elenidfn@yahoo.com
Η ιστορία του «Γαργαληστή», του παιχνιδιάρη ληστή που κλέβει τοπερίσσιο γέλιο των παιδιών στον ύπνο τους ζωντανεύει στην Ξάνθη, τοβράδυ τηςΤετάρτης 6 Ιουλίου, στο θερινό αμφιθέατρο, όπου μικροί και μεγάλοι θαγίνουν«αυτόπτες μάρτυρες» μιας θεότρελης περιπέτειας με ένα μουσικό παραμύθισεαφήγηση Αντώνη Καφετζόπουλου, με πολύ τραγούδι, ατάκες και animation.
Οι περιπέτειες του «Γαργαληστή» έχουν ταξιδέψει σε διάφορα μέρη τηςΕλλάδας, σε σχολεία, σε μικρά μπαρ και στο Μέγαρο Μουσικής των Αθηνών.ΟΔημήτρης Μπασλάμ, μουσικός και δημιουργός της ιστορίας του «Γαργαληστή»παραδέχεται ότι μέσα σε αυτή την πορεία και με αφορμή την πρώτη μεγάληπεριοδείαστην Περιφέρεια που ξεκίνησε στις αρχές Ιουνίου, οι άνθρωποι που«ζωντανεύουν»τον «Γαργαληστή» έχουν ωριμάσει και μαζί τους έχει «ζυμωθεί» και ηατμόσφαιρατης εξιστόρησης του παραμυθιού. «Κάνουμε λάθη, κάποιες φορές στιςατάκες ακόμα,έχει μία ιδιορρυθμία η παράσταση, όλα έχουν το χρόνο τους, αλλά δε μαςπειράζει, αντίθετα τα λάθη κάνουν την διάθεση συμπληρωματικά εύθυμη καιαυτόμεταφέρεται στον κόσμο», λέει ο Δημήτρης Μπασλάμ που αποδίδει τηνεπιτυχία τηςπρωτότυπης μουσικής ιστορίας στην εξωστρέφεια των μουσικών και στην «allegro διάθεση»,όπωςχαρακτηριστικά αναφέρει. Ωστόσο, εξηγεί ότι για τους 10 συνολικάμουσικούς πουσυμμετέχουν στην παράσταση, το μουσικό αυτό παραμύθι είναι μίαπρόκληση, ένα«άνοιγμα» σε ένα τόπο ξένο, όπου ο καλλιτέχνης ξεφεύγει από τη σύμβασητηςσυναυλίας, εκεί δηλαδή όπου μπορεί να κλείσει τα μάτια και ναταξιδέψει.
Για τον ίδιο το δημιουργό, είναι κάτι ακόμα παραπάνω. Είναι μίαδιαδικασία ψυχοθεραπευτική, αφού τον έχει μυήσει σε μία διαφορετικήκατεύθυνσηστην καλλιτεχνική του πορεία και τον έχει απορροφήσει, δίνοντας τουςσυνεχώς ταερεθίσματα να παραμένει προσηλωμένος στη δημιουργία ιστοριών για μικράκαιμεγάλα παιδιά. Άλλωστε, όπως ο ίδιος παραδέχεται έχει αφιερωθεί γιατίείναιεπιμελής, θέλει αυτό που κάνει να έχει συνέχεια και συνέπεια, οπότε τοδουλεύεικαι «επιθεωρεί» όλα τα βήματα. «Ο «Γαργαληστής» ξεκίνησε από την κόρημου, αλλάαποτέλεσε στην πορεία ένα ταξίδι που πλέον έχει να κάνει με μένα, βρήκαέναδρόμο που μ’ αρέσει και τον προχωράω, είδα πόσο απελευθερώθηκα καισυνεχίζω νααπελευθερώνομαι σαν μουσικός και σαν καλλιτέχνης γενικότερα. Είδα αυτότοξεχωριστό να συμβαίνει σε μένα», εξηγεί ο ίδιος, αρνούμενος ωστόσο νααποδεχθείτον «τίτλο» του «παραμυθά», όχι τουλάχιστον πριν κάνει και άλλες ακόμηδουλειές. Πάντως μέχρι σήμερα και μετά τις ιστορίες του «Γαργαληστή»,του«Αγησίλαγου», των «Μουστοκούλουρων», της «Θυμωμένης Μπετονιέρας» καιπροσφάτωςτου νέου του εικονογραφημένου βιβλίου «Λέω να πετάξω» η ανταπόκρισηείναι καιγια τον ίδιο πολύ ικανοποιητική.
Παρόλο, που στις αφηγήσεις του ένας ληστής κλέβει γέλιο, ένα μπαλόνικάνει βόλτες και μία μπετονιέρα γκρεμίζει τους τοίχους που μας κάνουνναβλέπουμε κοντόφθαλμα, ο ίδιος ο Δημήτρης Μπασλάμ διστάζει να αποδεχθείτον όροτου σουρεαλιστικού που «προσάπτουμε» στις διηγήσεις του. «Εμένα μουφαίνονταιαπλές καθημερινές ιστορίες», αντιτείνει και ίσως αυτό να είναι πουδημιουργείμια γλώσσα επικοινωνίας με τα παιδιά που δεν ακολουθούν τηντυποποιημένη λογικήτων «μεγάλων». Ο δημιουργός επισκέπτεται τα σχολεία ως συγγραφέας,διαβάζει τοπαραμύθι του και απαντάει στις ερωτήσεις των μαθητών. Έτσι βρέθηκελίγους μήνεςπριν και στην Ξάνθη, σε 4 σχολεία. «Με ενδιαφέρει το θέμα τηςφιλαναγνωσίας σταπαιδιά, όχι από την άποψη της αγοράς, για να προμηθευτούν τα βιβλίαμου, αλλά ταπαρακινώ να επισκεφθούν βιβλιοθήκες, να ανταλλάξουν βιβλία και ναβάλουν γενικάτο βιβλίο στη ζωής τους». Πάντως, οι ιστορίες του δεν αναλώνονται στονεντοπισμό του βαθύτερου νοήματος ή του διδάγματος στα παιδιά. Ο ίδιαεξηγεί:«δε γράφω παραμύθια με σκοπό να αποτυπώσω κάποια μηνύματα. Όμως σίγουραβγάζουνκάποιες ανησυχίες και έννοιες, με ερεθίσματα ακόμη και από τη δική μουκαθημερινότητα».
Ο Δημήτρης Μπασλάμ κληθείς να σχολιάσειτις διεξόδους στην τέχνη που δίνονται σήμερα στα παιδιά ξεκινάδιαχωρίζοντας ταμεγάλα αστικά κέντρα από την επαρχία. «Υπάρχουν στις μεγάλες πόλειςπολύ καλέςπαιδικές παραστάσεις, αλλά και μέτριες έως κακές, όπως παντού. Το ίδιοσυμβαίνει και με τη μουσική». Ωστόσο, καταγόμενος και ο ίδιος από τηνΠεριφέρεια, από την Έδεσσα συγκεκριμένα, παραδέχεται ότι οι ευκαιρίεςείναιπολύ πιο περιορισμένες. Αυτό που σχολιάζει όμως, είναι ότι σε αυτή τησυγκυρίαακόμη και ορισμένοι δήμοι στέκονται απέναντι σε τέτοιες δυνατότητες πουμπορούννα δοθούν σε μικρούς και μεγάλους δημότες: «παλιότερα οι δήμοι έδινανπολλάλεφτά σε λίγους, με αποτέλεσμα τα περισσότερα να είναι αρπαχτές πληνλίγωνεξαιρέσεων. Τώρα αντί να βοηθήσουν τις καλές παραστάσεις, λόγω τηςκατάστασης,προσπαθούν να βγάλουν λεφτά. Αλλά δε μπορεί να πάει έτσι. Είμαιαντίθετος με τονα δίνουν οι δήμοι, αλλά μπορούν να βοηθάνε, παραχωρώντας το δημοτικόθέατρο,ώστε και η τιμή του εισιτηρίου να μην είναι απαγορευτική για τουςδημότες».
Περνώντας, στη μουσική, που είναι η«πρώτη», τουλάχιστον χρονολογικά, φύση του Δημήτρη Μπασλάμ, ο ίδιος μαςενημέρωσε ότι συνεχίζει επιλεκτικά με κάποιες συναυλίες. Όσον αφορά τοκατάπόσο «ψημένος» είναι ο κόσμος και ποια είναι η αποδοχή νέων ήχων,συνδυασμώνκαι τάσεων, σημειώνει: «ο κόσμος ακούει αβίαστα μουσική, δε τονενδιαφέρει τοόργανο, το στούντιο, αρκεί να έχει ατμόσφαιρα. Ειδικά οι νέοι είναιτελείωςακομπλεξάριστοι με τη μουσική και την τέχνη γενικά σήμερα, απλά τουςλείπει ηεμπειρία».
Η συζήτησή μας λίγες μέρες πριν τηνπαράσταση κλείνει μ’ ένα σχόλιο για τη συνεργασία του με τον ΑντώνηΚαφετζόπουλο: «είναι πάρα πολύ καλή. Ο Αντώνης Καφετζόπουλος έχειποιότητα, τονθαυμάζω καθημερινά, πώς μιλάει, πώς σκέφτεται, πώς εκφράζεται…»
