Η φτήνια φτάνει κάποτε να στοιχίζει τόσο ακριβά, που ανάγκη πάσα να γίνεις μέγας επιφυλλιδογράφος. Οδυσσέας Ελύτης
Η φτήνια, ο αποπροσανατολισμός, η διαφθορά των συνειδήσεων, η ανοησία κι ό,τι άλλο μπορεί να επιφέρει την διάλυση της χώρας, βρίσκεται επί χρόνια, στην ατζέντα των «υπηρετών» του λαού.
Οι κυβερνήσεις πέφτουν-αλλάζουν και τούτος ο κατήφορος δεν έχει σταματημό. Οτιδήποτε θα μπορούσε να είναι ευκαιρία για να κάνει ένα βήμα η λογική, η σκέψη, η δημιουργία, η χώρα, ένα αόρατο χέρι το κόβει από τα ριζά.
Μα πάνω απ’ όλα πρέπει να κοπεί η γλώσσα.
Εκείνο το «μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα» του Διονυσίου Σολωμού θα μπορούσε να είναι μία καλή ευκαιρία, σε ένα κράτος που σέβεται και πιστεύει ότι «εθνικόν το αληθές» του εθνικού μας ποιητή, να είναι το θέμα των πανελλαδικών εξετάσεων στη Νέα Ελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία.
Αντ’ αυτής της λογικής ένα ασαφές-περίπου κείμενο, εκτός λογοτεχνικού και λογικού τόπου και χρόνου εδόθη προς εξέταση των υποψηφίων θυμάτων της νέας κανονικότητας.
Τίτλος: το γιατρικό της αμόλυντης λογοτεχνίας.
Παράγραφος πρώτη: «το διάβασμα είναι μια από τις πιο μοναχικές τέχνες. Προσωπικά το θεωρώ μια δημιουργική ενασχόληση».
Το διασκευασμένο κείμενο, όπως υπογραμμίζεται στο τέλος, δημοσιεύτηκε στον ημερήσιο τύπο. Κι ο αποπροσανατολισμός κι η ανοησία αρχίζει να εξετάζεται.
Έτσι μαθαίνουμε ότι το διάβασμα είναι τέχνη!
Ας πούμε, όπως του ζωγράφου ή του τσαγκάρη.
Στην επόμενη πρόταση γίνεται από τέχνη δημιουργική ενασχόληση και πάει λέγοντας… ώσπου να γίνει παιδική χαρά.
Το κείμενο, όπως ονομάζεται, και ακολουθεί, είναι της ίδιας κατεύθυνσης που δεν αντέχει καμιάς κριτικής.
Γιατί να μπουν στον κόπο οι της επιτροπής του υπουργείου να το χαρακτηρίσουν; Άρθρο; Χρονογράφημα; Επιφυλλίδα; …
Σιγά μην τεθεί και το ερώτημα τι είδος κειμένου είναι;
Σιγά μην επιλεγεί ένα κείμενο που θα ξυπνήσει συνειδήσεις. Που δεν θα μιλάει με αοριστίες και γενικότητες. Σιγά μην επιλεγεί ένα κείμενο που θα γοητεύει, θα καλλιεργεί, θα οξύνει τον νου.
Σιγά μην επιλεγεί κάτι που να μην οδηγεί στην ισοπέδωση. Σιγά μην ξεσηκωθούν φορείς και πνευματικά σωματεία και για τούτο το ανοσιούργημα.
Σιγά η πατρίδα κοιμάται!
Ένα κείμενο τραβηγμένο από τα μαλλιά, χωρίς καμιά ηθική υπόσταση, χωρίς λογοτεχνία, χωρίς ειρμό σκέψης εδόθη, σαν ξηρά τροφή, στα νιάτα της πατρίδας, προς βρώση και εξάσκηση.
Και, απορίας άξιο, από πότε διασκευάζονται τα κείμενα, σαν κι αυτό, που πρόσφατα δημοσιεύτηκε στον ημερήσιο τύπο;
Το φετινό θέμα που εδόθη «της αμόλυντης λογοτεχνίας» λειτουργεί ως φυσική προέκταση της βλακείας, που έχει εισβάλει από παντού στην χώρα.
Αποτρέπει το διάβασμα μέχρι… αηδίας.
Το διάβασμα είναι ανάγκη. Είναι καλλιέργεια. Είναι πράξη ουσίας. Το διάβασμα σε κάνει Άνθρωπο. Αυτά ποιος θα τα πει και θα τα δείξει στα νιάτα της πατρίδας;
Ποιος να μιλήσει για μολυσμένη λογοτεχνία;
Ντροπή και αίσχος ή σε μια ακατάληπτη γλώσσα «αιδώς, Αργείοι».
Σιγά μην κοκκινίσετε!
Δημήτρης Αβούρης
Συγγραφέας-αφηγητής παραμυθιών
