο και το βουτάς στην μπογιά, χωρίς φόβο. Ο φόβος ζει στα πόδια κι ο φράχτης τα πόδια τα κρύβει. Αφήνεις κι ένα κενό, έτσι για το ξεκάρφωμα, από τη μεριά που θα έρθουν οι φίλοι. Και όταν οι φίλοι σου είναι στους φράχτες, τους κάνεις κομμάτια.
Τι είσαι; Κανένας τρυποφράχτης;
ΥΓ Η λέξη μέτρο και τα μυτερά ομόρριζα της, τυπώθηκε 139 φορές στις σελίδες του ΕΜΠΡΟΣ την περασμένη εβδομάδα. Έχουμε μερικούς φράχτες που χρειάζονται φτιάξιμο, μερικούς που θέλουν βάψιμο και κανα-δυο που τους πρέπει πήδημα.
Γιώργος Μελίτος
Στη στήλη αυτή, ο Γιώργος Μελίτος βρίσκει τις δημοφιλέστερες λέξεις της εβδομάδας στις σελίδες του “Ε” και ψάχνει το «άλλο» νόημα πίσω όσα αποτυπώνει η καθημερινή αρθρογραφία.
