Πίτες και βασιλόπιτες, εν μέσω στικακίων,
κόβουνε καθιστώντας μας, αφόρητον τον βίον.
Όχι μονάχα που για να, σε πίτα να βρεθείς,
θα πρέπει το λιγότερο, να κλωνοποιηθείς,
αλλά για το στικάκιον, στο τυχερό πιτάκι,
που ψάχνουν απαξάπαντες, όχι για το φλουράκι.
Στικάκι αντικατέστησε, στις πίτες το φλουρί.
Μανιωδώς το αναζητούν και πλούσιοι και φτωχοί.
Θα γίνουν φίρμες στην TV, στον τύπο κάθε μέρα,
θα γίνεται αναφορά, στην κάθε συμπεθέρα,
που κάτοχος στικάκιου, γίνεται πλέον φαβορί,
μέχρι και νέου κόμματος, συντόμως για να ηγηθεί.
Φώτα – πυροτεχνήματα, βεγκαλικά – ρουκέτες,
ρίχνονται να υποδεχθούν, τους νέους εθνεγέρτες.
Τις νέες μπουρλοτιέρισσες, κατόχους στικακίων,
σ΄ όλους μας να υπόσχονται, αβίωτον τον βίον.
Μένουμε εκθαμβωτικοί, μπροστά σε κάθε τυχερό,
που τον υποδεχόμαστε, σαν νέο Φαραώ.
Λίστες γεμάτος έρχεται και σαν τη γαλοπούλα,
ήδη προετοιμάστηκε, για να τα «φάει ούλα.
Σε κάθε βασιλόπιτα, του στικακίου οι τυχεροί,
κάπως έτσι αισθάνονται, όχι κοινοί θνητοί.
Και με τούτα και με τ’ άλλα, σαν μια σαλάτα μπρόκολα,
μας τύλιξαν οι Ευρωπαίοι, μέσα σε μια λαδόκολλα.
Ετοιμάζουνε και γύψο, σαν τους ορθοπεδικούς,
άντε Έλληνα λεβέντη, μη φοβάσαι τους… βιασμούς.
Αν ποτέ δε σού’ χει λάχει, να σε κυνηγούν οι Βλάχοι,
είσαι απροετοίμαστος, φλουρί για να σου λάχει.
Ξέχνα και το στικάκιον, άσε τις εξουσίες,
κοίταξε πως δημεύονται, τόσες περιουσίες.
Πες ένα σας ευχαριστώ, εις την διάθεσή σας,
να με ξανακαλέσετε, σε κάθε σύναξή σας.
ΓΡΥΠΑΣ
