Είσαι σκέτο παρακράτος.
Κώστας Τριπολίτης
Δεν πρόλαβε να τελειώσει η καραντίνα και άρχισε η κανονικότητα. Μαζί η πλήρης εμπιστοσύνη του πολίτη στο κράτος.
Το κάθε καλό μαγαζί πρέπει να έχει την ατζέντα του. Κρυφή και καλά καταχωνιασμένη για να μένει ασφαλής και ανέγγιχτη από τους μη επαγγελματίες της πολιτικής.
Στο μαγαζί του παρακράτους φτιάχνονται και επισκευάζονται και πολλοί κομματικοί μηχανισμοί. Αυτοί ελέγχονται καθημερινά για την σωστή-αποδοτική λειτουργία τους.
Στόχος είναι η πλήρης κάλυψη και εξασφάλιση του μαύρου χρήματος που παράγει μέσω του αθέμιτου ανταγωνισμού η εξουσία. Γνωστή κυρία των σαλονιών και ενίοτε, για παραλλαγή, της παράγκας.
Στο βάθος του ίδιου μαγαζιού, στο βάθος του παρακράτους, κατασκευάζονται και λέξεις που οριοθετούν τη συμπεριφορά του καταναλωτικού κοινού. Των πολιτών.
Ας πούμε, τη λέξη κρίση. Αυτή καλύπτει όλες τις ανάγκες του συστήματος, αφού δηλώνει την περιοδικότητα μιας δύσκολης κατάστασης. Ας φανταστούμε ότι είχαμε παρακμή.
Η συνειδητοποίηση της λέξης θα άλλαζε την ατζέντα και την πραγματικότητα. Θα αναζητούσαμε την επανεκκίνηση. Την δημοκρατία. Την κοινωνική δικαιοσύνη. Το φιλότιμο. Την ισονομία. Τον πολιτισμό.
Αλλά η λέξη παρακμή δεν χωράει σε καμιά ατζέντα. Το παρακράτος υπάρχει χρόνια και λειτουργεί ελέγχοντας όλο τον δημόσιο βίο. Το ρουσφέτι, οι μίζες, ο μπάρμπας στην Κορώνη, τα κυκλώματα παντός είδους, η μαφία, πνίγουν την κοινωνία που δεν μπορεί να αναπνεύσει. Οι ψευτογιατροί της πολιτικής με τα μαγαζάκια τους, τάζουν λαγούς με πετραχήλια και διαθέτουν μαντζούνια δια πάσαν νόσον και … θεραπεία. Είναι γνωστοί τοις πάσι και ουδέποτε θα συλληφθούν.
Οι υγιείς δυνάμεις του τόπου δεν χωράνε στην ατζέντα του παρακράτους, που έχει απλώσει τα πλοκάμια του όπου και η πολιτική.
Οποιαδήποτε προσπάθεια ή ανιδιοτελής πρόταση πολιτών, ομάδων, συλλόγων, φορέων, που αλλάζει την ατζέντα του παρακράτους απορρίπτεται, συκοφαντείται, δαιμονοποιείται και τέλος στοχοποιείται.
Από την άλλη, τα εγκλήματα και οι πομπές των επαγγελματιών της εξουσίας και των παρατρεχάμενων, παραγράφονται και στη συνείδηση του λαού, αφού «όλοι τα ίδια κάνουν».
Ο ξεπεσμός και η σήψη μιας ολόκληρης κοινωνίας καλύπτονται από την μονοκρατορία των τηλεοπτικών μέσων, που κατευθύνουν την ψήφο των πολιτών με την καλοπληρωμένη προπαγάνδα τους.
Το παρακράτος είναι εδώ. Ζει και βασιλεύει.
Μόνο που κάθε φορά χρεώνεται σε άλλο πολιτικό χώρο, έτσι για καμουφλάζ.
Η παρακμή και το παρακράτος έχουν μόνο ένα αντίδοτο. Τα γράμματα και τις τέχνες.
Αυτά κι αν είναι στο στόχαστρο. Η ατζέντα του παρακράτους θέλει πλήρως υποβαθμισμένο το αισθητικό και διανοητικό επίπεδο της κοινωνίας. Θέλει πρόβατα.
Θέλει να διαιρεί και να εξουσιάζει. Το παρακράτος χρειάζεται το κράτος, για να στηρίζεται και να κάνει χρυσές δουλειές στην υγειά των κορόιδων.
Στην υγειά μας.
Δημήτρης Αβούρης
Συγγραφέας-αφηγητής παραμυθιών
