Μια ευκαιρία επίσκεψης και γνωριμίας
Το Ζλάτογκραντ είναι αδελφοποιημένο με την Χρυσούπολη.
Κάτι περισσότερο από αδελφοποιημένο με την Ξάνθη.
Στο διάστημα των δύο και ημίσεως χρόνων που είναι στη διάθεση του κοινού η μεθοριακή διάβαση, το «δέσιμο» των κατοίκων ένθεν κακείθεν ξεπέρασε κάθε προσδοκία.
Παραδοσιακός οικισμός, υπερσύγχρονες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις με ΣΠΑ που ξεπερνάνε την φαντασία στο συγκρότημα: ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ, άνθρωποι ζεστοί, φιλικοί, αναβίωση – διάδοση των ευρύτερα διαδεδομένων παραδοσιακών επαγγελμάτων, μαγνητίζουν το ενδιαφέρον των επισκεπτών από όλη τη Βουλγαρία, και ολοένα περισσότερων από την Ανατολική Μακεδονία – Θράκη.
Όλα αυτά, όλα όσα οι λάτρεις της παράδοσης σπεύδουν να θαυμάσουν, στην ούγια έχουν ένα όνομα: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΙΤΟΥΣΕΦ.
Ένας σύγχρονος εθνικός ευεργέτης της Βουλγαρίας και όχι μόνο, μιας και η επισκεψιμότητα στην πόλη μας, τις παραλίες του Νομού μας, τα Άβδηρα, το Πόρτο Λάγος κ.α. είναι στην πρώτη σειρά των ενδιαφερόντων του.
Όλοι όσοι βρεθείτε στο Ζλάτογκραντ κατά την διάρκεια της προσεχούς εβδομάδας, πολύ δε περισσότερο το προσεχές Σάββατο 22/9, θα είναι ξεχωριστή σας τιμή να τον γνωρίσετε, να του σφίξετε το χέρι.
Ο κ. Μιτούσεφ, ο Δήμαρχος του Ζλάτογκραντ, ο υπουργός Πολιτισμού της Βουλγαρίας και άλλοι υπηρεσιακοί παράγοντες, βρέθηκαν από κοινού με τους ενταύθα άρχοντες, πριν από δέκα περίπου ημέρες, εξετάζοντας την διεύρυνση των όποιων σχέσεων, την βελτίωση του δρόμου, όπου αυτό είναι επιτρεπτό.
Την συμβολή του στην ανάδειξη του παραδοσιακού οικισμού, της πόλης, της οικονομίας γενικότερα του τόπου, καλό είναι να ενστερνιστούν πολλοί από τους ενταύθα έχοντες και κατέχοντες.
«Ψυχή της Πολιτείας είναι οι πολίτες», έλεγε ο Σόλων ο Αθηναίος, ένας από τους επτά σοφούς του αρχαίου κόσμου.
Κάτι που από εμάς τους Έλληνες κάποιες δεκαετίες τώρα εξέλειπε, με ελάχιστες εξαιρέσεις.
«Δεν θα κοιτάτε τί έκαναν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής για σας, αλλά εσείς για την πατρίδα σας, τις Η.Π.Α.», έλεγε ο Αβραάμ Λίνκολν, ένας Πρόεδρος που πέρασε με χρυσά γράμματα στην Ιστορία των Η.Π.Α. στους Αμερικανούς, τρεις γενιές μπροστά.
Για μας, ψιλά γράμματα. Η βίλλα μας, το αυτοκίνητο πολυτελείας, φοροδιαφυγή όπου και όπως μπορούμε, ντύσιμο στην Ιταλία, χλιδή – κραιπάλη όση οι Συβαρίτες, και άλλα που για να χωρέσουν χρειάζεται ένας ωκεανός ακόμα. Ο Ελληνικός Ωκεανός.
Έτσι, φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.
Με τους σύγχρονους «Έλληνες κρυπτοχριστιανούς» έχοντες και κατέχοντες να έχουν κουρσέψει τη χώρα, κουβαλώντας στη Φραγγιά, όσα μήτε οι Φράγγοι δεν έβγαλαν έξω πριν και μετά την πρώτη Άλωση της Πόλης το 1204 μ.Χ.
Πέρυσι στο Ζλάτογκραντ, την τελευταία ημέρα των εκδηλώσεων είχαμε ουσιαστικά ημέρα Ξάνθης.
Με ζορμπά, μπουζούκι, συρτάκι, γλέντι τρικούβερτο.
Εφέτος θα έχουμε κι άλλα, από την πλευρά μας, κοντά σε όλα αυτά.
Γιορτή ροδιού. Από το ζαχαροπλαστείο το ΄΄Κάτι Άλλο΄΄.
Το ρόδι, ο καρπός της ζωής, της ανανέωσης, της ευεξίας, γίνεται ευρύτερα γνωστό, προλαμβάνει ασθένειες, προάγει την υγεία, όπως και την γαστρονομία, με ζωντανή παρουσίαση, υπενθυμίζοντας σε όλους το μεγάλο φαρμακείο της φύσης.
Λάτρεις της παράδοσης, καλώς να ορίσετε.
Στέλιος Αρσενίου
