Σαράντα χρόνια συνεχούς προσφοράς και προσπάθειας έφεραν τα λαμπρά αποτελέσματα που μετέτρεψαν το γηροκομείο Ξάνθης σε ένα ζεστό και πλήρες εξοπλισμού, σπίτι για τους γέροντες που φιλοξενεί.
Όταν το 1964 ο Χάρης Ατματζίδης μερίμνησε για την προσφορά του οικοπέδου στην έξοδο της πόλης της Ξάνθης, για να υλοποιηθεί η ιδέα του για δημιουργία γηροκομείου στην πόλη, σίγουρα δε θα περίμενε ότι 40 χρόνια μετά θα υπήρχε εκεί ένα κτίριο ολόκληρο με αυτόνομη λειτουργία, με τον κήπο και δέντρα του, με την εκκλησία και τους τρεις ορόφους του να στεγάζουν παππούδες και γιαγιάδες που η ζωή τα’ φερε έτσι κι αναγκάστηκαν ν’ αφήσουν τα σπίτια τους.
Τότε, ο Χάρης Ατματζίδης προσέγγισε οικονομικά ανεξάρτητους ξανθιώτες σε μια πρωτοβουλία του για την ίδρυση Σωματείου και τη σύσταση του πρώτου διοικητικού συμβουλίου ενώ φρόντισε να εγγράψει πολλούς συνδρομητές. Σ’ εκείνο το Δ.Σ., ταμίας εξελέγη ο γιατρός Θεόδωρος Στυλιανίδης και λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, ανέλαβε να τον βοηθήσει η σύζυγός του Ασπασία. Η γνωστή σε όλους τους Ξανθιώτες Βιβή, που αν και Αθηναία που λόγω γάμου βρέθηκε στην πόλη, έμελλε να γίνει η προσωποποίηση της αγάπης και της προσφοράς πολλών απόρων γερόντων του νομού. Με ανώτερη μόρφωση, απόφοιτος της ‘Μαρασλείου’, παντρεύεται τον φοιτητή της ιατρικής τότε Θεόδωρο, αφήνει τη Φαρμακευτική που φοιτούσε κι έρχονται οικογενειακώς στη Ξάνθη. Η διάθεσή της για προσφορά είχε φανεί από τη νεαρή ηλικία και ήταν μέλος της ΧΕΝ Αθηνών, του Ερυθρού Σταυρού και άλλων φιλανθρωπικών οργανώσεων.
Δυο δωμάτια με τα βασικά είδη
Στα πρώτα δυο δωματιάκια που χτίστηκαν με φθηνά υλικά και σιγά σιγά, φιλοξενήθηκαν δυο γιαγιάδες από το Εύλαλο. Με συγκίνηση τα θυμάται η κ. Στυλιανίδου: «είχαμε δυο σομπίτσες με τρεις αντιστάσεις η καθεμιά και τους μαγείρευα στη γκαζιέρα ενώ τις πλέναμε και τις καθαρίζαμε με τη γυναίκα που είχα στο σπίτι και με βοηθούσε». Με προσφορές χορηγών έγινε το τρίτο δωμάτιο και είχαν ένα τρίκυκλο που γυρνούσε στην αγορά και μάζευε τρόφιμα, προσφορά όλα των επαγγελματιών της πόλης. Το 1972 γίνεται Ίδρυμα με την επωνυμία ‘Άγιος Βασίλειος’ για να αρχίσει να επιχορηγείται. Ωστόσο οι επιχορηγήσεις μέχρι και σήμερα καλύπτουν μόνο το ένα τρίτο των υποχρεώσεων και τα υπόλοιπα καλύπτονται από χορηγίες αφού και από οι συνδρομές των μελών είναι πολύ χαμηλές και δεν επαρκούν ενώ και τα χρήματα της επιδότησης θα βγαίνουν πλέον από τα κονδύλια της Νομαρχίας κι όχι από το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας όπως μέχρι τώρα. Κάθε τρία χρόνια γίνονται οι εκλογές από τα μέλη για την ανάδειξη του Διοικητικού Συμβουλίου.
Όλα από χορηγίες
Η σημερινή εικόνα που παρουσιάζει το γηροκομείο, δε θυμίζει σε τίποτα εκείνη που και πριν από είκοσι ή και δέκα χρόνια θα αντίκριζε κάποιος. Όπως μας αναφέρει η κ. Στυλιανίδου, τόσο οι νέες πτέρυγες όσο και τα έπιπλα, τα ηλεκτρικά και όλος ο εξοπλισμός που υπάρχει, είναι από προσφορές επώνυμων και ανώνυμων πολιτών. Η συνεχής βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των γερόντων οφείλεται στην καλή και «σφιχτή» διαχείριση των διοικήσεων και φυσικά στη συνεχή παρουσία της κ. Στυλιανίδου που έχει προσφέρει το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής της εδώ σαράντα τρία ολόκληρα χρόνια στο γηροκομείο.
Όπως μας τόνισε: «ο τρίτος όροφος του κτιρίου έγινε κι αυτός από ιδιώτες που ο καθένας έκανε ένα δωμάτιο το οποίο έχει την ετικέτα με το όνομά του κι αν θελήσει μπορεί να το χρησιμοποιήσει στα γεράματά του και δίνουν ες αεί ένα ποσό για να συντηρούνται και οι άποροι των κάτω ορόφων». Συνεχίζοντας αναφέρει ονόματα δωρητών που έχουν φροντίσει να υπάρχουν στα δωμάτια μέχρι και ατομικά ψυγεία ενώ μας δείχνει με καμάρι τα έπιπλα της μεγάλης τραπεζαρίας λέγοντας από πού είναι το καθένα.
Η δομή του ιδρύματος
Το γηροκομείο σήμερα έχει δύναμη 70 κλινών και όλες είναι καλυμμένες από γέροντες και γερόντισσες άπορους ή με συντάξεις ΟΓΑ και ΙΚΑ. Το έργο του είναι καθαρά φιλανθρωπικό και προσφέρει πλήρεις υπηρεσίες ενώ κρατά το 50% της σύνταξης του ΟΓΑ και το 20% του ΙΚΑ των συνταξιούχων για τα απαραίτητα. Η είσοδος των ενδιαφερομένων στο ίδρυμα, εξαρτάται από τις κενές θέσεις που υπάρχουν.
Το προσωπικό που καλύπτει τις ανάγκες των γερόντων, εργάζεται με κυλιόμενο ωράριο ώστε να υπάρχουν όλο το εικοσιτετράωρο άτομα κοντά τους και αποτελείται από τον Διευθυντή μια ψυχολόγο έναν διαχειριστή, μια γραμματέα, 6 νοσοκόμες, 7 γενικών καθηκόντων, και μια μαγείρισσα της σχολής ενώ σε έκτακτες περιπτώσεις προσλαμβάνονται ωρομίσθιες υπάλληλοι.
Όπως αναφέρει η κ. Στυλιανίδου: «το διοικητικό συμβούλιο αποφάσισε να φιλοξενούμε και γέροντες που ζουν με τα παιδιά τους και για κάποιο χρονικό διάστημα, λόγω απουσίας τους για διακοπές κτλ., χρειάζονται προσωρινή κατοικία. Σ’ αυτή την περίπτωση τα τροφεία ανέρχονται σε 550 ευρώ το μήνα».
Ο Ιερός Ναός Αγίας Αικατερίνης
Στην άκρη του κυρίως κτιρίου βρίσκεται ένας ζεστός και πλήρως εξοπλισμένος ναός αφιερωμένος στην Αγία Αικατερίνη που είναι εξ ολοκλήρου από χορηγίες, λειτουργεί κανονικά με έναν συνταξιούχο ιερέα και τα έσοδα διατίθενται για τις ανάγκες του γηροκομείου.
Στις κτιριακές εγκαταστάσεις του ιδρύματος έγινε πρόσφατα μια μεγάλη ανακαίνιση με χρήματα που διατέθηκαν από τη Νομαρχία Ξάνθης και μεγάλο ποσό από ιδιώτες.
