«Πραξικόπημα» αποκάλεσε ο Μανώλης Γλέζος τη συμφωνία της Ελλάδας με τους δανειστές, που υπέγραψε ο Αλέξης Τσίπρας. Ας με συγχωρήσει ο παλιός μου φίλος, από την εποχή που ήταν βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, να του απευθύνω αυτή την ανοικτή επιστολή, με όλη την αγάπη και την εκτίμηση που του έχω:
Αγαπητέ σύντροφε Μανώλη,
Είναι στιγμές που δεν σε καταλαβαίνω. Δεν είμαστε στο 1941 και ούτε υπάρχουν σήμερα σημαίες με σβάστικες στην Ακρόπολη. Αρχαιολάτρες βέβαια γερμανοί ανεβαίνουν στον Παρθενώνα, αλλά δεν είναι Αξιωματικοί της Βέρμαχτ. Τουρίστες είναι που γεμίζουν τα πολυτελή μας ξενοδοχεία στην Αθήνα και στα νησιά μας, όπου καταλήγουν μετά το προσκύνημα στον Ιερό Βράχο. Ούτε πραξικόπημα έγινε στις Βρυξέλλες, με την συμμετοχή του Πρωθυπουργού. Πέντε μήνες διαβουλεύσεων και συναντήσεων πήγαν χαμένοι, γι αυτό το περίφημο τρίτο μνημόνιο που ο Βαρουφάκης ήθελε να αποφύγει αρνούμενος τα χρήματα που του προσφέρονταν στις 20 του Φλεβάρη.
Βέβαια προχθές μας ομολόγησε ότι ο σκοπός του ήταν η επιστροφή στη δραχμή προετοιμάζοντας το plan Β, γι αυτό και δεν του έμεινε καιρός να γράψει τις προτάσεις του για το plan Α. Προτάσεις που τελικά αναθέσαμε να συντάξουν Γάλλοι τεχνοκράτες, όπως ζήτησε ο Αλέξης από τον Ολαντρέου. Πάλι καλά που βρέθηκε ο Ευκλείδης με το γεωμετρικό του μυαλό και έβαλε μια τάξη στις προτάσεις μας, λίγο πριν το τέλος του «chicken game», του θεωρήματος των παιγνίων και αφού η ελληνική οικονομία υπέστη ζημιές που ξεπερνούν τα 100 δισεκατομμύρια, σύμφωνα με ξένους εκτιμητές. Ζημιές που οδήγησαν στο κλείσιμο των τραπεζών και στις ουρές των συνταξιούχων, μετά την ανακοίνωση του αχρείαστου δημοψηφίσματος.
Πραξικόπημα δεν το λες, όταν έπειτα από μια Σύνοδο Κορυφής 17 ωρών, πολλών Eurogroup και Euroworking group, με υπογραφές και αποφάσεις της Ελληνικής Βουλής και των Βουλών άλλων 18 κρατών, εισπράττεις ογδόντα πέντε δις και άλλα 40 για ανάπτυξη και ανακεφαλαιοποίηση των ετοιμόρροπων τραπεζών. Εμείς οι παλαιότεροι Μανώλη ζήσαμε πραγματικά πραξικοπήματα που αντί για δισεκατομμύρια ευρώ, προσέφεραν στους διαφωνούντες εισιτήρια μετάβασης και δωρεάν διαμονή στα ξερονήσια και αντί για «διαβουλεύσεις» συμμετείχαν σε κάτι αξέχαστες «συναντήσεις» στην ταράτσα της οδού Μπουμπουλίνας.
Ναι Μανώλη, σε καμάρωσα πρόσφατα στο Στρασβούργο, στο Ευρωκοινοβούλιο, όταν απήγγειλες στα αρχαία από τις Ικέτιδες του Ευριπίδη, τον λόγο του Θησέα προς τον απεσταλμένο του Κρέοντα, που δεν ήθελε να παραδώσει τους νεκρούς των ηττημένων Αργείων. Μόνο Μανώλη που ο σύγχρονος Κρέων της Ευρώπης δεν είναι ούτε ο Γιουγκέρ, ούτε η Μέρκελ, ούτε ο Ντράγκι. Οι σύγχρονοι Κρέοντες είναι οι φασίστες της Λεπέν, οι ακροδεξιοί του Φάρατζ και κάτι υπόδικοι δικοί μας. Και οι νεκροί σε πολέμους και στρατόπεδα δεν υπάρχουν εδώ και εβδομήντα χρόνια, Μανώλη. Μας τέλειωσαν όταν φτιάξαμε την Ενωμένη Ευρώπη και τέλειωσαν οριστικά οι πόλεμοι στην ταραγμένη Ήπειρό μας. Και για να μη μου πεις για τον πόλεμο στην Πρώην Γιουγκοσλαβία και στην Ουκρανία, θα πρέπει να σου επισημάνω ότι αυτές ακριβώς οι συρράξεις έλαβαν χώρα εκτός της ασφαλούς Επικράτειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου οι έννοιες του εθνικισμού και της εθνοκάθαρσης (ελπίζω να θυμάσαι την Σρεμπρένιτσα), δεν ευδοκιμούν πλέον, ενώ οι «γονυπετείς» θαυμαστές του Πούτιν, που δικαιολογούν την αρπαγή της Κριμαίας, προσπαθούν μάταια να διακρίνουν τις διαφορές της με μια άλλη αρπαγή, μετά το χουντικό πραξικόπημα στην Κύπρο, η οποία από το 2004 βρίσκεται και αυτή στην ασφαλή «αγκαλιά» της Ε.Ε.
Σήμερα Μανώλη συνωστίζονται στην ουρά για να βρεθούν στην ίδια «αγκαλιά» η Αλβανία, η Σερβία, η FYROM και στα βάθος η Τουρκία. Αν μετά από αυτά επιμένεις ότι θα έπρεπε να βγει η Ελλάδα από την Ε.Ε., τότε μάλλον εγώ θα μιλούσα για «πραξικόπημα» που θα οδηγούσε στον όλεθρο, χειρότερο και από εκείνον της Μικρασιατικής καταστροφής.
