Λέξεις-πεταλούδες, λέξεις – ρουκέτες, λέξεις – χειροβομβίδες
Οδυσσέας Ελύτης
Ψωμί- παιδεία- ελευθερία. Τρεις ηττημένες λέξεις που χάσαμε προσωπικά και ξεχάσαμε κοινωνικά. Μαζί με αυτές λησμονήσαμε και τις συνθήκες, τους αγώνες που τις φανέρωσαν στο δρόμο μας απ’ την κοινή ανάγκη. Πολλές φορές γραμμένες με αίμα!
Μα και η λέξη ‘’αγώνας’’ ξεχάστηκε. Παρασύρθηκε από μια οικτρά κατευθυνόμενη καθημερινότητα, καταναλώθηκε σε αδιέξοδους δρόμους ευκαιριακής καθοδήγησης και ξεθώριασε σαν άκρως περιθωριακή.
Ποιος είναι ο αγώνας σήμερα και ποιος ο αγωνιστής;
Αγώνας δίχως κοινό όραμα δεν γίνεται και αγωνιστής δεν είναι ο εκβιαζόμενος, υπάκουος βιοπαλαιστής. Όσο για εκείνο το ‘’Νυν υπέρ πάντων αγών’’ μόνο στα λεξικά, που κανείς δεν ανοίγει, μπορείς να το συναντήσεις .Τι είδους σόι άνθρωποι είμαστε; Από πού περιμένουμε να φωτιστούμε;
Πού πέταξε το ψωμί; Πού ατιμώθηκε η παιδεία; Και η Ελευθερία πόσο γλυκά μπερδεύεται με την ασυδοσία, την εξάρτηση και την κάθε επιβολή, για το καλό μας.
Κάθε ιστορική περίοδος χαρακτηρίζεται από λέξεις κλειδιά, όπως Χρυσούς Αιώνας, Παρακμή ή Αναγέννηση ή Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος…΄Η αιώνας της ηλεκτρονικής αποχαύνωσης.
Κάτω από λέξεις σύμβολα συναντιόμαστε για να προσδιορίσουμε το παρόν, να σκεφτούμε το μέλλον, να θυμηθούμε.
Λέξεις πλάθουν και οι κυβερνήσεις για να μας αποπροσανατολίσουν. Για παράδειγμα: Κρίση, Ανάκαμψη, Νέα κανονικότητα, Νέα τάξη πραγμάτων… Αυτές αντιτάσσουν απέναντι στην Διαφθορά, στην Οικογενειοκρατία, την Χειραγώγηση…
Λέξεις αναζητούμε στις δύσκολες στιγμές μας για παραμυθία ( προτροπή και παρηγορία).
Με λιγοστές λέξεις , για να μένουν στο νου, δημιουργήθηκαν οι παροιμίες και οι ρήσεις, που σαν οδοδείκτες προβάλουν στον δρόμο μας από την αρχαιότητα.
Σήμερα ποιες λέξεις μπορούν να χαράξουν στο νου όλο αυτό που συμβαίνει; Αν τις βρούμε, να το κατονομάσουμε με ακρίβεια, τότε μπορεί να συνειδητοποιήσουμε και να συναντηθούμε στον κοινό τους τόπο, όπου παράγεται η γνώση και η ελπίδα.
Τότε, ίσως να κατανοήσουμε την εικονική διακυβέρνηση και τα πραγματικά γεγονότα που μας στερούν την ζωή.
Ίσως να αντιληφθούμε πολλά περισσότερα και να οδηγηθούμε σε μονοπάτια σκέψεων διεξόδου.
Φαντάζομε τον καθένα μας μπροστά σε ένα χαρτί, έτσι σαν άσκηση, να σημειώνει τρεις λέξεις για αυτό που βιώνει, ελπίζει, αξίζει να αγωνιστεί.
Τρεις λέξεις με ειλικρίνεια, είναι αρκετές για να βρούμε τον δρόμο και να οραματιστούμε τον τρόπο, για να κινήσουμε. Κάτι σαν: ’Εν τούτω Νίκα!
Λέξεις από το προσωπικό μας εικονοστάσι.
Τρεις λέξεις που να γυρίζουν και να πανηγυρίζουν στο νου, να έρχονται σαν ρουκέτες και να εκρήγνυται σαν χειροβομβίδες.
Λέξεις γυμνές από φτιασίδια.
Δημήτρης Αβούρης
Συγγραφέας-αφηγητής παραμυθιών
