Συγγραφέας-αφηγητής παραμυθιών
Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει…
Γ. Σεφέρης
Θα γιορτάσουμε πάλι αυτές τις μέρες την αποκατάσταση της Δημοκρατίας!
Μια δεξίωση για τα μάτια του κόσμου και την τέρψη και την αυτοϊκανοποίηση των παρευρισκομένων. Και τέλος!
Και τα σπίτια των Ελλήνων κάθε μέρα ορφανεύουν. Άλλα να κλείνουν οριστικά, άλλα να μετράνε τις πληγές τους και χιλιάδες άλλα να περιμένουν, τον εισβολέα, τον ξένο νέο ιδιοκτήτη τους!
Οι άστεγοι να περισσεύουν, σε μια χώρα που πριν λίγα χρόνια δεν είχε κανέναν άστεγο!
Και η ευχή και η ελπίδα των γονιών να είναι τα παιδιά τους να φύγουν από αυτή την χώρα και να μη ξαναγυρίσουν!
Δημαγωγοί δημοσιογράφοι να προωθούν όλα αυτά και να χρυσώνουν το χάπι με ηλιθιότητες, με το αζημίωτο φυσικά.
Η ελευθερία του λόγου να εξαρτάται από τα συμφέροντα των μεγαλοϊδιοκτητών των μέσων ενημέρωσης και κυρίως παραπληροφόρησης που βρίσκονται και υπεράνω κάθε νόμου!
Η υγεία να οδεύει στα Τάρταρα, δεν έχεις- δεν ζεις, η δικαιοσύνη να εξαρτάται από την πολιτική και η παιδεία να βάλλεται μέχρι την τελική της ισοπέδωση.
Ο κόσμος να πεινάει, να μην έχει να πληρώσει λογαριασμούς και εργατικά χέρια να μην υπάρχουν. Τέτοια παραφροσύνη!
Οι ιδεολογίες να έχουν καταρρεύσει και οι πολιτικές μεταγραφές να είναι καθημερινότητα δίχως ίχνος ντροπής.
Ποιος τα φανταζόταν όλα αυτά πρίν από λίγες δεκαετίες;
Το χειρότερο δε , που δεν ενδιαφέρει καθόλου την πολιτική εξουσία είναι που οι μισοί Έλληνες δεν καταδέχονται, από φιλότιμο, να ψηφίσουν όλη αυτήν την αθλιότητα. Ντρέπονται!
Η χώρα προχωρά χωρίς κανέναν θετικό προγραμματισμό για τον λαό. Όλα είναι στα χέρια των ολίγων και καμιά ηθική αξία δεν μετράει μπροστά στα συμφέροντα.
Όπου και να κοιτάξεις εικόνες ντροπής θα δεις.
Όσο και να μη θέλεις δούλος και ξένος στην πατρίδα σου θα νιώσεις.
Η ζωή μας εξουσιάζεται μέχρι τελικής πτώσεως από εκείνους που ορκίζονται να τηρούν τους νόμους και το σύνταγμα και επίορκοι την επόμενη στιγμή.
Για ποια Δημοκρατία;
Όλα είναι συμφέροντα εις βάρος της Δημοκρατίας. Εις βάρος της πατρίδας. Εις βάρος της πλειονότητας των πολιτών.
Έτσι γεννιέται η βία που σιγά-σιγά με την διαρκή προβολή της την συνηθίζουμε.
Για ποια Δημοκρατία όταν οι αυτοκτονίες και οι ψυχικές ασθένειες βρίσκονται στο ζενίθ, χωρίς πουθενά να αναφέρεται αυτό.
Για ποια Δημοκρατία, όταν οι καλές ειδήσεις θάβονται για να επικρατήσει στο τέλος ο φόβος, ο πανικός, ο διχασμός.
Για ποια Δημοκρατία όταν η χυδαιότητα έχει γίνει καθεστώς.
Για ποια Δημοκρατία;
Γενοκτονία το λένε.
