Λουλούδιασε η ζήση μου.
Αναγγενάται η έλξη.
Μπουμπούκιασε το μέσα μου.
Άνθισε η χαρά μου.
Αναπτερώθηκε ο νους.
Ζωηφορεί η σκέψη.
Ανθοστολίσθη ο λογισμός.
Γεννήθηκε η τέρψη.
Πλημμύρισε η νόηση,
φτερά η φαντασία,
καταιγισμός των ιδεών,
αναδασμός κυττάρων.
Ανθοφορεί η έμπνευση.
Έθαλε η ψυχή μου.
Εστεφανώθη η μοναξιά.
Γέμισε η ζωή μου.
Αν δεν είν’ άνοιξη, αυτή,
ποιο να’ ναι τ’ όνομά της;
Αναστασία Νατάσα Μακρή
17 Μαΐου 1510 απεβίωσε ο Σάντρο Μποτιτσέλι, διακεκριμένος Ιταλός ζωγράφος της αναγέννησης. Αποτέλεσε έναν από τους πιο γνωστούς και επιτυχημένους καλλιτέχνες της εποχής του.
Στη Φλωρεντία, από την άνοιξη του 1482 και τα επόμενα χρόνια, ολοκλήρωσε αρκετά αλληγορικά έργα, με θέματα δανεισμένα από τη μυθολογία, χωρίς ωστόσο να εγκαταλείψει τις θρησκευτικές συνθέσεις που πριν ζωγράφιζε. Σε αυτή την περίοδο ανήκει και ένα από τα σημαντικότερα έργα του, η Αλληγορία της Άνοιξης (La Primavera), πίνακας που συμβολίζει τον ερχομό της συγκεκριμένης εποχής και αποτελεί ένα από τα δυσερμήνευτα έργα του.
Κεντρική μορφή του έργου είναι η θεά του έρωτα, Αφροδίτη, η οποία βρίσκεται μπροστά στο ιερό θάμνο, τη μυρτιά, στον κήπο της, πλαισιωμένη: Στο αριστερό τμήμα του πίνακα, από τις τρεις Χάριτες, σε έναν κυκλικό χορό, φορώντας πέπλα, την Αγλαΐα, την Ευφροσύνη και τη Θάλεια, οι οποίες συμβολίζουν τη χάρη, την ομορφιά και την ανεμελιά. Δίπλα, είναι ο αγγελιοφόρος Ερμής που έχει υψώσει το Κηρύκειο και διώχνει τα σύννεφα, τα οποία θα μπορούσαν να σκοτεινιάσουν τον πίνακα.
Αυτή η σκηνή θέλει να δείξει την καλυτέρευση του καιρού και τη μετατροπή των ημερών από κρύες και συννεφιασμένες, σε ηλιόλουστες. Πάνω από το κεφάλι της είναι ο φτερωτός Έρωτας που ρίχνει τα πύρινα βέλη του, με τα μάτια δεμένα. Δεξιά είναι ο Ζέφυρος, ο οποίος φυσά ελαφρά, αναγκάζοντας τα δέντρα να λυγίσουν και κρατά τη νύμφη Χλωρίδα, που από το στόμα της βγαίνουν ανθισμένοι βλαστοί, εφόσον είναι η θεά της βλάστησης.
Κοντά της βρίσκεται η θεά των λουλουδιών, της άνοιξης και των δημητριακών, Φλώρα. Είναι η ίδια η νύμφη Χλωρίδα, η οποία έχει πλέον ενωθεί με τον άνεμο, κυοφορεί κι έχει ανθίσει. Αυτή η μεταμόρφωσή της εκφράζει την αναγέννηση της φύσης.
Είναι ένας αλληγορικός πίνακας. Όλες οι γυναικείες μορφές κυοφορούν, συμβολίζοντας τη γονιμότητα της φύσης στη διάρκεια της άνοιξης. Θεωρείται ότι σε ολόκληρη τη σκηνή του πίνακα έχουν αναγνωριστεί από βοτανολόγους περίπου 500 είδη φυτών, τα 190 εκ των οποίων είναι λουλούδια.
Το σκιερό άλσος, πιθανόν είναι πορτοκαλεώνας, πλούσιο σε βλάστηση με θάμνους και φρούτα.
Άλλοι κριτικοί διακρίνουν μια χριστιανική αλληγορία με κύρια πρόσωπα τις Tρεις Χάριτες που ερμηνεύονται σαν Πίστη, Ελπίδα, Αγάπη. Εικόνα που βγαίνει από τη Θεία Κωμωδία του Δάντη
Μία διαφορετική ερμηνεία είναι ότι ο πίνακας απεικονίζει τους τρεις μήνες της άνοιξης. Ο Μάρτιος, που είναι ο μήνας της άνθισης και των ανέμων, αποδίδεται με τον Ζέφυρο, τη Χλωρίδα και τη Φλώρα.
Ο Απρίλιος, που είναι ο μήνας του έρωτα, με την απεικόνιση της Αφροδίτης, των Τριών Χαρίτων και του θεού Έρωτα. Τέλος, ο Ερμής συμβολίζει τον Μάιο, επειδή η μητέρα του ήταν η Μαία.
2 ΦΩΤΟ: primavera-1, primavera-2
