Μη μου γράφεις γράμματα
Γιατί γράμματα δεν ξέρω
Και με πιάνουν κλάματα
Παραδοσιακό τραγούδι
Πώς θα ζήσουμε δίχως γράμματα;
Όσο περνάει ο καιρός λιγοστεύουν τα γράμματα που γνωρίζουμε και η κατανόηση λέξεων γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Έτσι μικραίνει καθημερινά κι ο συναισθηματικός μας κόσμος, αφού δεν έχουμε τα εργαλεία-λέξεις για να τον εκφράσουμε.
Η κατανόηση ενός κειμένου, βάσει ερευνών, γίνεται όλο και πιο δύσκολη για τους μαθητές και η ανοησία όλο και περισσεύει. Τα γράμματα για να επιβιώσουν χρειάζονται αναγνώστες…
Πίσω όμως από αυτά που συμβαίνουν υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα απαξίωσης, κάθε αξίας, ήθους και λογικής.
Ο παραλογισμός βρίσκεται πλέον στο ζενίθ κι οτιδήποτε αδιανόητο προβάλλεται, για να επιφέρει τον ολοκληρωτικό σκοταδισμό.
Αυτό προσδοκούν οι «άρχοντες» για να επιβιώσουν στις θέσεις εξουσίας τους.
Τα γράμματα βρίσκονται πλέον, εξόριστα και καλά κλεισμένα σε βιβλία και γραφές που δεν θα ερευνήσουμε ποτέ! Ο τρόπος ζωής που επιβάλλεται, με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σε κάθε είδους εξαθλίωση.
Κάποτε ο αγράμματος βασανισμένος λαός, δημιουργούσε αιώνιες φράσεις προτροπής με την σοφία και την ειλικρίνεια που τον διακατείχε.
Άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο.
Κι αντί να κάνουμε βήματα μπροστά, με τον πλούτο του παρελθόντος, καταντήσαμε απελέκητοι και ποιος να μας σμιλέψει;
Φτάσαμε στο σημείο, βάσει της (έλλειψης) παιδείας μας να καίνε τα βιβλία, άνθρωποι που δε διάβασαν ποτέ τους βιβλίο!
Παρακολουθούμε, δίχως καμιά αντίδραση, σταρ της τηλεόρασης να εισβάλει επί σκηνής και να διακόπτει θεατρική παράσταση. Τέτοια ιεροσυλία και πρόκληση.
Έτερος σταρ-σάτυρος να προβάλει πορνογραφικό υλικό. Και δεν είναι ο πρώτος! Τώρα που το θέμα πήρε διαστάσεις, λόγω του προβεβλημένου αυτού σάτυρου, ίσως σκεφτεί η επίσημη Πολιτεία τα μέτρα που θα λάβει! Τόσα χρόνια που συμβαίνουν αυτά, αφορούσαν όμως ανωνύμους δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας!
Καταργήσαμε κι από προσώπου γης, την Ευαγγελική ρήση «ερευνάτε μη ζήλο τας γραφάς».
Δεν διαβάζουμε, δεν μελετάμε, δεν σκεφτόμαστε, δεν αναπτύσσουμε την κριτική μας σκέψη.
Είμαστε έρμαια της έτοιμης τροφής κάθε οθόνης, που μας χειραγωγεί κατά το δοκούν.
Πού είναι οι συζητήσεις (συν+ζητώ) στις τηλεοράσεις με τη συμμετοχή πνευματικών ανθρώπων για όλα αυτά;
Έχουμε κρύψει κάθε τι το πνευματικό, κάτω από το χαλάκι της καθημερινότητας, όπως ακριβώς τα σκουπίδια και καταναλώνουμε αδιάκριτα τα σκουπίδια του διαδικτύου.
Δεν αναγνωρίζουμε πρότυπα, διότι θέλει ήθος, κόπο πνευματικό και ανοιχτά αυτιά για να μάθουμε.
Επιλέγουμε το εύκολο. Το μηδενισμό, το σκοταδισμό για να τονώσουμε το αρρωστημένο μας εγώ. Τα ξέρουμε όλα!
Έτσι φτάσαμε στο σημείο να μην καταλαβαίνουμε τι σημαίνει και τι συμβαίνει, όταν οι πολιτικοί που αποφασίζουν για μας, χαρακτηρίζοντας μεταξύ τους: ψεύτες, απατεώνες, και μιλούν και χρεώνουν ο ένας στον άλλο για εγκληματικές ενέργειες, δίχως καμιά επίπτωση.
Επίσης, τι εννοούν όταν λένε ότι υπάρχει «έλλειμμα δημοκρατίας»;
Χάσαμε τα γράμματα, χάσαμε το λόγο και πώς θα ζήσουμε το όνειρο, όταν δε μπορούμε να το συλλάβουμε και να το περιγράψουμε;
Χάσαμε τα γράμματα και δε μας πιάνουν κλάματα… Τόση αναισθησία, τόσος σκοταδισμός.
Και δίχως γράμματα και γλώσσα οδηγούμαστε σε προηγούμενη ζωώδη κατάσταση με όλα τα βάρβαρα επακόλουθα.
Δημήτρης Αβούρης
Συγγραφέας-αφηγητής παραμυθιών
