Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
Μου τα πες με το πρώτο σου το γάλα
Νίκος Γκάτσος
Ξέρω, κυρά Δημοκρατία, ότι κάπου εδώ γεννήθηκες, χιλιάδες χρόνια πριν και σε αναστήσανε ανάγκες κι άνθρωποι σοφοί. Ξέρεις, τα παιδικά χρόνια είναι εκείνα ου σε στιγματίζουν.
Ξέρω, πέρασες πολλά. Φιμώθηκες, εκδιώχθηκες, εξορίστηκες, βασανίστηκες, μα στο όνομά σου οι λαοί έχουν τη μόνη τους ελπίδα.
Πριν 47 χρόνια σε αποκαταστήσαμε, σε τούτο τον τυραννισμένο και υπόδουλο τόπο. Έτσι, με το νέο ημερολόγιο γίνεσαι αυτές τις μέρες 47 χρονών.
Τι σπουδαία ηλικία για ωριμότητα!
Αλλά, κυρά Δημοκρατία, δε μας τα λες καθόλου καλά. Πολλές φορές νομίζω ότι είσαι μία άλλη. Λες και δεν αποκαταστάθηκες!
Βέβαια, στο όνομά σου έχουν αποκατασταθεί πολλοί άλλοι, κυρίως ψεύτες, τυχοδιώκτες, απατεώνες, οπωσδήποτε κλέφτες, χυδαίοι και ηλίθιοι. Τέλος πάντων, δεν τα πάμε πολύ καλά μαζί σου σαρανταεφτάχρονη αποκαταστημένη δημοκρατία.
Θυμάμαι που σε εμψυχώναμε να μεγαλώσεις και σου φωνάζαμε όλοι μαζί «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία».
Σήμερα Δημοκρατία μου, λέμε πάλι το ψωμί ψωμάκι. Κάποιοι δεν έχουν καθόλου κι άλλοι το αγοράζουν σε… φέτες, για να βγάλουν τη μέρα.
Η Ελευθερία που με το όνομά της σε γαλουχήσαμε, απέβη οικτρά πλάνη καθότι είναι αντίθετη στα συμφέροντα των πολιτών και των πολυεθνικών.
Όσο για την Παιδεία, αποδείχθηκε η μεγαλύτερη απάτη που ξεστομίζουν κυβερνήσεις όταν κάνουν διαγωνισμό ψεύδους. Δεν επιθυμούν καμιά παιδεία για να μπορούν να ξεχωρίζουν και να μη φαίνεται η αμάθεια που τους διακρίνει.
Ξέρεις κυρά Δημοκρατία, στα χρόνια σου μάθαμε και το χρηματιστήριο. Εσύ το έφτιαξες; Το κόλπο εννοώ;
Ξέρεις, θυμάμαι που μας φώναζες ότι μαζί τα φάγαμε! Ντροπή σου!
Θυμάμαι που μας έλεγες: λεφτά υπάρχουν. Φτου σου ξεδιάντροπη. Δεν μας είπες για ποιους;
Μας έφερες μια κρίση κι αυτοκτόνησαν χιλιάδες, που ποτέ δεν θα μάθουμε πόσοι;
Γέμισαν τα ψυχιατρεία με χιλιάδες μα κανείς δεν το ξεστομίζει. Αιδώς Δημοκρατία.
Πήρες τα φτωχόσπιτα των ανθρώπων για δάνεια που τους επέβαλες κι εσύ η ίδια είσαι που τους τράβηξες το χαλί για να μην μπορούν να τα ξεπληρώσουν.
Έδιωξες τα νιάτα από την πατρίδα με το πρόσχημα της ανεργίας!
Γέμισες με άστεγους τα φθαρμένα παγκάκια σου, στις αναπλασμένες πλατείες της χώρας.
Τι να σου πρωτοθυμηθώ;
Έως κι εφημερίδες σήμερα με πρωτοσέλιδα πανηγυρίζουν «Αστυνομία παντού», τόση Δημοκρατία!
Έβαλες κάποιες οικογένειες στον τόπο να σε εκπροσωπούν εσαεί. Λες και είναι βασιλικές οικογένειες! Οι απόγονοί τους θα γίνονται πάντα πρωθυπουργοί. Τόση Δημοκρατία!
Δημοκρατία μας πούλησες σε κάτι χαρτογιακάδες και πολιτικά βουτυρόπαιδα.
Ντροπή σου κι ας έχεις τη γιορτή σου.
Δημήτρης Αβούρης
Συγγραφέας-αφηγητής παραμυθιών
