Και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
παιχνίδια παίζουν οι αργυραμοιβοί…
Μάνος Ελευθερίου
Ξεχάσαμε τα παιδικά παιχνίδια. Πού κρυφτό, πού κυνηγητό, πού αμπάριζα και τόσα άλλα.
Τα παιδιάς μας αποβλακώνονται, κάθε μέρα, στα ηλεκτρονικά παιχνίδια με τη συναίνεση και πολλές με την παρότρυνση των γονιών! Έτσι ετοιμάζονται για τη φασιστική διακυβέρνηση όπως ακριβώς την εννοούν. Πού καιρός για συζητήσεις, για αστεϊσμούς, για παραμύθια, για ιστορίες του παππού και της γιαγιάς, για όνειρα για το μέλλον.
Πού, το τις αγορεύειν βούλεται;
Εγκλωβισμένοι στις οθόνες παρακολουθούμε την καταστροφή της χώρας, τη βία προς το συνάνθρωπο και με περισσή οργή εκμηδενίζουμε και τα όνειρα δειπνώντας με την κατάθλιψη.
Τον τελευταίο καιρό παρακολουθούμε τα όσα τραγικά συμβαίνουν, με ύβρεις προς πάσα κατεύθυνση, με μίσος εναντίον όλων, με καθημερινό μένος προς το διπλανό μας.
Είμαστε βαθιά άρρωστοι χωρίς αντίληψη της πραγματικότητας, δίχως αυτογνωσία, χωρίς καμιά εκτίμηση σε τίποτα και σε κανέναν και με άγνωστη λέξη και έννοια τη μεταμέλεια. Καταντήσαμε ανθρωποφάγοι αφού πρώτα απ’ όλα τρώμε τα συναισθήματά μας. Μίσος και οργή απέμεινε!
Ποιος αναρωτιέται σήμερα τι διδάσκουμε με τη στάση μας στα παιδιά μας;
Ποια κοινωνία αυτοκαταστροφής ετοιμάζουμε;
Ποιον είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε για να γίνουμε πιο σοφοί και να προχωρήσουμε;
Κανέναν, είναι η απάντηση.
Τα ξέρουμε όλα σαν ενημερωμένοι πολίτες, μέσω της οθόνης, και σπαταλάμε τον χρόνο μας για να μεγεθύνουμε την ανοησία μας, την κατάθλιψη και τη χειραγωγία μας.
Βούτυρο στο ψωμάκι όλα αυτά στη σημερινή πολιτική κατάσταση του τόπου που μαστίζεται από ανίδεους, στην κυριολεξία, από ανθρώπους που αλληλοκατηγορούνται για εγκληματικές πράξεις και οδηγούν μαθηματικά τη χώρα στην πλήρη καταστροφή!
Υπάρχουν στην ιστορία εγκληματίες πολέμου, αλλά τώρα υπάρχουν και εγκληματίες αόρατου πολέμου, που παίζουν, όχι παιδικά παιχνίδια, αλλά πολιτικά παιχνίδια εις βάρον όλων μας και υπέρ των πολυεθνικών. Αλλού παίρνονται οι αποφάσεις και όχι εδώ!
Μας έχουν λείψει πολλά τον τελευταίο ενάμιση χρόνο κι ο καθένας το παλεύει όπως μπορεί.
Όμως καμιά πάλη, κανένας αγώνας δεν έχει αποτέλεσμα αν ο ένας δε νοιάζεται για τον άλλον κι όλοι μαζί για τον κόσμο που μας περιβάλλει και το πολιτικό σύστημα που οργανωμένα κι ανερυθρίαστα καταστρέφει.
Ας σκεφτούμε κι ας φτιάξουμε τα δικά μας παιχνίδια ζωής απέναντι σε όλο αυτό που συμβαίνει.
Ας συνομιλήσουμε, ας ακούσουμε, ας διαβάσουμε.
Η ιστορία και οι ποιητές έχουν δείξει τους δρόμους.
Πάντως όταν σου λέω πολιτική, μην κρύβεσαι.
Πάρε θέση με πράξεις!
Το σκοινί κονταίνει!
Δημήτρης Αβούρης
Συγγραφέας-αφηγητής παραμυθιών
