Μέτρα τα λόγια σου
Εμβόλιο είναι ένα μικρό καράβι που φεύγει με σκισμένα πανιά για την κοντινότερη άγνωστη χώρα. Μέσα στο καράβι υπάρχουν κάθε λογής αποβράσματα, το καθένα διαλεγμένο ειδικά για τις παραξενιές του και για τις ειδικές δυνάμεις που του δίνουν. Κάθε ναύτης εκεί μέσα, από τον πιτσιρίκο μέχρι τον καπετάνιο, μπορεί και πρέπει να κάνει δύο πράγματα όσο το καράβι πλέει: καθαριότητα και υπομονή.
Καθαριότητα είναι η ανυπακοή στο χάος και η καθαριότητα του ναύτη, που περνάει μήνες στριμωγμένος μέσα σ’ ένα κυρτό σκαρί, είναι η πιο μάγκικη από όλες. Ο ναύτης μισεί τη θάλασσα και το ταξίδι, με όλες τις αναπάντεχες συμφορές που του επιφυλάσσουν. Μέσα στη στέρηση, την ανυπομονησία και το παραγνώρισμα με το υπόλοιπο πλήρωμα, οι πρώτοι καβγάδες δεν αργούν να φανούν. Κάθε στιγμή, το κατάστρωμα μπορεί να γίνει πεδίο μάχης. Για να αποτρέψει τον εαυτό του από το να σκοτώσει τον συνταξιδιώτη του, ο ναύτης καθαρίζει ξανά και ξανά τα πάντα με μανία. Όχι γιατί είναι νοικοκύρης, αλλά γιατί είναι επικίνδυνος. Και το ξέρει.
Η υπομονή του ναύτη είναι ακόμη μεγαλύτερη από την εμμονή του με την καθαριότητα. Αυτό γιατί το καράβι του έχει έναν και συγκεκριμένο προορισμό, δεν μπορεί να βγει από τη ρότα του και δεν μπορεί να πάει πιο αργά ή πιο γρήγορα από τον αέρα που το σπρώχνει. Όταν όμως οι θαλασσινοί λένε υπομονή, δεν εννοούν εκείνη την ανόητη αφηρημάδα του ανθρώπου που περιμένει τον χρόνο να περάσει. Μιλούν για την πειθαρχημένη στρατιωτική υπακοή στον συνεχή κι αμετάβλητο ρυθμό του χρόνου: μία στιγμή ανά στιγμή. Ουδέποτε έστω και λίγο γρηγορότερα ή πιο αργά, το καράβι χαρακιάζει τα πελάγη.
Στην πλώρη του καραβιού υπάρχει ένα μυτερό κομμάτι σίδερο, πελεκημένο σε μορφή γοργόνας. Στο στόμα της γοργόνας μάλιστα, υπάρχει μια τρύπα, ίσα για να μπορεί ο ναύτης που κάθεται από πίσω της, να δει που πάει και σφηνώνεται το καράβι. Αν όλα πάνε καλά, πρέπει να δει χώμα, αν όχι, το εσωτερικό ενός άλλου, ξένου σκαριού. Προορισμός του καραβιού είναι να επιστρέψει πίσω στη γη που το γέννησε δέντρο και στα χέρια που το μαστόρεψαν με ιδρώτα, πίσσα και ατσάλι. Πρέπει λοιπόν, χωρίς περιθώριο λάθους, να βρει στεριά.
Στο λιμάνι από όπου ξεκίνησε, οι γέροι πατεράδες των καπετάνιων περιμένουν κάθε απόγευμα κι ατενίζουν τον ορίζοντα, μήπως κι έρχεται σήμερα το καράβι. Κοιτούν προσεκτικά τα χρώματα των πανιών από τα πλοία που περνούν, γιατί αν το καράβι κουβαλάει νεκρό γιο, εκείνα θα είναι βαμμένα μαύρα. Σαν στεριανοί που είναι, δεν ξέρουν ούτε από καθαριότητα, ούτε κι από υπομονή. Τα μάτια τους είναι κόκκινα από τη σκόνη και τον ήλιο, κάθε φορά που εκείνος χάνεται χωρίς να σκιάζει κατάρτια στον ορίζοντα. Στον ύπνο τους, βλέπουν μονίμως ένα όνειρο.
Πως είναι τάχα νησιά και μπήγονται απάνω τους ξένα καράβια.
Η λέξη εμβόλιο και τα υγρά ομόρριζα της, τυπώθηκαν 256 φορές στις σελίδες του ΕΜΠΡΟΣ την περασμένη εβδομάδα. Ας μη δώσουμε ονόματα γονιών σε άλλα πελάγη.
Γιώργος Μελίτος
Στη νέα μας στήλη, ο Γιώργος Μελίτος βρίσκει τις δημοφιλέστερες λέξεις της εβδομάδας στις σελίδες του “Ε” και ψάχνει το «άλλο» νόημα πίσω όσα αποτυπώνει η καθημερινή αρθρογραφία.
