…στην μπριζόλα μας, που την θέλουμε γευστική, προσθέτουμε ρίγανη. Το ίδιο στη φέτα και πλήθος άλλων εδεσμάτων.
…το τσάι μας το προτιμούμε ευωδιαστό και κατά το δυνατό φυσικής -πρωτογενούς- προέλευσης και επιπροσθέτως ποικίλων γευστικών απολαύσεων.
Αναζητούμε ακόμη διάφορα θεραπευτικά φυτά, όπως το σπαθόχορτο κ.α.
Με μια επίσκεψη στο παζάρι της Ξάνθης βρίσκεις αρκετούς πωλητές τέτοιων προϊόντων. Ακόμη, σε καθημερινή βάση, και στους κεντρικούς δρόμους της πόλης.
…από πού τα μάζεψες αυτά μπάρμπα; Από το βουνό θα σ’ απαντήσει. Από ποιο βουνό μπάρμπα; Από την περιοχή του Έρανου, πάνω από τα Κιμμέρια ή κάπου αλλού. Πήρες άδεια από κανέναν για την συλλογή; Τι πράμα είναι αυτό, θα σε ρωτήσει.
Οι συλλέκτες – πωλητές αυτών των ειδών σπάνιζαν τους παλαιότερους, απονήρευτους καιρούς. Την τελευταία όμως δεκαετία αυξήθηκαν ανησυχητικά όπως και τα είδη και οι ποσότητες που διαθέτουν στους πάγκους τους. (επτά έως δέκα -είδη- κατά προσέγγιση).
Άλλωστε κάτι τέτοιο ήταν αναμενόμενο με την ολοένα αυξανόμενη στροφή του κόσμου προς βιολογικά προϊόντα, πολύ δε περισσότερο για τα συγκεκριμένα, που φέρουν,ως τέτοια, απ’ ευθείας την σφραγίδα και τη γνησιότητα της φύσης.
Είναι προφανές πως πρόκειται γι’ ανεξέλεγκτη ληστρική δραστηριότητα που θέτει σε κίνδυνο την αειφορική παρουσία των αρωματικών φυτών της περιοχής.
Σε βάρος, όχι μόνο ημών των ιδίων, αλλά και πλήθος ζωϊκών ειδών (μέλισσες, έντομα, λαγοί…) τα οποία βρίσκουν σε αυτά, είτε τροφή, είτε περιβάλλον διαβίωσης.
Ο κίνδυνος αφανισμού δεν προέρχεται μόνο από την ανεξέλεγκτη συλλογή αλλά και τον τρόπο συλλογής (εκκρίζωση, αβασάνιστη θραύση βλαστών – κλαριών).
Οίκοθεν προκύπτει πως υπάρχει, αφανές μεν, ζωτικό όμως πρόβλημα. Ανησυχητικό θα προσέθετε κάποιος ευαισθητοποιημένος περί τα περιβαλλοντολογικά πολίτης.
Υφίσταται συνεπώς ζητούμενο αντιμετώπισης δηλ. του προβλήματος και επίλυσής του. Οι Κρατικές Υπηρεσίες θα νήψουν χείρας, ίσως και δικαίως, διότι δεν διαφαίνεται, κατά την ταπεινή μου γνώση, να υφίσταται σχετικό νομοθετικό πλαίσιο ολοκληρωμένης προστασίας. (Αν πάλι υφίσταται θα ήταν ό,τι το χειρότερο για τις υπηρεσίες που έχουν αρμοδιότητα και αφήνουν ανεξέλεγκτη την κατάσταση). Το θυμάρι λ.χ. χαρακτηρίζεται δασικό είδος και ως εκ τούτου υπάγεται στις προστατευτικές διατάξεις της δασικής νομοθεσίας. Η ρίγανη δεν υπάγεται απ’ ευθείας σε δασικές προστατευτικές διατάξεις.
Εν πάσει περιπτώσει κάτι πρέπει να γίνει. Τι, όμως; Κατά την ταπεινότητά μου, πρωταρχικά, μελέτη για το που βρίσκονται τέτοια είδη, το αν θα επιτρέπεται η συλλογή τους, πότε, σε ποιες ποσότητες, με ποιο τρόπο, από ποιους, ποια μέτρα προστασίας πρέπει να παρθούν, πως θα γίνεται η διακίνησή τους, υφίσταται ή δεν υφίσταται νομοθετικό πλαίσιο προστασίας, προτάσεις βελτίωσης κ.λπ. κ.λπ.
Η μελέτη θα μπορούσε ν’ ανατεθεί π.χ. στο Ινστιτούτο Αρωματικών φυτών του ΕΘΙΑΓΕ χρηματοδοτούμενη από την Νομαρχία ή κάποιο πρόγραμμα. (Αν υπάρξει βούληση και ενδιαφέρον βρίσκεται λύση).
Επί πλέον, θα πρότεινα στο νεότευκτο σύλλογο μανιταρόφιλων της Ξάνθης, ο οποίος συγκροτείται ως φαίνεται από σοβαρούς και ευαισθητοποιημένους συμπολίτες να συμπεριλάβει στους σκοπούς και την σκέπη του και την προστασία των αρωματικών φυτών.
Τα προτεινόμενα ως άνω δεν συνιστούν βέβαια πανάκεια. Ωστόσο μπορούν να γίνουν αφορμή, κάτι να γίνει. Το πρόβλημα, αναμφισβήτητα υπάρχει, και λύση προσδοκεί. Αν συμβεί ή όχι ο χρόνος θα το δείξει.
Ξάνθη Νοέμβριος 2006
Ιωάννης Γκεβρέκης
Γεωτεχνικός – Δασολόγος
Επίτιμος Δασάρχης.
