«Με υποδέχτηκαν με ‘εξερευνητικά’ χαμόγελα και πολλές πολλές ερωτήσεις. Για τη χώρα μου, τη ζωή μου, τη γλώσσα μου. Στην αρχή με αντιμετώπιζαν σαν την ‘ατραξιόν’ του σχολείου, αλλά σήμερα, μετά από 2 μήνες ανήκω πια στο σχολείο». Αυτές είναι οι πρώτες εντυπώσεις της 24χρονης δασκάλας, Άννας Ντουνίεφσκα, που ήρθε από την Πολωνία στο 12’ Δημοτικό Σχολείο Ξάνθης για ένα ολόκληρο σχολικό έτος, στα πλαίσια του ευρωπαϊκού προγράμματος ‘Comenious-βοήθεια στον εκπαιδευτή’.
Ένα πρόγραμμα για πρακτική άσκηση εκπαιδευτικών στην Ευρώπη
Η Άννα, όπως και μία γερμανίδα από το 17ο δημοτικό σχολείο και μία ακόμη πολωνέζα που θα έρθει τον Ιανουάριο στο 4ο δημοτικό, καθώς και 1500 ακόμη νεαροί δάσκαλοι από όλη την Ευρώπη, συμμετέχουν σ’ αυτό το πρόγραμμα με σκοπό να κερδίσουν εκπαιδευτική εμπειρία σε μία άλλη ευρωπαϊκή χώρα.
Καλύπτονται από ειδική σύμβαση του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών που ορίζει τις αρμοδιότητες τους στο σχολείο, καθώς και τις υποχρεώσεις του σχολείου που τους φιλοξενεί απέναντί τους.
Ανάμεσα στις δραστηριότητές τους, οι βοηθοί εκπαιδευτικών εντάσσονται στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, παρακολουθούν, αλλά και αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες με εργασίες, ασκήσεις και άλλες δραστηριότητες. Παρακολουθούν, κυρίως, στο μάθημα των αγγλικών, αλλά και άλλα μαθήματα αν γνωρίζουν τη γλώσσα. Στην πατρίδα τους επιστρέφουν με πλούσια διδακτική αλλά και πολιτιστική εμπειρία.
‘Στην αρχή ήμουν σαν την ‘ατραξιόν’ του σχολείου’
Γι’ αυτούς τους λόγους ήρθε και η Άννα Ντουνίεφσκα από τα νοτιοανατολικά της Πολωνίας στην μικρή μας πόλη. Για να αποκτήσει εμπειρία, να γνωρίσει ένα άλλο εκπαιδευτικό σύστημα, να εξερευνήσει μια άλλη κουλτούρα, να κάνει νέους φίλους, να βελτιώσει τα αγγλικά της και να μάθει ελληνικά, όπως τελικά αποφάσισε!
Σπούδασε πολωνέζικη φιλολογία στη χώρα της και είναι πλέον δασκάλα. Παραδέχεται ότι το εκπαιδευτικό σύστημα της Πολωνίας μοιάζει πολύ με το ελληνικό στη δομή, μόνο που… ‘στην Πολωνία οι καθηγητές είναι πιο αυστηροί’, όπως εξομολογείται η νεαρή Πολωνέζα, αλλά οι άνθρωποι εδώ είναι πιο ανοιχτοί και φιλικοί. Παράλληλα, παρατηρεί ότι στην χώρα της η ομαδική εργασία εντάσσεται περισσότερο στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, αλλά ουσιαστικά δεν υπάρχουν πολλές διαφορές.
Στο σχολείο βρίσκεται 16 ώρες την εβδομάδα. Αρχικά μόνο παρατηρούσε αλλά μετά από 2 μήνες άρχισε να συμμετέχει οργανώνοντας εργασίες και ασκήσεις που σκοπό έχουν να βοηθήσουν στην διδασκαλία των αγγλικών, αλλά πρωτίστως να μυήσουν τους μαθητές στην πολωνέζικη κουλτούρα, έθιμα, παραδόσεις και ιδιαιτερότητες. Την ημέρα που συναντήσαμε την Άννα κρατούσε μια εργασία για μια εθνική επέτειο της Πολωνίας, ενόψει του εορτασμού της την ίδια μέρα.
Σχετικά με την ευκαιρία που της πρόσφερε το ευρωπαϊκό πρόγραμμα η κατάξανθη και πρασινομάτα πολωνέζα απάντησε με ενθουσιασμό: «είναι ο καλύτερος τρόπος για να ανταλλάξεις γνώση αναφορικά με εκπαιδευτικές μεθόδους και γι’ αυτό το επαγγελματικό όφελος είναι αναντικατάστατο. Για μένα, επίσης, είναι σημαντικό που ήρθα εδώ γιατί και οι μαθητές και οι δάσκαλοι με καλωσόρισαν θερμά και δείχνουν τη χαρά τους όταν έρχομαι».
Μια αγκαλιά για την Άννα από ολόκληρο το σχολικό περιβάλλον
Τα συναισθήματα, όμως, είναι τα ίδια και από την άλλη πλευρά. Οι μαθητές την έχουν αγαπήσει και, όπως παραδέχεται η δασκάλα κ. Μαυρομουστάκη Λιάνα, τους δίνει ένα επιπλέον κίνητρο να μάθουν αγγλικά και να ενδιαφερθούν για μια άλλη κουλτούρα. «Δημιουργούνται, όμως, και άλλα κανάλια επικοινωνίας», παρατηρεί ο διευθυντής του σχολείου κ. Σάββας Μελισσόπουλος, «πέρα από συνομιλίες με τα παιδιά η αλληλεπίδραση γίνεται και μέσω τραγουδιών, εικαστικών, χορών έτσι ώστε να μεταφέρονται στους μαθητές διαφορετικές πτυχές της πολωνέζικης παράδοσης. Ουσιαστικά, πρόκειται για μια πολιτιστική ανταλλαγή: η Άννα μαθαίνει για τη δική μας κουλτούρα και διδάσκει τη δική της στους μαθητές μας».
‘Αγάπησα τους ανθρώπους και ερωτεύτηκα το φαγητό τους’
Η νεαρή πολωνέζα, που θα είναι κάτοικος Ξάνθης για ένα χρόνο, αλληλεπιδρά καθημερινά με τους ξανθιώτες και παρατηρεί ότι είναι εξαιρετικά φιλόξενοι και ανοιχτόκαρδοι άνθρωποι. Βέβαια, όταν είναι να συνομιλήσουν, τα πράγματα δυσκολεύουν γιατί οι μεγαλύτεροι δε μιλούν αγγλικά και συνεχώς την ρωτούν αν ξέρει γερμανικά. Δεν την ενοχλεί, όμως, αυτό και ευχαριστιέται το ‘ζωντανό’ πρόσωπο της Ξάνθης «που πάντα κάτι γίνεται και οι άνθρωποι κάνουν βόλτες συνεχώς».
Παράλληλα, γνωρίζει τη γύρω περιοχή με επισκέψεις στην Καβάλα, τους Φιλίππους, τη Δράμα, τη Θάσο. Και, βέβαια, δεν παραλείπει να τονίσει πόσο αγαπά τον καιρό της Ελλάδας. Όμως, την καρδιά της έκλεψε το ελληνικό φαγητό που… «είναι τόσο νόστιμο και το απολαμβάνω ακόμη περισσότερο στις ταβέρνες που έχουν πάντα πολύ κόσμο αργά το βράδυ!».
Ελένη Διαφωνίδου
