Αν ξυπνήσεις μονομιάς
θα ‘ρθει ανάποδα ο ντουνιάς.
Κώστας Βάρναλης
Όλα πάνε καλά! Η δημοκρατία ζει μεγάλες στιγμές σε ολόκληρο τον πλανήτη. Όλοι έχουν πρόσβαση στην ενημέρωση και στην παραπληροφόρηση. Επιτρέπονται και τα ψεύτικα νέα, τα οποία αποτελούν και αφορμή για βαθυστόχαστες συζητήσεις.
Η ηλεκτρονική διακυβέρνηση πάει και αυτή καλά. Όλα βρίσκονται υπό πλήρη έλεγχο, αρκεί να έχεις πρόσβαση σε κάποια οθόνη, αλλιώς έχει πρόστιμο.
Οι υπήκοοι είναι πια τόσο υπάκουοι όσο ποτέ στην ιστορία. Βέβαια ιστορία δεν γνωρίζουν αλλά αυτό μπορούμε να το θεωρήσουμε παράπλευρη απώλεια της νέας κανονικότητας. Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα.
Δεν χρειάζονται πια χούντες. Δεν συμφέρουν. Πού να τρέχεις τόσο κόσμο στα ξερονήσια; Πού να γεμίζεις φυλακές; Τι να τους ταΐζεις; Έξοδα και πάλι έξοδα κι ο κόσμος μπορεί και να αγριέψει.
Σήμερα είμαστε ελεύθεροι! Μπορούμε να πούμε ό,τι θέλουμε, μπορούμε να γράψουμε ό,τι θέλουμε στις εφημερίδες. Αλλά ποιος ακούει; Αλλά ποιος διαβάζει;
Βέβαια, έτσι για τον πλουραλισμό υπάρχουν και τα σάιτ, που μπορεί ο πολίτης να ενημερωθεί. Τα σάιτ είναι κάτι σαν τις σαΐτες, που διαλέγεις ποια θέλεις να πετάξεις και πέφτει όπου να ‘ναι στο μυαλό σου.
Αυτό θα πει δημοκρατία.
Δεν υπάρχουν πια χούντες. Τι να κυνηγήσουν; Τους αριστερούς; Αυτοί μας τελείωσαν στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης.
Το αριστεύειν, των αρίστων, ανήκει στην ιστορία και το επιδέξιο, των δεξιών, υπάρχει στα λεξικά. Είμαστε μια όμορφη ατμόσφαιρα, σαν από ταινία του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου, μόνο που η Σαπφώ δεν φωνάζει «Μπουρλότο!».
Όλα επιτρέπονται να ειπωθούν ακόμα και στον ενικό. Τσακίσαμε τον πληθυντικό ευγενείας, και κάθε ευγένεια, και ισοπεδώσαμε ακόμα και τον κύριο Τσιόδρα λέγοντάς τον «Σωτήρη» δια στόματος του πρωθυπουργού.
Ο ίδιος είναι που τσάκισε και τους αρνητές της μάσκας λέγοντάς τους «ψεκασμένους».
Τόση φτήνια. Λες και κάποιοι από αυτούς δεν τον ψήφισαν. Και γιατί να μπει στον κόπο, ο εκστομίσας την χυδαιότητα, να σκεφτεί, γιατί δεν εμπιστεύονται οι πολίτες τα μέτρα που παίρνει; Γιατί δεν εμπιστεύονται τα λόγια του;
Δεν χρειάζονται πια χούντες. Ένα πρόστιμο αρκεί για αρχή. Ύστερα σου παίρνουν το σπίτι για χρέη και σύντομα γίνεσαι με δημοκρατικές διαδικασίες, άστεγος.
Δεν χρειάζονται πια χούντες. Δεν χρειάζονται ούτε Πολυτεχνεία. Το «ψωμί-παιδεία-ελευθερία» ήταν κάποτε το όνειρο. Τώρα είναι το ανέφικτο.
Δεν χρειάζονται πια χούντες.
Δημήτρης Αβούρης
Συγγραφέας-αφηγητής παραμυθιών
