Αρχαιολόγος-μουσειολόγος-ξεναγός
«Εκπαιδεύουμε τους νέους μας να αναζητούν δουλειά, αλλά όχι να αναζητούν τον εαυτό τους».
Αντρέα Μαρκολόνγκο
Μακάριοι όσοι μπόρεσαν να εκδράμουν χάρη στο τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, να αναζωογονηθούν στη φύση και στις ουσιαστικές ανθρώπινες επαφές.
Μακάριοι κι όσοι ταξίδεψαν αλλά μόνο το πνεύμα τους, καθώς κάποιοι έχουν καταφέρει εδώ και χρόνια να είναι απαγορευτικό πια για τους πολλούς να ταξιδέψει κι η σάρκα τους.
Μακάριοι όσοι μπορούν σ’ αυτές τις πνευματοκτόνες εποχές, να διατηρούν πνεύμα σπινθηροβόλο, πνεύμα κατανόησης και συνεργασίας.
Ως πνεύμα ορίζεται «το μυαλό και η ικανότητα του ανθρώπου να σκέφτεται και να κρίνει» (Λεξικό Κοινής Νεοελληνικής).
Άραγε πόσο συχνά το συναντάμε στην καθημερινότητά μας; Πόσο συχνά συναναστρεφόμαστε έναν άνθρωπο για τον οποίο μπορούμε να πούμε ότι ανήκει στους «πνευματικούς ανθρώπους»;
Όχι ανθρώπους δηλαδή που ζουν αποστειρωμένοι, έξω από την κοινωνία και τα προβλήματά της, αλλά ανθρώπους που δουλεύουν πρώτα το δικό τους πνεύμα, για να αγαπήσουν, να κατανοήσουν και να δουλέψουν, να ζυμωθούν με το πνευματικό επίπεδο όσων περισσότερων.
Δεν υπάρχουν μόνο τα πνεύματα, η ψιλή και η δασεία. Δεν αρκεί μόνο να πουλάμε πνεύμα ή να έχουμε αίσθηση του χιούμορ κάνοντας πνεύμα. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε ως κοινωνία με πνεύμα αντιλογίας ανάμεσά μας, με πνεύματα που οξύνονται, ενώ άλλοι «διαιρούν και βασιλεύουν».
Η πνευματικότητα δε μετριέται με κανένα πνευματόμετρο. Δεν μπορεί να αποτελέσει θέμα σε οποιεσδήποτε εξετάσεις.
Κι όμως υπάρχει παντού γύρω μας, αρκεί να έχουμε μάτια άγρυπνα και να μη σταματήσουμε να απορούμε σαν παιδιά, που γνωρίζουν τον κόσμο για πρώτη φορά, που δε σταματούν να μαθαίνουν, να διεκδικούν το νέο και το ωραίο.
«Πνευματικοί κυλινδρόμυλοι». Να δυο λέξεις που δε θα περίμενε ίσως κάποιος να βρει δίπλα-δίπλα. Δε θα περίμενε να ταιριάζουν, να βγάζουν νόημα και να πορεύονται μαζί στην καθημερινή ζωή.
Κι όμως μια εκδρομή, μια προσεκτική ματιά και μια αναζήτηση ανοίγει νέους πνευματικούς ορίζοντες, για τη γλώσσα, την ανθρώπινη διάνοια και τη μηχανική.
Μακάρι να μοιραζόμαστε καθημερινά με τους διπλανούς μας έντονες σωματικές (όχι κατ’ ανάγκην υλικές) αλλά και πνευματικές εμπειρίες! Να δημιουργούμε, να αναζητούμε, να γελάμε, να ζούμε αληθινά, μέχρι να παραδώσουμε το πνεύμα μας…
Μακάρι να μην αφεθούμε στις πάμπολλες σειρήνες, να μη σταματήσουμε να αναζητούμε, να διεκδικούμε το πνέμα μας, «μύριες πνοές, σα μία» (Άγγελος Σικελιανός).
