Το πένθος ταιριάζει στην δημοκρατία
Και διηγώντας τα να κλαις.
Διονύσιος Σολωμός
Ήρθε η ώρα και φέτος για την Γιορτή της Δημοκρατίας…
Ίσως πολλοί αναρωτηθούν, μαζί κι εμείς, ποιας Δημοκρατίας;
Η Γιορτή για πρώτη φορά θα γίνει, όπως απαιτούν οι περιστάσεις, σε κλειστό κύκλο και θα παρευρεθούν ελάχιστα μόνο μέλη, από τις βαρυπενθούσες οικογένειες. Ήτοι, νοσηλευτικό προσωπικό, ντελίβερι, κούριερ, εργαζόμενοι στην καθαριότητα και λοιποί αυτοαπασχολούμενοι. Στο τέλος της Γιορτής θα μοιραστεί στάχτη για τα μάτια, μιας και οι στάχτες περισσεύουν σε αυτήν την χώρα.
Από την πρόσκληση αυτή εξαιρούνται οι άστεγοι, οι άνεργοι, τα νιάτα της πατρίδας που έφυγαν για να βρουν αλλού την τύχη τους, μιας και εδώ σε τούτη τη Δημοκρατία δεν έχουν καμιά τύχη.
Οι στενοί συγγενείς (της Δημοκρατίας) θα εξακολουθούν να πετάνε λάσπη ο ένας στον άλλον, να καλλιεργούν τον βούρκο των συνειδήσεων, να αλληλοϋβρίζονται, να στήνουν χρηματιστήρια, να δημιουργούν σκάνδαλα, να καίνε την χώρα ατιμωρητί, να σχεδιάζουν παραδικαστικά, να χειρονομούν άσεμνα, να μας σηκώνουν το δάχτυλο προς γνώση και συμμόρφωση και να μας απειλούν διαρκώς με πρόστιμα.
Από την άλλη, στους δρόμους θα ακούς φράσεις όπως: έχεις φαΐ για σήμερα; Ή, τι ήθελα και έκανα δύο παιδιά; Ή, μου πήραν το σπίτι, ή, τίναξε τα μυαλά του στον αέρα γιατί δεν είχε να πληρώσει, ή, έκοψαν το ρεύμα, ή…
Και στο βάθος του τούνελ όλων αυτών, διατυμπανίζεται ότι έρχεται η ανάκαμψη. Οι καλές οικογένειες τρίβουν τα χέρια τους, αργότερα θα τα νίψουν.
Οι συμμορίες και οι μαφίες, ωστόσο αλληλοκατηγορούνται με αυτές ακριβώς τις εκφράσεις, ετοιμάζονται για νέες δουλειές.
Τα σχέδια και οι μελέτες κάθε απάτης έχουν αρχίσει να φτιάχνονται σε δήμους, περιφέρειες, υπουργεία.
Τα λεφτά είναι πολλά! Είναι εκείνα που μάζεψαν μέσα σε δέκα χρόνια κρίσης. Είναι εκείνα τα αργύρια που εκλάπησαν από τον κοσμάκη, για να τον φτωχοποιήσουν και να τον ελέγξουν.
Τώρα επιστρέφουν τα κλεμμένα, εν είδει βοήθειας από τη μεγάλη μας ευρωπαϊκή οικογένεια.
Οι εδώ διαχειριστές ετοιμάζουν τα πλάνα τους για το επόμενο μεγάλο φαγοπότι. Όχι με την ανεμελιά του νεόπλουτου, όπως δηλώνει κι ο πρωθυπουργός, αλλά του επαγγελματία πολιτικού.
Σε αυτό, δεν θα χωρέσουν ούτε οι τέχνες, ούτε τα γράμματα, ούτε η αξιοκρατία, ούτε η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ούτε καμιά προοπτική.
Η χώρα καταστρέφεται κι ο λαός καταθλίβεται με όσα συμβαίνουν, μαραζώνει.
Το μέλλον είναι προδιαγεγραμμένο.
Ο πληθυσμός της χώρας μειώνεται δραματικά και η στατιστική λέει ότι τα παιδιά που γεννιούνται σήμερα όταν γεράσουν, θα ζουν σε μια χώρα, το πολύ, πέντε εκατομμυρίων ανθρώπων. Τότε θα είναι έτοιμος κι ανεμπόδιστος ο μεγάλος περίπατος… κάθε σουλτάνου.
Ωστόσο, οι καλές οικογένειες μέχρι τότε, θα υπάρχουν και θα μπορούν τέτοιες μέρες να κάνουν την Γιορτή της Δημοκρατίας με πάντα λιγότερους καλεσμένους.
Έτσι, θα τηρούνται και οι αποστάσεις… από την Δημοκρατία.
Δημήτρης Αβούρης
Συγγραφέας-αφηγητής παραμυθιών
