Σάββατο μεσημέρι ανήμερα τ’ Άι-Γιαννιού στις δώδεκα ακριβώς, τα βήματά μας μετρούσαν τα πλακάκια στο εμβληματικό σοκάκι, που φιλοξενεί το παλιό ταχυδρομείο-και σήμερα το Λύκειο των Ελληνίδων, το κτίριο όπου στεγάζεται ο Ερυθρός Σταυρός, τον μοναδικό στην πόλη ξυλόφουρνο, την εκκλησία του Αϊ-Βλάση, κι απέναντί του ακριβώς το στολίδι-κατά πως λέγεται-της πόλης, το σπίτι όπου γεννήθηκε ο Μάνος Χατζιδάκις.
Κοντοσταθήκαμε κι απολαμβάναμε το μπες-βγες των επισκεπτών. Ήταν πολλοί, για τους οποίους βέβαια δεν γνωρίζαμε από ποιο σημείο του ορίζοντα επέλεξαν να επισκεφτούν την πόλη μας και τα “αξιοθέατά της”.
Μπήκαμε και μεις κάποια στιγμή, να…ξανακούσουμε τα γνωστά για τους περισσότερους ντόπιους μα τόσο αχόρταγα ενδιαφέροντα.
Ελπίζαμε ν’ ακούσουμε, όχι όλα μα κάποια από τα τόσο σημαντικά που ακούσαμε τελευταία μ’ έναν γλαφυρό κι ελκυστικό λόγο από την κ. Νατάσα Μιχαηλίδου(την οποία προσωπικά δεν γνωρίζουμε πέρα απ’ τα ουσιώδη κείμενά της και την πολιτιστική της παρουσία στον τόπο)στην εκπομπή ΑΣΤΙΚΟ ΤΟΠΙΟ που προβάλλεται στο κανάλι της βουλής.
Πόσα δεν γνωρίζαμε γι’ αυτό το κτίριο, κυρίως όμως για τον άνθρωπο που στέγασε στη νηπιακή του ηλικία. Αυτόν που-προσπερνώντας όλα τ’ άλλα-έβγαλε τη χώρα σ’ όλες τις άκριες της γης. Πόσα δεν γνωρίζαμε, που φρόντισε να μας τα γνωστοποιήσει άπαξ μία εξ Αθηνών σοβαρή εκπομπή.
Μπήκαμε λοιπόν μαζί με τον ξένο κόσμο.
Σ’ ένα μεγάλο , μακρόστενο, ημιφωτισμένο γραφείο καθόταν ένας κύριος χαμογελαστός και ευγενικός μεν ξένος δε με την ιδιότητα του ξεναγού-όπως δήλωσε. Στην ερώτηση αν υπάρχει ξεναγός απάντησε αρνητικά, εξηγώντας μας στη συνέχεια πως αυτό γίνεται κατόπιν τηλεφωνήματος και συνεννόησης του επικείμενου επισκέπτη με τον αρμόδιο φορέα.
Δηλαδή η οικογένεια που ξεκινάει απ’ τα Χανιά, το Ναύπλιο, την Κόρινθο, το Βόλο, τα…Τρίκαλα, τη Θεσσαλονίκη, την Έδεσα, τη Δράμα με προορισμό την πόλη με “τα χίλια χρώματα”, θα πρέπει να σκύψει πάνω από όποιον ηλεκτρονικό κατάλογο, να εντοπίσει τους φορείς μας, να επικοινωνήσει, να καταφέρει να συνεννοηθεί και να εξασφαλίσει την ΑΥΤΟΝΟΗΤΗ-για το συγκεκριμένο κτίριο και τον συγκεκριμένο συνθέτη-ξενάγηση.
“Ίσως δεν υπάρχουν χρήματα…” ακούστηκε ένα άκρως φιλότιμο σχόλιο επισκέπτη. Κι ένα άλλο-σαν απάντηση προφανώς: “τώρα που ξεκινάει ο προεκλογικός αγώνας, να δείτε πόσα χρήματα θα βρεθούν…”
Αυτά μέσα στο στολίδι (για τα χαρτιά και τις φιέστες), μέσα στο σπίτι όπου γεννήθηκε ο Μάνος Χατζιδάκις. Για έναν ξεναγό δέκα μέρες τα Χριστούγεννα, δέκα μέρες το Πάσχα, άντε και πέντε μέρες τον δεκαπενταύγουστο.
“Είδαμε κάποια πράγματα και τώρα θα προσπαθήσουμε να φανταστούμε τα υπόλοιπα…” δήλωσαν ευγενικά και στωικά μαζί κάποιοι απ’ αυτούς κατά την έξοδό τους.
Τέτοιες στιχομυθίες μέσα στο διαμάντι της πόλης μας, ουδεμία τιμή περιποιούν για άρχοντες και πολίτες…
Οποία τιμή αλήθεια για τον παγκόσμιο Έλληνα..!!!
Χρύσα Μπαΐρα
