Α. Πριν ενενήντα πέντε έτη η Πατρίδα μας διήγε μοναδικές ημέρες, ενώ είχε φθάσει στην κορύφωση της δόξας της, αλλά και στην άβυσσο των παθών και της πόλωσής της. Από την Ανακωχή του Μούδρου και την επικύρωση των Συνθηκών Ειρήνης (1918-1919), που τερμάτιζαν τον πολύνεκρο και πρωτοφανή σε συνέπειες Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και πέντε χρόνια μετά την ακούσια εμπλοκή της Χώρας μας σε αυτόν η Ελλάδα είχε ήδη γνωρίσει τον Εθνικό Διχασμό, μα και την μέθη της Νίκης. Η συκοφαντημένη ως “Βουλή των Λαζάρων”, αναδειχθείσα στις Εκλογές της 31.05.1915, κατά τις δύο τελευταίες Συνόδους της παρήγε πολύ σημαντικό έργο, η ισχύς του οποίου φθάνει μέχρι και σήμερα. Κατά την Δ’ Σύνοδό της (21.11.1919 — 25.05.1920) σύμφωνα με τα Αναγκαστικά περί παράτασης των εργασιών της λόγω της συνεχιζόμενης πολεμικής περιόδου Διατάγματα της 28.11.1919 και 24.03.1920 προέβη στην ψήφιση σειράς μεταρρυθμιστικών μέτρων και Νόμων με στόχο την συστηματική οργάνωση το πρώτον αστικού κοινωνικού κράτους και την διάχυση της κοινωνικής δικαιοσύνης (πχ ο Αγροτικός Νόμος [Ν.2052/28.02.1920], ο έως σήμερα ισχύων Εργατικός Νόμος 2112/11.03.1920 κά), καθώς και αρκετών Διεθνών Συμβάσεων περί των εργασιακών δικαιωμάτων ισχυουσών μέχρι σήμερα.
Β. Kατά την Ε’ και τελευταία προ των τραγικών και σχεδόν “αυτοχειριακών” Εκλογών της 1ης Νοεμβρίου 1920 Σύνοδό της κατόπιν του Αναγκαστικού Διατάγματος 29.06.1920 συνήλθε για τις εργασίες της την 25.08.1920 έως την 10.09.1920, οπότε και διαλύθηκε οριστικά εν όψει των Εκλογών. Η συγκεκριμένη Βουλή είχε το ονειρεμένο προνόμιο, να καταθέσει ο Ελευθέριος Βενιζέλος ενώπιόν της προς επικύρωση τις Συνθήκες των Σεβρών, η δε ίδια να έχει την μοναδική τιμή και ευλογία, να αναγνωρίσει την Ελλάδα στα φυσικά της σύνορα και τον Ελληνισμό στα φυσικά του όρια, από την Βόρειο Ήπειρο και την Ανατολική Θράκη έως τα Δωδεκάνησα και στις δύο όχθες του Αιγαίου. Στην αυτή Βουλή ο Εθνάρχης επίσης κατέθεσε και την Πρόταση Αναθεωρήσεως του Συντάγματος 1911, που τόσο βάναυσα είχε παραβιασθεί και “τσαλαπατηθεί” έως “κουρελιασμού” του, με περιεχόμενο τον περιορισμό των βασιλικών υπερεξουσιών επ’ ωφελεία της Κυβέρνησης και της Βουλής και την τακτοποίηση των πλήρων πολιτικών και αστικών δικαιωμάτων των μουσουλμάνων και ισραηλιτών Ελλήνων πολιτών από την επόμενη Αναθεωρητική και όχι Συντακτική Βουλή, όπως το ίδιο το Σώμα είχε αποφασίσει κατά την ειδική συνεδρίαση της 10.09.1920.
Γ. Στην εναρκτήρια συνεδρίασή της την 25.08.1920 ο Πρόεδρος του Σώματος, Θεμιστοκλής Σοφούλης, πρότεινε το εξής ομόφωνα ψηφισθέν τελικώς Ψήφισμα : “Η Βουλή των Ελλήνων, έχουσα υπ’ όψει την μετά της Τουρκίας Συνθήκην της Ειρήνης, ανασκοπούσα και την όλην συντελεσθείσαν εθνικήν εργασίαν κατά την τελευταίαν δεκαετίαν, διερμηνεύουσα και την γνώμην και το αίσθημα του Ελληνισμού όλου, ψηφίζει Κηρύσσει τον Ελευθέριον Βενιζέλον άξιον της Ελλάδος ευεργέτην και σωτήρα της Πατρίδος και εντέλλεται, όπως τιμητική στήλη, φέρουσα το ψήφισμα τούτο, ιδρυθή εν τη αιθούση των συνεδριάσεων της Βουλής εις αιώνιον τεκμήριον του θαυμασμού και της ευγνωμοσύνης αυτής.”.
Λόγω των γεγονότων, που ακολούθησαν, το Ψήφισμα δεν εφαρμόσθηκε, αλλά και η τιμητική στήλη ποτέ δεν τοποθετήθηκε στο Βουλευτήριο.
Δ. Η Βουλή της Πατρίδας μας τότε ασχολούταν με τέτοιας ύψιστης σημασίας ζητήματα, ενώ προωθούσε και το νομοθετικό έργο της για την οικοδόμηση της αληθούς Μεγάλης Ιδέας στις ιδιάζουσες οικονομικές συνθήκες του κατεστραμμένου μεσοπολεμικού κόσμου. Εδαφική μεγάλυνση, εθνολογική συμπύκνωση και πληθυσμιακή αύξηση, οικονομική ενοποίηση και ανάπτυξη των συντελεστών παραγωγής, αστικός εκσυγχρονισμός, κοινωνική πρόοδος και ευημερία, πολιτιστική ανάπτυξη και παγκόσμια πολιτισμική ακτινοβολία, πρωτοβουλίες στην διεθνή πολιτική και διεθνές κύρος της Χώρας : αυτή ήταν η πολυβασανισμένη, μα τροπαιοφόρος, Ελλάδα του Καλοκαιριού 1920.
Να διανοηθούμε να συγκρίνουμε την Ελλάδα και την Βουλή της του Καλοκαιριού 2015; Να αναζητήσουμε “άξιους και άξιες της Πατρίδας“; Η απάντηση αφήνει μία έντονη πίκρα σε όλους μας και η μόνη στήλη, που θα έπρεπε να τοποθετηθεί στο Βουλευτήριό μας – και αυτή πια με δαπάνες ιδιώτη χορηγού λόγω ένδειας…, θα είχε χαραγμένο ανεξίτηλα μονολεκτικά ένα “ΠΩΛΕΙΤΑΙ” …
Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
