Θετική απήχηση έχει το βιβλίο ενός συμπολίτη μας δάσκαλου, του κ. Αναστάσιου Ταχταλόγλου, ο οποίος είναι ο συγγραφέας του βιβλίου «Μίλτος Κουντουράς: Ο Έλληνας». Έχει λάβει πολλές θετικές κριτικές και τιμητικές διακρίσεις τόσο στην Ξάνθη όσο και σ’ άλλα μέρη της Ελλάδας. Τελευταία βραβεύτηκε ο κ. Ταχταλόγλου και μαθήτρια του Μίλτου Κουντουρά, κα Νεφέλη Πατρικίου – Πατεράκη, στα πλαίσια μιας ημερίδας που διοργανώθηκε από το Δημοτικό Σχολείο Κάτω Νευροκοπίου για τον Μίλτο Κουντουρά από την Διευθύντρια του Σχολείου κα Πηνελόπη Αραμπατζή. Σε μια κατάμεστη αίθουσα από παιδιά γονείς και εκπαιδευτικούς, οι παρευρισκόμενοι είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν τη ζωή και το έργο ενός πρωτοπόρου εκπαιδευτικού, ενός πρωτεργάτη του εκπαιδευτικού συστήματος, ενός «μύθου» όπως τον αποκαλεί ο κ. Ταχταλόγλου στην ομιλία του.
«Για έναν Μύθο θα σας πω»
(Μίλτος Κουντουράς 1889-1940)
«Κάποτε στη Θεσσαλονίκη είχαμε κι εμείς ένα Δάσκαλο…Κουντουρά τον έλεγαν Μίλτο Κουντουρά… Δεν ήταν όμως σαν τους άλλους, ήταν ξεχωριστός. Για όλες εμάς τις μαθήτριες του, έμεινε στις καρδιές μας σαν ένας Μύθος… Ζωντανός όμως, αληθινός Μύθος.. .».
Ήταν τα πρώτα λόγια, που άκουσε ο κ. Ταχταλόγλου από το στόμα μιας από τις 300 μαθήτριες του Μίλτου Κουντουρά, της Κατίνας Βέικου-Σεραμέτη, ποιήτρια της Ξάνθης, πριν από 25 χρόνια
Αυτό όπως εξηγεί ο κ. Ταχταλόγλου ήταν και το ερέθισμα για τη συγγραφή του βιβλίου, μια επίπονη προσπάθεια που όμως τελεσφόρησε χάρις στον διακαή του πόθο να δώσει απάντηση στο αγωνιώδες ερώτημα: « τι θα μπορούσαν να πράξουν οι έλληνες δάσκαλοι για να μη χαθεί το έργο του δικού τους δασκάλου»: «Χρειάστηκαν χιλιάδες νύχτες, ώρες, κόπος κι αγώνας, έρευνα με πάθος, ώστε να έχουμε σήμερα στα χέρια μας τούτο το βιβλίο. Μα ήταν και δεκάδες οι δάσκαλοι κι οι δασκάλες που στάθηκαν αρωγοί σ’ αυτή την προσπάθεια. Ο αείμνηστος καθηγητής και φίλος μου Αποστόλης Ανδρέου, στον οποίο κι αφιερώνω τούτη την ομιλία με στήριξε απεριόριστα. Συνάδελφοι από την Ξάνθη και τους γειτονικούς νομούς, ο καθηγητής Χρίστος Τσολάκης, ο καθηγητής Θωμάς Βουγιουκλής, εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων, Σύλλογοι, άτομα και ομάδες. Αυτό όμως που με συγκλόνισε περισσότερο, ήταν όταν το Γενάρη του 2006 χτύπησε το τηλέφωνο και στην άλλη γραμμή ήταν μια ακόμη μαθήτρια του Μίλτου Κουντουρά. Ήμουν πλέον σε επαφή, με τη δεύτερη κατά σειρά γνωριμία στη διάρκεια της ζωής μου, μαθήτρια του μεγάλου Έλληνα δάσκαλου. Η αξιότιμη κυρία Νεφέλη-Πατρικίου-Πατεράκη, κόρη του αείμνηστου δήμαρχου Θεσσαλονίκης Μηνά Πατρικίου, σημάδεψε με τη σειρά της κι αυτή τη ζωή μου, μετά τη Βεικου Σεραμέτη «Όλοι μας ερχόμαστε σ’ αυτή τη ζωή ως άνθρωποι, το δύσκολο είναι να φύγουμε ως τέτοιοι» ήταν η φράση που άκουσα πολλές φορές από τα χείλη των μαθητριών του Κουντουρά. Ίσως γιατί αυτός ο άνθρωπος έφυγε ως «άνω θρώσκων»- άνθρωπος. Ο Ν. Καζαντζάκης έλεγε το ίδιο, με την ακόλουθη φράση: «Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο, από μια νύχτα αλλά καταλήγουμε πάλι πίσω σ’ αυτή. Το μέσο διάστημα, το λέμε ζωή. Ας το κάνουμε όσο πιο λαμπρό γίνεται». Κι ο Μίλτος Κουντουράς, πιστέψτε με φίλοι, το έκανε λαμπρό, φωτεινό, όσο πιο καθάριο γινόταν»
Ο κ. Ταχταλόγλου καταλήγει στην ομιλία του: «Για τις νεώτερες γενιές, έγραψα τούτα τα λόγια, για τις γενιές που θα έρθουν, για ένα κόσμο πιο όμορφο, αφιέρωσα 25 χρόνια από τη ζωή μου. Το βιβλίο «Μίλτος Κουντουράς ο Έλληνας δεν πρόκειται να τεθεί κάτω από την κρίση οποιουδήποτε υπηρεσιακού συμβουλίου. Τελεία. Οι εκπαιδευτικοί καταλαβαίνουν καλύτερα από όλους, τι θέλω να πω. Τα δε συγγραφικά δικαιώματα μου, με έγγραφα, κατατεθειμένα στον Δ. Σ. της Ξάνθης και με υπεύθυνη δήλωση στην Υπουργό Παιδείας, πηγαίνουν όλα στο «Χαμόγελο του Παιδιού».Ευχαριστώ δε από το βήμα τούτο και την Υπουργό γιατί αυτή η ίδια, πριν από τρία χρόνια, πρώτη απ’ όλους αγκάλιασε το έργο μου, έστειλε μερικές εκατοντάδες βιβλία στα σχολειά της πατρίδας μας. Ευχαριστώ την Διευθύντρια του σχολειού σας και τον Δήμαρχο της περιοχής σας για τη τιμή που μου έκαναν, ώστε να βρίσκομαι σήμερα κοντά σας. Λένε πολλοί ότι δεν πεθαίνουν οι άνθρωποι, παρά μόνο αν τους ξεχάσουμε. Και σήμερα είναι μέρα μνήμης για τον Μίλτο Κουντουρά».
Μαριάννα Ξανθοπούλου
