Η Μετα – μνημονιακή Νέα Δημοκρατία

Όλα δείχνουν ότι το καψώνι με τις δόσεις, τις προσεχείς εβδομάδες, τελειώνει. Μετά τις πολύμηνες ωδίνες των εγχώριων διαπραγματεύσεων υπάρχει μπροστά μας μια σαφής, αν και αβέβαιη, πορεία. Ο κυβερνητικός συνασπισμός εκπέμπει προς τα έξω το σωστό μήνυμα, πράγμα που, εκτιμώ, ότι θα ανταμείψουν οι εταίροι μας με κάποιου είδους αναδιάρθρωση του χρέους.
Με το βασικό σενάριο, το μόλις ψηφισθέν πακέτο μέτρων αρχίζει να εφαρμόζεται άμεσα, μέσα σε ένα περιβάλλον υψηλής ανεργίας, εντεινόμενης φτώχειας και πολιτικών εντάσεων. Στο βαθμό, όμως, που θα εκτελεστεί ο Προϋπολογισμός του 2013 η χώρα θα έχει, σε ένα χρόνο από σήμερα, έλλειμμα όχι υψηλότερο από αυτό που είχε πάντα, περίπου 4.5% και ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα. Αν το παζλ ολοκληρωθεί με ένα «κούρεμα» του δημόσιου χρέους τότε μπαίνουμε, σταδιακά, σε περιβάλλον σαφούς εξυγίανσης των Δημοσίων Οικονομικών. Προϋπόθεση, βεβαίως, είναι η απαρέγκλιτη τήρηση των εκατέρωθεν υπεσχημένων.
Με την εφαρμογή του προγράμματος η Κυβέρνηση θα έχει βρεθεί σε ρόλο de facto αναμορφωτή της ελληνικής οικονομίας, φιλελευθεροποιώντας την ραγδαία (ιδιωτικοποιήσεις, άνοιγμα επαγγελμάτων, ευελιξία αγοράς εργασίας) και προσαρμόζοντάς την σε κάθε είδους ευρωπαϊκές απαιτήσεις.
Αυτή ακριβώς, η κατά βάση αναγκαστική, πρόσδεση στις αξίες της Ευρώπης και του Φιλελευθερισμού θα μεταβάλλει αναπόδραστα και την ίδια τη φυσιογνωμία της Νέας Δημοκρατίας. Έχοντας επί χρόνια ταλαιπωρήσει τη χώρα και ταλαιπωρηθεί και η ίδια από τις αμαρτίες του Κρατισμού και του Λαϊκισμού, σήμερα βρίσκεται απαλλαγμένη από ιδέες και ανθρώπους που βρήκαν στέγη αλλού (βλ. Ανεξάρτητοι Έλληνες). Ταυτόχρονα, το κέντρο (ο αλήστου μνήμης «μεσαίος χώρος») βρίσκεται πολιτικά άστεγο, λόγω και της κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ.
Εμφανίζεται, συνεπώς, μια πολιτική συγκυρία κατά την οποία η Νέα Δημοκρατία υποχρεούται, εκ των πραγμάτων, να υπηρετήσει τους καταστατικούς της σκοπούς, των Ιδεών της Ευρώπης και του Φιλελευθερισμού, εκφράζοντας, χωρίς κομματικό ανταγωνισμό, το σύνολο σχεδόν των υγειών δυνάμεων της χώρας.
Η ευκαιρία είναι μοναδική! Προϋποθέτει, προφανώς, την ανάδειξη στελεχών πιστών στις ιδέες αυτές, που αφενός θα κληθούν να εφαρμόσουν εκ πεποιθήσεως τις ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις, αφετέρου θα εμπνεύσουν και θα κινητοποιήσουν με τη ρητορική τους τα λαϊκά στρώματα, ώστε να επιτύχει και πολιτικά το όλο εγχείρημα. Τέτοια στελέχη υπάρχουν σήμερα στη Νέα Δημοκρατία, αλλά και στο ΠΑΣΟΚ και, ενδεχομένως, εκτός πολιτικής.
Η εφαρμογή των πολιτικών που θα οδηγήσουν τη χώρα σε νέο δυναμικό κύκλο ανάπτυξης απαιτεί ανθρώπους που να πιστεύουν στις πολιτικές αυτές..

Κωνσταντίνος Χ. Τριανταφυλλίδης
Οικονομολόγος, υπ. Διδάκτορας Δ.Π.Θ.