Συγγραφέας-αφηγητής παραμυθιών
Γιατί ο Θεός, όταν γεωμετρεί,
τα σπιρτόκουτα, τα λογαριάζει για σπιρτόκουτα
και δεν μετράνε.
Δ.Α
Μια φορά και έναν καιρό ήταν το κοριτσάκι με τα σπίρτα, από άλλο παραμύθι.
Μικρή της άρεσε να παίζει με τα σπίρτα, το παιγνίδι της λάμψης!
Πήγαινε μπροστά στον καθρέφτη και άναβε ένα σπίρτο κοντά στο πρόσωπο της για να δει την λάμψη του. Όσο πιο πολλά σπίρτα άναβε τόσο πιο πολλή λάμψη. Και σωρό τα σπιρτόκουτα δίπλα, που τα μέτραγε για θύματα της.
Μια μέρα ρωτάει τον καθρέφτη της: Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, υπάρχει κάποια πιο όμορφη από μένα; Και χωρίς να περιμένει απάντηση, άναψε όλα τα σπίρτα και έδωσε… παράσταση. Εκεί να δεις λάμψη! Μέχρι και η τηλεόραση έλαμψε σαν την είδε από το σαλόνι. Καθώς και όλη η συλλογή της, με τις ανάλογες Barbie έλαμψαν. Μία μάλιστα δάκρυσε! Και το θαύμα έγινε!
Το κοριτσάκι το θεώρησε καλό οιωνό και λέει, αν και δεν ήξερε τι θα πει οιωνός, δεν γίνομαι τηλεπερσόνα; Όπερ δια της λάμψης έγινε.
Εκεί, είχε να συναγωνιστεί άλλα σπίρτα και σπιρτούληδες που γράμματα πολλά δεν ήξεραν, από γλώσσες και ιδιότητες γλώσσας, φύση και παραφύση, γενικώς, γνώριζαν και φωτιές ήξεραν να ανάβουν.
Τέλος πάντων, κατάλαβε πως η λάμψη της ξεπερνάει την τηλεθέαση της και σου λέει: Εδώ θα ψωμοζήσω;
Αποφάσισε τότε να γίνει πολιτικό ζώον, καθώς, για αυτού του είδους τα ζώα δεν υπάρχει ανώτερο πλαφόν στις εισπράξεις ούτε και στην ντροπή. Και δεν άργησε να γίνει, αφού η λάμψη της ήταν περιζήτητη.
Ξέχασα να σας πω, πως τω καιρώ εκείνω ιδεολογίες δεν υπήρχαν. Παρά μόνο το χρήμα!
Μάλιστα επέλεξε ένα μεσαίο καταπράσινο πολιτικό χωράφι για να βοσκήσει, φτωχικά προς το παρόν. Σκέφτηκε πως είναι στην πιο κατάλληλη θέση για κάθε μετακίνηση. Και το αριστερό της προφίλ καλό και το δεξί. Δεν μπορεί, θα με δουν όλοι!
Και την είδαν. Και εκείνη είδε, ότι μπορεί και διεθνώς να λάμψει καθώς τα μέσα, τα καθεστώτα και οι θεσμοί, θέλουν λάμψη για να λάμψουν μέχρι να μας στραβώσουν τελείως.
Την εποχή της παιδικής της ηλικίας, το μεγάλο σουξέ που γαλούχησε γενιές Ελλήνων ήταν το: Πάμε για τρέλες στις Σεϋχέλλες. Το κοριτσάκι παράκουσε, παράκρουσε; Το διασκεύασε ως εξής: Πάμε για τρέλες στις Βρυξέλλες… Αυτό ασυναίσθητα επηρέασε και την υπόλοιπη της ζωή.
Έτσι το επόμενο άλμα λάμψης θα γινόταν στην ευρωβουλή των πολιτικών ζώων. Εκεί και η πιο πλούσια φάρμα των ζώων, μεγαλοτρωκτικών και σαρκοφάγων.(Λάθος προέβλεψε ο Όργουελ και ντροπή του!). Εκεί να δεις σπίρτα και σπιρτούληδες! Ανάβει και εκεί ένα σπίρτο και βλέπει πιά ότι είναι η καλύτερη λάμψη του κόσμου!
Και ένα βράδυ βλέπει όνειρο, σαν κατάρα: Άνοιξε τα φτερά σου κορίτσι μου, ευχή σου δίνω μα πιο πολύ κατάρα, αν δεν το κάνεις.
Τι να κάνει το κοριτσάκι που στο μυαλό του γύριζε συνέχεια η λέξη κατάρα;
Κατάρα έλεγε και ξανάλεγε ώσπου έφαγε φλασιά: Δεν πετάγομαι με τα φτερά της QATAR AIRWAYS (με το αζημίωτο η παραπάνω αναφορά),να μη κουράζω και τα δικά μου, μέχρι το Κατάρ. Εκεί μπορεί και να είναι πιο απαραίτητη η λάμψη μου.
Το είπε και το έκανε και πραγματικά έλαμψε από τα πολλά αργύρια που της κατέθεσαν στην ποδιά της ή στα αβρά(μοπουλικά) πόδια της.
Ένοιωθε θεά και με το παραπάνω, και με το δίκιο της, και λογάριαζε τους ανθρώπους για άδεια σπιρτόκουτα.
Άσχετο, ο κόσμος πείναγε εκείνη την περίοδο και πόλεμοι εξόντωναν λαούς και η ανάκαμψη βρισκόταν, θεωρητικά πάντα, προ των πυλών της κάθε φάτνης. Μόνο που οι μελέτες καθυστερούσαν κάμποσο μέχρι να ωριμάσουν και να λαδωθούν όλες και όλοι για τα καλά. Οι δε μάγοι βρισκόταν (τι σύμπτωση!) στο Κατάρ για το Μουντιάλ. Αλάδωτοι; Μπα!
Αυτό που έγινε με το κοριτσάκι κάποιοι το είπαν σκάνδαλο, ίσως να το ζήλεψαν.
Ίσως η εποχή είχε ανάγκη από ένα σκάνδαλο, για να ξεχάσουμε άλλα και την πλήρωσε το δικό μας τηλεπερσονάκι, κοριτσάκι με τα σπίρτα.
Ούτε ένα άδειο σπιρτόκουτο δεν βρέθηκε να την κρύψει! Ντροπή του!
Πάντως εμείς Εύα μου, γιατί έτσι έλεγαν το κοριτσάκι, καταλάβαμε ότι πολλοί θα ήθελαν να δαγκώσουν το μήλο σου, και δεν έπρεπε να το φας μόνη σου. Οι εποχές είναι δύσκολες, ο παράδεισος για τους πολλούς κλειστός, η κόλαση μονόδρομος και η ντροπή άφαντη…
Ντροπή και σε μας, που ότι και να μας σερβίρουν το χάφτουμε μέσα στα σπιρτόκουτα μας και τους προσκυνάμε, αντί…(το αυτονόητο).
Άντε, θα το ξεχάσουμε και αυτό μέχρι το επόμενο σκάνδαλο.
Καλά μας νηστικά Χριστούγεννα σκανδαλιάρηδες και προσοχή μεγάλη στους καλικάντζαρους!
