Δε μπορώ ν’ αναπνεύσω
Καραγκιόζης: Παιδιά μου, έδωσε ο κορονοϊός και τελείωσε το σχολείο. Να ‘ναι καλά η καραντίνα. Πώς πήγατε; Τι βαθμούς πήρατε;
Κολλητήρης: Εγώ πατέρα πήρα χίλια μπράβο.
Καραγκιόζης: Μπράβο παιδί μου.
Κολλητήρης: Ήμουν ο καλύτερος μασκοφόρος, είπε η κυρία μου.
Κοπρίτης: Εγώ πατέρα, πήρα το πιο μεγάλο μπράβο.
Καραγκιόζης: Πώς το πήρες;
Κοπρίτης: Έκανα ανώδυνο κεφαλοκλείδωμα στην κυρία μου για να μου βάλει «μπράβο» γιατί δίσταζε στην αρχή.
Καραγκιόζης: Και στο ‘βαλε;
Κοπρίτης: Μου λέει «άσε με να ζήσω» και όπως την άφηνα μου λέει «Μπράααααβο».
Καραγκιόζης: Εσύ παιδί μου, πόσα μπράβο πήρες;
Μπιρικίκος: Εγώ πατέρα, κρατούσα αποστάσεις από όλα αυτά που γίνονταν στο σχολείο.
Καραγκιόζης: Και τι έκανες;
Μπιρικόκος: Έβλεπα από μακριά και κράταγα τσίλιες. Πήρα απ’ όλους το μπράβο του καλύτερο τσιλιαδόρου.
Κολλητήρης: Σε κάναμε περήφανο πατέρα;
Καραγκιόζης: Ναι παιδιά μου, πώς δε με κάνατε. Με τέτοια χρυσή νεολαίο το παρακράτος θα πάει μπροστά. Θα ξημερώσει μια νέα χρυσή αυγή στη νέα κανονικότητα.
Μπιρικόκος: Και ψηφίσανε όλα τα παιδιά στο σχολείο μας, του χρόνου να αλλάξει όνομα.
Καραγκιόζης: Πώς θα το λένε;
Μπιρικόκος: Σχολείο μπράβων.
Καραγκιόζης: Μπράβο, παιδιά μου, και εις ανώτερα.
