Αν ψάχνετε για ένα επικερδές επάγγελμα, μη διστάζετε, ακολουθήστε χωρίς δεύτερη σκέψη το επάγγελμα του κορνιζοποιού. Από μέρα σε μέρα αυξάνεται κατακόρυφα η ζήτηση σε κορνίζες απλές και ποικιλόχρωμες.
Αν έχετε πάρει πτυχίο πολυτεχνείου θα χρειαστείτε μία απλή κορνίζα όμοια με το ιδεόγραμμα του πτυχίου σας. Αν τώρα είστε απόφοιτος Φιλοσοφικής σχολής θα χρειαστείτε κάτι πιο περίτεχνο. Για τους απόφοιτους οικονομικών σχολών πάρτε κάτι ενδιάμεσο, προς το μπεζάκι με σκαλιστή μπορντούρα. Οι κορνιζοποιοί έχουν φροντίσει για όλους τους απόφοιτους, καμία ανησυχία, τα πάντα βαίνουν καλώς. Και οι πτυχιούχοι είναι ευχαριστημένοι που δεν θα είναι πλέον τυχάρπαστοι άνεργοι αλλά άνεργοι με σοβαρούς τίτλους σπουδών. Τα ψέματα τελείωσαν γιατί τώρα αρχίζουν άλλα ψέματα ασυγκρίτως μεγαλύτερα.
Τι μεγάλη οικογενειακή χαρά ήταν αυτή πριν πέντε χρόνια όταν ο κανακάρης ή η τσούπρα πετύχαινε στο πανεπιστήμιο. Κεράσματα οι γονείς, ευχαριστίες προς τα φροντιστήρια, προσδοκίες των παιδιών και ενοικιάσεις διαμερισμάτων στην πόλη της επιτυχίας. Μακριές τσιγγάνικες φούστες και μούσια απεριποίητα από τους προχωρημένους νεοσύλλεκτους φοιτητές στις θεατρικές παραστάσεις και σχέδια επί χάρτου για υπερμεγέθεις κρεμαστές γέφυρες τύπου Ακασι-Καϊκιό από τους οραματιστές φερέλπιδες μηχανικούς. Όλα έβαιναν καλά και ευτυχισμένα. Ευτυχισμένα για τα παιδιά και δυστυχισμένα για τους στοργικούς πληρωτές γονιούς. Όμως, αμφότεροι πιασμένοι στη στενή και αόρατη φάκα των πονηρών πολιτικών και των αργαλειών ύφανσης του αόρατου σκοτεινού μέλλοντος ενός εκάστου αφελούς λαού. Για τους Έλληνες δεν ήταν φάκα εγκλωβισμού αλλά τσάκα συντριβής των οστών, όπως ακριβώς γίνεται με τα ποντίκια. Τσακ, και ο ποντικός σφίγγεται ψόφιος κάτω από το αστραπιαίο χτύπημα του ελατήριου. Μόνη διαφορά πως ο ποντικός πεθαίνει ακαριαία ενώ ο λαός των Ελλήνων θα ψυχορραγεί για χρόνια, για πολλά χρόνια!
Οι σπουδές κάποτε τελειώνουν, τα στριφτά τσιγάρα παύουν να αποτελούν πρωτοποριακό γνώρισμα του ανυπότακτου φοιτητή και μετατρέπονται σε φτηνή λύση για κάπνισμα. Τους έβαλαν κατά εκατοντάδες στα Πανεπιστήμια των εξεγέρσεων και των καταλήψεων και τους έβγαλαν κατά χιλιάδες μπρος στις κλειστές πόρτες της ανεργίας και της κατάθλιψης. Το σύστημα των αδίστακτων πολιτικών έκανε με ακρίβεια Ελβετικού ρολογιού και σιωπή νεκροταφείου τη δουλειά της, δευτερόλεπτο δεν έπεσε έξω, ούτε πτώση φτερού δεν ακούστηκε. Η ώρα της ανεργίας πήρε παράταση κατά τέσσερα χρόνια.
Πράξη δεύτερη: οι πόρτες των Βουλευτικών γραφείων ορθάνοιχτες και από μέσα να ακούγονται οι τέσσερις εποχές του Antonio Vivaldi σαν ύμνος στη ζωή και την άνοιξη. Η δεύτερη φάκα. Υποσχέσεις, χαμόγελα και χαριεντισμοί κατ εξακολούθησιν, το πλήρες σκηνικό της τραγωδίας υπό την μορφή επιθεώρησης. Κάποιο οχτάμηνο στη ΔΕΗ, κάποια θέση εισπράκτορος στα διόδια, κάποιος διορισμός αργομισθίας στη Βουλή, τη Μέκκα της αεργίας εις τους αιώνας των αιώνων.
Τα πράγματα παίρνουν χρώμα γκρι, για άλλους ακόμη και μαύρο. Πάνε οι καλές μέρες που το Ελληνικό Δημόσιο όταν δυσκολευόταν έριχνε μελάνι στο τυπογραφείο και έβγαζε χρήμα βάρους ανάλογου με την απερισκεψία των πολιτών.
Πολλοί πτυχιούχοι σκέφτονται την ξενιτιά, ξεκολλάνε απ την καρδιά τους τα μπλε χρώματα του ουρανού και της θάλασσας και ανεβαίνουν τις σκάλες των αεροπλάνων με εισιτήριο απλής μετάβασης. Οι παμπόνηρες κυβερνήσεις των Ευρωπαϊκών κρατών ανακουφίζονται, η Ελληνική ακόμη περισσότερο. Κάθε αεροπλάνο που απογειώνεται από το Ελευθέριος Βενιζέλος γεμάτο πτυχιούχους προς τα άχρωμα και πληκτικά μέρη του βορρά φωτίζει με ηδονή τα σκοτεινά βλέμματα των μετόχων της VOLVO και της Mercedes Benz. Οι Έλληνες θα παραμείνουν για άπειρα χρόνια ακόμη πελάτες μας και ποτέ ανταγωνιστές μας. Θα πληρώνουν για τη μόρφωση των παιδιών τους και μείς θα εκμεταλλευόμαστε τις αιχμηρές, δαιμονικές Ελληνικές διάνοιες καθισμένοι στα πολυτελή σαλόνια μας. Σατανικό σχέδιο. Οι Βόρειοι τις γνώσεις μας και μείς τις στενές, φτηνές κορνίζες των πτυχίων. Απαραίτητη προϋπόθεση οι πολιτικοί να κάνουν σωστά τη δουλειά τους, να αναστέλλουν την παραγωγή, να υπόσχονται διορισμούς στο αθάνατο Ελληνικό Δημόσιο και να διευκολύνουν στην έκδοση διαβατηρίων των πτυχιούχων.
Η στήλη διατηρώντας ακέραιες τις ευθύνες της για τις απόψεις της, προτρέπει τους γονείς να μην στέλνουν τα παιδιά τους στα πανεπιστήμια για τους προφανείς τέσσερις παρακάτω λόγους:
1. Δεν θα ξοδέψετε για τις σπουδές 2. Δεν θα εξασφαλίσετε με τόση βεβαιότητα την ανεργία του παιδιού σας 3. Δεν θα τροφοδοτείτε με Ελληνικά μυαλά τις βιομηχανικές χώρες και 4. Δεν θα πληρώσετε για την κορνίζα.
Μη χαίρεστε όσοι πέτυχαν τα παιδιά σας στα Πανεπιστήμια, γιατί χαίρονται περισσότερο οι πολιτικοί που αυξάνεται η πελατεία στα πολιτικά τους γραφεία, στα σύγχρονα γραφεία ευρέσεως εργασίας.
Φοίβος Ιωσήφ
